Θάνος Χατζηαγγέλου-Για την αδιάλλακτη οργάνωση της Αναρχικής Δράσης

Κάθε 10 του Μάρτη, ο χρόνος καρφώνει τους λεπτοδείκτες στο σημείο μηδέν. Δεν υπάρχουν ώρες, μόνο στιγμές περισυλλογής για το φορτίο της ευθύνης που κουβαλάει ο καθένας και η καθεμία μας στο διηνεκές του επαναστατικού γίγνεσθαι. Για το ηθικό, πολιτικό και στρατιωτικό καθήκον στον επαναστατικό πόλεμο. Ένας κρότος σαν ιαχή εχθροπραξίας, μέσα σε μία νύχτα όπου ο θάνατος νίκησε το φόβο. Ο φυσικός θάνατος τον οποίο τόσο θρηνούμε -στον κόσμο του θανάτου- είναι λιγότερο ολέθριος από το θάνατο που διακινείται ως ζωή.

12 Μάρτηδες πριν, ο σύντροφος και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρος Φούντας, εκτελείται σε συμπλοκή στη Δάφνη, από ένα πλήρωμα ένστολων τρομοκρατών κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης. Ο Λάμπρος έζησε όλη του τη ζωή στην πρώτη γραμμή της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης – με το χαρτί, με την σημαία, με το πιστόλι στο χέρι. Έτσι άφησε και την τελευταία του πνοή στην ύστατη μάχη, στην πρώτη γραμμή. Στη ζωή κεραυνός και στο θάνατο λύκος. Ο Λάμπρος είναι η θρυαλλίδα της επαναστατικής αδιαλλαξίας και θα ζει μέσα από τις φλόγες της επαναστατικής βίας. Από τις φωτιές των αστικών μητροπολιτικών πεδίων, μέχρι τις ριπές των ανταρτών στα βουνά της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής.

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας αποτελεί σημαία του αγώνα για την ανατροπή και την επανάσταση. Μία σημαία που κυμματίζει περήφανα όσο ο μητροπολιτικός ιστός παραδίδεται στις φλόγες της επαναστατικής βίας. Το αίμα είναι το μελάνι της ιστορίας. Και σε πείσμα όσων θωρρούν πως η ιστορία γράφεται από τους νικητές, θα είμαστε εδώ για να θυμίζουμε πως όσοι νιώθουν νικητές κουβαλάνε στα κουφάρια τους τις πιο συντριπτικές ήττες. Ήττα δεν είναι ο χαμός, ο θάνατος. Ήττα είναι η αποδοχή. Είναι η λησμονιά των νεκρών του ταξικού πολέμου. Είναι η αναίμακτη παράδοση της συλλογικής ιστορίας, στο χρονοντούλαπο της λήθης. Ήττα είναι η ανάθεση και ο μεσσιανισμός. Η παράταση της μάχης, η ανακωχή και ο συμβιβασμός σε μια ζωή κατώτερη των ταξικών αναγκαιοτήτων και περιστάσεων των καιρών. Ήττα δεν είναι να δίνεις τη ζωή και την ελευθερία σου για τον αγώνα, αλλά να ζεις απονεκρωμένος από την έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και ταξικής συνείδησης. Να κοιτάς να σώσεις το τομάρι σου, όταν ο άλλος δίπλα σου χάνει τα βήματά του, μένει πίσω, πεθαίνει. Μπροστά σε αυτήν την σκοτεινή περίοδο είναι επαναστατικό καθήκον να φωτίζουμε το δρόμο με την ελπίδα της ανατροπής.

“Όποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει…και όποιος δεν πεθαίνει είναι θαμμένος ζωντανός: στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στα προάστια-δορυφόρους, στις -αγορασμένες επί πιστώσει- πλήρως εξοπλισμένες μοντέρνες κουζίνες και στις κρεβατοκάμαρες παλάτια.”

Ulrike Meinhoff – RAF

Το πρώτο βήμα στον πόλεμο είναι το ερέθισμα, έπειτα η αποφασιστικότητα και μετά το άλμα παραπέρα. Το άλμα σε μία νέα, παράνομα ανυπότακτη, ζωή. Κουβαλάω στις πλάτες μου μία διαδρομή γεμάτη φωτιά. Εκεί όπου οι ανάσες, οι λιγοστές ανάσες κρύβουν την απόλυτη ελευθερία. Μια ζωή δοσμένη στον αγώνα για κάτι καλύτερο, κάτι διαφορετικό. Και αν η αγέλη τρομοκρατών του Μητσοτάκη και του Θεοδωρικάκου επενδύει στην ατομική και συλλογική ήττα, στην παραίτηση και την υποταγή, σε ένα φαντασμαγορικό τέλος της ριζοσπαστικής αντίστασης μέσα από την αιχμαλωσία μου, εγώ θα πω πως τόσα χρόνια πίστης, προσήλωσης και συνέπειας στη σύγκρουση οδηγούν στην πιο περήφανη στιγμή αυτού του πολέμου.

12 Μάρτηδες μετά, τιμώντας στην πράξη την απολυτότητα του επαναστατικού ήθους και της συνέπειας και της συνέπειας που αντιπροσωπεύει ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην Οργάνωση Αναρχική Δράση. Είμαι περήφανος που ένα κομμάτι της ζωής μου ταυτίζεται με ένα μαχόμενο σχήμα, σάρκα από τη σάρκα της αναρχικής ιστορίας, που στάθηκε με τις μικρές του δυνάμεις, με ήθος και συνέπεια στα επίδικα και τα καθήκοντα της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης. Είμαι περήφανος για τους συντρόφους, πλάι στους οποίους, η Αναρχία ήταν μία λέξη γεμάτη πάθος και ειλικρίνεια. Είμαι αμετανόητα περήφανος γιατί η στράτευσή μου, ήταν μια συνειδητή πράξη βασισμένη στην κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική αναγκαιότητα της αναρχικής δράσης, σαν αναλυτικό εργαλείο θεώρησης, σαν ανάχωμα δικαιοπραξίας, σαν απόλυτη στάση ζωής.

Η Αναρχική Δράση είναι ένας μαχόμενος σχηματισμός σύγκρουσης και υπεράσπισης της προπαγάνδας μέσα από την πράξη. Είναι μια Οργάνωση που έβαλε στο αντιεξουσιαστικό σκόπευτρο το σύνολο του εξουσιαστικού οικοδομήματος και των σχέσεων εκμετάλλευσης, μετατρέποντας τη λέξη αλληλεγγύη σε ανυποχώρητη συνθήκη ύπαρξης. Στάθηκε εχθρικά και με ψηλά το κεφάλι μέχρι και σήμερα απέναντι στο κράτος και το μισθοφορικό στρατό κατοχής της Δημοκρατίας, στο μιλιταριστικό ιστό, στο δόγμα της ιερής μαφίας, στην πατριαρχική δυσωδία και τον εθνικό κορμό, στους ναούς και τα πρόσωπα της καπιταλιστικής αλλοτρίωσης, στα διπλωματικά συμφέροντα και τα συμβόλαια ισχύος μιας χώρας βουτηγμένης μέσα στο αίμα.

Απέναντι σε ανθρώπους δίχως πρόσωπα, δίχως ήθοι, αξίες και αρχές, που καταδυναστεύουν τις ζωές της προλεταριακής βάσης, στέκομαι σήμερα αλύγιστος, αμετανόητος, αδιάλλακτος με την ίδια στοχοπροσήλωση στην επαναστατική υπόθεση. Δεν συμβιβάζομαι με τα ασυμβίβαστα, δεν σιωπώ μπροστά στην αδικία γιατί στη ζωή μου έμαθα να υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δίκαιο και το αναγκαίο. Χαράζοντας μια πορεία γεμάτη δυσκολίες και χτυπήματα, συλλήψεις και καταδίκες, ξυλοδαρμούς και βασανισμούς σε τμήματα, δηλώνω πως τίποτα δεν στάθηκε ικανό να μου δημιουργήσει δεύτερες σκέψεις, να με οδηγήσει σε ένα φτηνό ξεπούλημα της ατομικής και συλλογικής διαδρομής για λίγες πεθαμένες ανάσες “ελευθερίας”. Όλα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά φτηνά και αδιέξοδα χτυπήματα σε ένα σώμα που για χρόνια κουβαλάει μέσα του μία αλώβητη καρδιά. Μια καρδιά με παλμούς σαν κρότους επαναστατικής εχθροπραξίας. Μια καρδιά που χτυπάει για την Αναρχία.

Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή στην Αναρχική Δράση, γιατί κάθε μου βήμα μέσα σε αυτήν τη διαδρομή ήταν και ένα βήμα βαθιάς δέσμευσης στα καθήκοντα του αναρχικού ανταρτοπόλεμου. Με σεμνότητα και ταπεινότητα, βαθιά εκτίμηση και θαυμασμό για όσους και όσες γράψαν μια ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία της ριζοσπαστικής ανατροπής. Με την ελπίδα και τη βεβαιότητα πως τίποτα δεν τελειώνει, πως η εξεγερτική φλόγα της δικαιοπραξίας δεν σβήνει.

Ταγμένος ψυχή και σώμα στη φλέβα της φωτιάς, παραμένω αμετανόητος αναρχικός, υπερασπίζοντας το δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με κάθε μορφή εξουσίας. Οι ιδέες δεν εξαγοράζονται, το πάθος για την ελευθερία δεν πειθαρχείται, η επαναστατική αξιοπρέπεια δεν απολογείται στα εδώλια των τρομοδικείων. Θα υπερασπιστώ την περήφανη αιχμαλωσία μου μέχρι τέλους, ακόμα και αν χρειαστεί ο ήλιος να ανατείλει από την δύση, θυμίζοντας μια συλλογική υπόσχεση: ο χρόνος μετράει πάντα αντίστροφα για όλους. Αναμονή, αναμονή, επίθεση.

Περήφανα στρατευμένος στην Αναρχική Δράση. Περήφανα προσηλωμένος στον αναρχικό ανταρτοπόλεμο. Η Επανάσταση πρώτα και πάντα.

Θάνος Χατζηαγγέλου

Δ’ Πτέρυγα, φυλακές Κορυδαλλού

10/3/2022

Μια σύντομη ενημέρωση για το καθεστώς αιχμαλωσίας των 3 συντρόφων που βρίσκονται προφυλακισμένοι για συμμετοχή στην Οργάνωση Αναρχική Δράση.

Έπειτα από τις δικονομικές εξελίξεις των ημερών που οι 3 σύντροφοι κρατούνταν στα κελιά της Γ.Α.Δ.Θ., τα ξημερώματα της Τρίτης 15/2 η Αντιτρομοκρατική μπήκε στα κρατητήρια και μετέφερε εκτάκτως τους συντρόφους Χατζηαγγέλλου και Καλαϊτζή στις φυλακές Κορυδαλλού αφήνοντας πίσω την συντρόφισσα Βούλγαρη όπου εκκρεμούσε η λήψη DNA.

Με την άφιξη τους στις φυλακές Κορυδαλλού, οι σύντροφοι ενημερώθηκαν πως έπειτα από “άνωθεν εντολές” θα κρατηθούν σε ξεχωριστές πτέρυγες. Ο σύντροφος Καλαϊτζής μεταφέρθηκε στην Δ’ πτέρυγα, ενώ ο Χατζηαγγέλλου στην Ε’. Ο σύντροφος Θάνος κατά την άφιξή του στην ακτίνα καλέστηκε να συμβιβαστεί με μία προκλητική συνθήκη που οδηγούσε σε μια στημένη απόπειρα επιβολής πειθαρχικού. Ταυτόχρονα με τον ίδιο η υπηρεσία μετέφερε απέναντί του τον δολοφόνο της Κάρολαϊν, ο οποίος επί 8 μήνες κρατούνταν στην ΣΤ’. Ο σύντροφος επέλεξε να διαχειριστεί ψύχραιμα την συνθήκη, ξεκαθαρίζοντας στην υπηρεσία πως δεν θα συνυπάρξουν στην ακτίνα ακόμα κι αν χρειαστεί ο ίδιος να μεταφερθεί στην απομόνωση. Ακολούθησε η μεταφορά του γυναικοκτόνου ξανά πίσω στην ΣΤ’. Την επόμενη μέρα ο σύντροφος μετά από νέα ένταση μεταφέρθηκε στην Δ’, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.

Το πρωί της Παρασκευής 18/2 έπειτα από την ολοκλήρωση της εξαναγκαστικής λήψης DNA, μετήχθει στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και η συντρόφισσα Βούλγαρη, η οποία μπήκε απευθείας σε καραντίνα. Από τις πρώτες μέρες των μεταγωγών στις φυλακές Κορυδαλλού γνωστοποιήθηκαν στους 3 δύο νέες αποφάσεις της Αντιτρομοκρατικής με βάση τις οποίες οι σύντροφοι καταχωρούνται στη λίστα των ατόμων που σχετίζονται με τρομοκρατία και η δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων, η απαγόρευση κίνησης λογαριασμών και η απαγόρευση παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών προς το πρόσωπό τους (μια απόφαση που είχε εκδοθεί από τις 9/2 πριν καν “απολογηθούν”).

Το καθεστώς ιδιότυπης διαχείρησης της αιχμαλωσίας συνεχίζεται τις επόμενες μέρες προς το πρόσωπο της συντρόφισσας Βούλγαρη αυτή τη φορά. Κατά τη διάρκεια του επισκεπτηρίου του πατέρα της, ο οποίος της μετέφερε κάποια κείμενα και γράμματα συντρόφων της, η διευθύντρια των φυλακών σε κλίμα έντασης απειλούσε τον ίδιο και την συντρόφισσα με τη διαδικασία του αυτοφώρου λέγοντας πως “εδώ είναι φυλακές, δεν μπαίνουν προκηρύξεις”.

Σε πείσμα όλων οι 3 σύντροφοι παραμένουν δυνατοί και ενωμένοι, δίνοντας ο καθένας το δικό του ξεχωριστό αγώνα απέναντι στον κοινό εχθρό. Και εμείς θα σταθούμε μέχρι τέλους στο πλάϊ τους γιατί εκεί είναι η θέση μας.

Για επικοινωνία με τους συντρόφους

Θάνος Χατζηαγγέλλου, Παναγιώτης Καλαϊτζής

Κατάστημα κράτησης Κορυδαλλού

Δ’ ΠτέρυγαΤΚ 18122 Κορυδαλλός, Αθήνα

Γεωργία Βούλγαρη

Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού

ΤΚ 18122 Κορυδαλλός, Αθήνα

Σημείωση: Για την πόλη της Θεσσαλονίκης θα γίνεται συγκέντρωση της αλληλογραφίας και μαζική αποστολή, για όποιον/α ενδιαφέρεται. Για περισσότερες πληροφορίες στα mail: terra.squat@gmail.com ή tameio@espiv.net