Θάνος Χατζηαγγέλου-Για την αδιάλλακτη οργάνωση της Αναρχικής Δράσης

Κάθε 10 του Μάρτη, ο χρόνος καρφώνει τους λεπτοδείκτες στο σημείο μηδέν. Δεν υπάρχουν ώρες, μόνο στιγμές περισυλλογής για το φορτίο της ευθύνης που κουβαλάει ο καθένας και η καθεμία μας στο διηνεκές του επαναστατικού γίγνεσθαι. Για το ηθικό, πολιτικό και στρατιωτικό καθήκον στον επαναστατικό πόλεμο. Ένας κρότος σαν ιαχή εχθροπραξίας, μέσα σε μία νύχτα όπου ο θάνατος νίκησε το φόβο. Ο φυσικός θάνατος τον οποίο τόσο θρηνούμε -στον κόσμο του θανάτου- είναι λιγότερο ολέθριος από το θάνατο που διακινείται ως ζωή.

12 Μάρτηδες πριν, ο σύντροφος και μέλος του Επαναστατικού Αγώνα Λάμπρος Φούντας, εκτελείται σε συμπλοκή στη Δάφνη, από ένα πλήρωμα ένστολων τρομοκρατών κατά τη διάρκεια προπαρασκευαστικής ενέργειας της οργάνωσης. Ο Λάμπρος έζησε όλη του τη ζωή στην πρώτη γραμμή της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης – με το χαρτί, με την σημαία, με το πιστόλι στο χέρι. Έτσι άφησε και την τελευταία του πνοή στην ύστατη μάχη, στην πρώτη γραμμή. Στη ζωή κεραυνός και στο θάνατο λύκος. Ο Λάμπρος είναι η θρυαλλίδα της επαναστατικής αδιαλλαξίας και θα ζει μέσα από τις φλόγες της επαναστατικής βίας. Από τις φωτιές των αστικών μητροπολιτικών πεδίων, μέχρι τις ριπές των ανταρτών στα βουνά της Μέσης Ανατολής και της Λατινικής Αμερικής.

Ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας αποτελεί σημαία του αγώνα για την ανατροπή και την επανάσταση. Μία σημαία που κυμματίζει περήφανα όσο ο μητροπολιτικός ιστός παραδίδεται στις φλόγες της επαναστατικής βίας. Το αίμα είναι το μελάνι της ιστορίας. Και σε πείσμα όσων θωρρούν πως η ιστορία γράφεται από τους νικητές, θα είμαστε εδώ για να θυμίζουμε πως όσοι νιώθουν νικητές κουβαλάνε στα κουφάρια τους τις πιο συντριπτικές ήττες. Ήττα δεν είναι ο χαμός, ο θάνατος. Ήττα είναι η αποδοχή. Είναι η λησμονιά των νεκρών του ταξικού πολέμου. Είναι η αναίμακτη παράδοση της συλλογικής ιστορίας, στο χρονοντούλαπο της λήθης. Ήττα είναι η ανάθεση και ο μεσσιανισμός. Η παράταση της μάχης, η ανακωχή και ο συμβιβασμός σε μια ζωή κατώτερη των ταξικών αναγκαιοτήτων και περιστάσεων των καιρών. Ήττα δεν είναι να δίνεις τη ζωή και την ελευθερία σου για τον αγώνα, αλλά να ζεις απονεκρωμένος από την έλλειψη κοινωνικής αλληλεγγύης και ταξικής συνείδησης. Να κοιτάς να σώσεις το τομάρι σου, όταν ο άλλος δίπλα σου χάνει τα βήματά του, μένει πίσω, πεθαίνει. Μπροστά σε αυτήν την σκοτεινή περίοδο είναι επαναστατικό καθήκον να φωτίζουμε το δρόμο με την ελπίδα της ανατροπής.

“Όποιος δεν οπλίζεται πεθαίνει…και όποιος δεν πεθαίνει είναι θαμμένος ζωντανός: στις φυλακές, στα αναμορφωτήρια, στα προάστια-δορυφόρους, στις -αγορασμένες επί πιστώσει- πλήρως εξοπλισμένες μοντέρνες κουζίνες και στις κρεβατοκάμαρες παλάτια.”

Ulrike Meinhoff – RAF

Το πρώτο βήμα στον πόλεμο είναι το ερέθισμα, έπειτα η αποφασιστικότητα και μετά το άλμα παραπέρα. Το άλμα σε μία νέα, παράνομα ανυπότακτη, ζωή. Κουβαλάω στις πλάτες μου μία διαδρομή γεμάτη φωτιά. Εκεί όπου οι ανάσες, οι λιγοστές ανάσες κρύβουν την απόλυτη ελευθερία. Μια ζωή δοσμένη στον αγώνα για κάτι καλύτερο, κάτι διαφορετικό. Και αν η αγέλη τρομοκρατών του Μητσοτάκη και του Θεοδωρικάκου επενδύει στην ατομική και συλλογική ήττα, στην παραίτηση και την υποταγή, σε ένα φαντασμαγορικό τέλος της ριζοσπαστικής αντίστασης μέσα από την αιχμαλωσία μου, εγώ θα πω πως τόσα χρόνια πίστης, προσήλωσης και συνέπειας στη σύγκρουση οδηγούν στην πιο περήφανη στιγμή αυτού του πολέμου.

12 Μάρτηδες μετά, τιμώντας στην πράξη την απολυτότητα του επαναστατικού ήθους και της συνέπειας και της συνέπειας που αντιπροσωπεύει ο σύντροφος Λάμπρος Φούντας, αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή μου στην Οργάνωση Αναρχική Δράση. Είμαι περήφανος που ένα κομμάτι της ζωής μου ταυτίζεται με ένα μαχόμενο σχήμα, σάρκα από τη σάρκα της αναρχικής ιστορίας, που στάθηκε με τις μικρές του δυνάμεις, με ήθος και συνέπεια στα επίδικα και τα καθήκοντα της αντιεξουσιαστικής σύγκρουσης. Είμαι περήφανος για τους συντρόφους, πλάι στους οποίους, η Αναρχία ήταν μία λέξη γεμάτη πάθος και ειλικρίνεια. Είμαι αμετανόητα περήφανος γιατί η στράτευσή μου, ήταν μια συνειδητή πράξη βασισμένη στην κοινωνική, πολιτική και στρατιωτική αναγκαιότητα της αναρχικής δράσης, σαν αναλυτικό εργαλείο θεώρησης, σαν ανάχωμα δικαιοπραξίας, σαν απόλυτη στάση ζωής.

Η Αναρχική Δράση είναι ένας μαχόμενος σχηματισμός σύγκρουσης και υπεράσπισης της προπαγάνδας μέσα από την πράξη. Είναι μια Οργάνωση που έβαλε στο αντιεξουσιαστικό σκόπευτρο το σύνολο του εξουσιαστικού οικοδομήματος και των σχέσεων εκμετάλλευσης, μετατρέποντας τη λέξη αλληλεγγύη σε ανυποχώρητη συνθήκη ύπαρξης. Στάθηκε εχθρικά και με ψηλά το κεφάλι μέχρι και σήμερα απέναντι στο κράτος και το μισθοφορικό στρατό κατοχής της Δημοκρατίας, στο μιλιταριστικό ιστό, στο δόγμα της ιερής μαφίας, στην πατριαρχική δυσωδία και τον εθνικό κορμό, στους ναούς και τα πρόσωπα της καπιταλιστικής αλλοτρίωσης, στα διπλωματικά συμφέροντα και τα συμβόλαια ισχύος μιας χώρας βουτηγμένης μέσα στο αίμα.

Απέναντι σε ανθρώπους δίχως πρόσωπα, δίχως ήθοι, αξίες και αρχές, που καταδυναστεύουν τις ζωές της προλεταριακής βάσης, στέκομαι σήμερα αλύγιστος, αμετανόητος, αδιάλλακτος με την ίδια στοχοπροσήλωση στην επαναστατική υπόθεση. Δεν συμβιβάζομαι με τα ασυμβίβαστα, δεν σιωπώ μπροστά στην αδικία γιατί στη ζωή μου έμαθα να υπερασπίζομαι μέχρι θανάτου το δίκαιο και το αναγκαίο. Χαράζοντας μια πορεία γεμάτη δυσκολίες και χτυπήματα, συλλήψεις και καταδίκες, ξυλοδαρμούς και βασανισμούς σε τμήματα, δηλώνω πως τίποτα δεν στάθηκε ικανό να μου δημιουργήσει δεύτερες σκέψεις, να με οδηγήσει σε ένα φτηνό ξεπούλημα της ατομικής και συλλογικής διαδρομής για λίγες πεθαμένες ανάσες “ελευθερίας”. Όλα δεν ήταν τίποτε άλλο παρά φτηνά και αδιέξοδα χτυπήματα σε ένα σώμα που για χρόνια κουβαλάει μέσα του μία αλώβητη καρδιά. Μια καρδιά με παλμούς σαν κρότους επαναστατικής εχθροπραξίας. Μια καρδιά που χτυπάει για την Αναρχία.

Αναλαμβάνω την πολιτική ευθύνη για τη συμμετοχή στην Αναρχική Δράση, γιατί κάθε μου βήμα μέσα σε αυτήν τη διαδρομή ήταν και ένα βήμα βαθιάς δέσμευσης στα καθήκοντα του αναρχικού ανταρτοπόλεμου. Με σεμνότητα και ταπεινότητα, βαθιά εκτίμηση και θαυμασμό για όσους και όσες γράψαν μια ξεχωριστή σελίδα στην ιστορία της ριζοσπαστικής ανατροπής. Με την ελπίδα και τη βεβαιότητα πως τίποτα δεν τελειώνει, πως η εξεγερτική φλόγα της δικαιοπραξίας δεν σβήνει.

Ταγμένος ψυχή και σώμα στη φλέβα της φωτιάς, παραμένω αμετανόητος αναρχικός, υπερασπίζοντας το δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης με κάθε μορφή εξουσίας. Οι ιδέες δεν εξαγοράζονται, το πάθος για την ελευθερία δεν πειθαρχείται, η επαναστατική αξιοπρέπεια δεν απολογείται στα εδώλια των τρομοδικείων. Θα υπερασπιστώ την περήφανη αιχμαλωσία μου μέχρι τέλους, ακόμα και αν χρειαστεί ο ήλιος να ανατείλει από την δύση, θυμίζοντας μια συλλογική υπόσχεση: ο χρόνος μετράει πάντα αντίστροφα για όλους. Αναμονή, αναμονή, επίθεση.

Περήφανα στρατευμένος στην Αναρχική Δράση. Περήφανα προσηλωμένος στον αναρχικό ανταρτοπόλεμο. Η Επανάσταση πρώτα και πάντα.

Θάνος Χατζηαγγέλου

Δ’ Πτέρυγα, φυλακές Κορυδαλλού

10/3/2022

Μια σύντομη ενημέρωση για το καθεστώς αιχμαλωσίας των 3 συντρόφων που βρίσκονται προφυλακισμένοι για συμμετοχή στην Οργάνωση Αναρχική Δράση.

Έπειτα από τις δικονομικές εξελίξεις των ημερών που οι 3 σύντροφοι κρατούνταν στα κελιά της Γ.Α.Δ.Θ., τα ξημερώματα της Τρίτης 15/2 η Αντιτρομοκρατική μπήκε στα κρατητήρια και μετέφερε εκτάκτως τους συντρόφους Χατζηαγγέλλου και Καλαϊτζή στις φυλακές Κορυδαλλού αφήνοντας πίσω την συντρόφισσα Βούλγαρη όπου εκκρεμούσε η λήψη DNA.

Με την άφιξη τους στις φυλακές Κορυδαλλού, οι σύντροφοι ενημερώθηκαν πως έπειτα από “άνωθεν εντολές” θα κρατηθούν σε ξεχωριστές πτέρυγες. Ο σύντροφος Καλαϊτζής μεταφέρθηκε στην Δ’ πτέρυγα, ενώ ο Χατζηαγγέλλου στην Ε’. Ο σύντροφος Θάνος κατά την άφιξή του στην ακτίνα καλέστηκε να συμβιβαστεί με μία προκλητική συνθήκη που οδηγούσε σε μια στημένη απόπειρα επιβολής πειθαρχικού. Ταυτόχρονα με τον ίδιο η υπηρεσία μετέφερε απέναντί του τον δολοφόνο της Κάρολαϊν, ο οποίος επί 8 μήνες κρατούνταν στην ΣΤ’. Ο σύντροφος επέλεξε να διαχειριστεί ψύχραιμα την συνθήκη, ξεκαθαρίζοντας στην υπηρεσία πως δεν θα συνυπάρξουν στην ακτίνα ακόμα κι αν χρειαστεί ο ίδιος να μεταφερθεί στην απομόνωση. Ακολούθησε η μεταφορά του γυναικοκτόνου ξανά πίσω στην ΣΤ’. Την επόμενη μέρα ο σύντροφος μετά από νέα ένταση μεταφέρθηκε στην Δ’, όπου και παραμένει μέχρι σήμερα.

Το πρωί της Παρασκευής 18/2 έπειτα από την ολοκλήρωση της εξαναγκαστικής λήψης DNA, μετήχθει στις γυναικείες φυλακές Κορυδαλλού και η συντρόφισσα Βούλγαρη, η οποία μπήκε απευθείας σε καραντίνα. Από τις πρώτες μέρες των μεταγωγών στις φυλακές Κορυδαλλού γνωστοποιήθηκαν στους 3 δύο νέες αποφάσεις της Αντιτρομοκρατικής με βάση τις οποίες οι σύντροφοι καταχωρούνται στη λίστα των ατόμων που σχετίζονται με τρομοκρατία και η δέσμευση των περιουσιακών τους στοιχείων, η απαγόρευση κίνησης λογαριασμών και η απαγόρευση παροχής χρηματοοικονομικών υπηρεσιών προς το πρόσωπό τους (μια απόφαση που είχε εκδοθεί από τις 9/2 πριν καν “απολογηθούν”).

Το καθεστώς ιδιότυπης διαχείρησης της αιχμαλωσίας συνεχίζεται τις επόμενες μέρες προς το πρόσωπο της συντρόφισσας Βούλγαρη αυτή τη φορά. Κατά τη διάρκεια του επισκεπτηρίου του πατέρα της, ο οποίος της μετέφερε κάποια κείμενα και γράμματα συντρόφων της, η διευθύντρια των φυλακών σε κλίμα έντασης απειλούσε τον ίδιο και την συντρόφισσα με τη διαδικασία του αυτοφώρου λέγοντας πως “εδώ είναι φυλακές, δεν μπαίνουν προκηρύξεις”.

Σε πείσμα όλων οι 3 σύντροφοι παραμένουν δυνατοί και ενωμένοι, δίνοντας ο καθένας το δικό του ξεχωριστό αγώνα απέναντι στον κοινό εχθρό. Και εμείς θα σταθούμε μέχρι τέλους στο πλάϊ τους γιατί εκεί είναι η θέση μας.

Για επικοινωνία με τους συντρόφους

Θάνος Χατζηαγγέλλου, Παναγιώτης Καλαϊτζής

Κατάστημα κράτησης Κορυδαλλού

Δ’ ΠτέρυγαΤΚ 18122 Κορυδαλλός, Αθήνα

Γεωργία Βούλγαρη

Γυναικείες Φυλακές Κορυδαλλού

ΤΚ 18122 Κορυδαλλός, Αθήνα

Σημείωση: Για την πόλη της Θεσσαλονίκης θα γίνεται συγκέντρωση της αλληλογραφίας και μαζική αποστολή, για όποιον/α ενδιαφέρεται. Για περισσότερες πληροφορίες στα mail: terra.squat@gmail.com ή tameio@espiv.net

Μια προσπάθεια συγκέντρωσης των πιο “χτυπητών ανδραγαθημάτων” του Ψυχρού Λι (Cool Lee) και της παρέας αρίστων του,  την περίοδο της διακυβέρνησης του τόπου από την γαλάζια ορντινάτσα τους.

Οι πιο προσηλωμένοι στην νεοφιλελεύθερη πολιτική  και στις προσταγές του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου κυβερνούν την χώρα εδώ και μια 3ετία. Η αλλαγή σκυτάλης, των πολιτικών διαχειριστών και υπαλλήλων της μεγαλοαστικής τάξης, έφερε ξανά στο πολιτικό προσκήνιο της χώρας την Δεξιά πολυκατοικία αυτή τη φορά χρωματισμένη σε βαθύ μπλε. Πιο σκληρά νεοφιλελεύθερη και με φασίζουσα πυγμή.

Αφού η συριζαϊκή αριστερά της κωλοτούμπας και της απάτης  φανέρωσε αυτό που πραγματικά είναι, μια πολιτική διαχείριση που απορρόφησε κινηματικές διαδικασίες και ριζοσπαστικές βλέψεις για να τις ατονήσει, να τις διαμεσολαβήσει, να τις καναλιζάρει, να τις υπνώσει και τελικά να τις απογοητεύσει και να τις αναγκάσει να οδηγηθούν στην παραίτηση… και αφού δίδαξε τι σημαίνει “πρώτη φορά αριστερή διαχείριση του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού με πιο αργούς ρυθμούς και σοσιαλίζον επικοινωνιακό μάρκετινγκ”, έδωσε την συνέχεια στον Cool Lee και την παράτα του να διαχειριστεί τις νεοφιλελεύθερες αναδιαρθρώσεις  που απαιτεί το κεφάλαιο με γρηγορότερο και πιο ωμό τρόπο.

Ας θυμηθούμε λοιπόν κάποια από τα έργα και τα κατορθώματα του Ψυχρού Λι και της Νέας Δικτατορίας:

• Αντιπεριβαλλοντικός νόμος
• Νόμος Κεραμεως-Χρυσοχουντίδη για την εκπαίδευση
• Νομος Κεραμέως για την Αξιολόγηση
• Νόμος Χατζηδάκη για τα εργασιακά
• Καταστολή απεργών Καβάλας
• Ανυπαρξία(;) μηχανισμού στις φωτιές στην Εύβοια, στις πλημμύρες στην Αθήνα και στις χιονοπτώσεις
• Κατασπατάληση χρημάτων για συναυλίες, ρουβάδες και αναπλάσεις περιπάτων από το δημοτικό του τέκνο
• Προσπάθεια διάλυσης του ΕΣΥ και της Παιδείας με έμμεσες προσπάθειες ιδιωτικοποίησης
• Χρηματισμός των ΜΜΕ για επικοινωνιακή προπαγάνδα (πανδημίας και κυβερνητικού έργου)
• Αβαντάρισμα ιδιωτικών ΙΕΚ, κολλεγίων και ιδιωτών σχολαρχών
• Αναστολή εργασίας σε υγειονομικούς
• “Ανθρωπιστική” βοήθεια με όπλα στην Ουκρανία
• Αύξηση στα είδη πρώτης ανάγκης, καυσίμων και στους λογαριασμούς στα νοικοκυριά
• Καταστολή σε κοινωνικά κέντρα και πολιτιστικές καταλήψεις, ξύλο, χημικά και συλλήψεις σε διαδηλώσεις
• Συγκάλυψη βιαστών και παιδεραστών σε άμεση και έμμεση σχέση με το κόμμα του (Νικος Γεωργιάδης, Λιγνάδης, Αναστάσιος Δράκος)
• Χιλιάδες διορισμοί μπάτσων (και παππάδων) αντί για γιατρούς, νοσηλευτικό προσωπικό και εκπαιδευτικούς
• Φουρθιώτης και σχέσεις με Γεραπετρίτη και Ν.Δ
• Διαχείριση πανδημίας, δημόσια νοσοκομεία, διασωληνώσεις, ΜΕΘ, νεκροί, πρόστιμα, γελοία και αντιφατικά μέτρα
• Αυξηση φόρων, νέο ασφαλιστικό και η ανεργία στα ύψη
• Απελευθέρωση πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας και κόψιμο ρεύματος σε άνεργους και φτωχούς
• Δις και τρις για οπλικά συστήματα και εξοπλισμούς
• Οικονομική ενίσχυση στην Εκκλησία Α.Ε. με σφραγίδα Κεραμέως
• Δικαστικό ακαταδίωκτο για τα μέλη των επιτροπών λοιμοξιολόγων
• Τηλεκπαίδευση, χορηγίες και προσωπικά δεδομένα
• Κατασκευή νέων στρατοπέδων συγκέντρωσης για μεταναστευτικές ροές
• Καθεστώς εξαίρεσης του κρατούμενου Δ. Κουφοντίνα και προσπάθεια έμμεσης εξόντωσής του μέσω της απεργίας πείνας

…Εμπλουτίζεται και  Συνεχίζεται

Γνωρίζοντας ιστορικά πως καμία διακυβέρνηση, είτε δεξιά, είτε κεντρώα, είτε αριστερή, δεν μπορεί να οδηγήσει στην ισότητα, την δικαιοσύνη και την ευημερία, εντείνουμε τις προσπάθειες για τον κοινωνικό μετασχηματισμό, μέσα από παραδείγματα αυτοοργάνωσης, αντιιεραρχίας, συλλογικοποίησης στη βάση της κοινωνίας και δικτυώσεων των αντιστάσεων. Όχι μόνο για την άμυνα και την αναχαίτιση της εξουσιαστικής επίθεσης, αλλά και  ως προθάλαμο των εγχειρημάτων μας για την επίθεση στο υπάρχων και την δημιουργία της κοινωνίας της ισότητας, της αυτενέργειας, του αυτοκαθορσμού. Ενός κόσμου απαλλαγμένου από καταπίεση, εκμετάλλευση και εξουσιασμό, που θα αποφασίζει χωρίς ιεραρχήσεις και αρχηγούς για τα θέματα που τον αφορούν μέσα από συνελεύσεις, ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες

                                                                                                                                                       Τροχιά στο Άπειρο

Το πρόβλημα δεν είναι γενικά κι αόριστα “η βία”, αλλά ενάντια σε ποιον αυτή στρέφεται

Καταρχήν να ξεκαθαρίσω ότι μου ήταν πολύ δύσκολο ακόμη και σήμερα, μιάμιση μέρα μετά την στυγνή δολοφονία του νεαρού οπαδού του Άρη, του 19χρονου Άλκη, από χούλιγκανς της ομάδας του ΠΑΟΚ, να γράψω ένα κείμενο που αφορά έστω και εμμέσως την υπόθεση αυτή.

Δε είναι μόνο το γεγονός ότι στην θέση του Άλκη θα μπορούσε να βρεθεί ο μικρός αδερφός του καθενός από εμάς, αλλά κυρίως το ότι, όπως έχουν καταλήξει τα πράγματα στο στρατόπεδο του οπαδισμού-χουλιγκανισμού τα τελευταία χρόνια, θα μπορούσε να είναι και στην θέση του δολοφόνου ή των δολοφόνων κάποιος από τον ευρύ περίγυρό μας. Κάτι που θα ήταν σίγουρα πολύ λιγότερο τραυματικό, αλλά είναι, επίσης σίγουρα, εξίσου τρομακτικό.

Ο φίλαθλος, ο οπαδός, ο χούλιγκαν… 

Πριν μπω στο κυρίως θέμα του άρθρου και εξηγήσω τον τίτλο του, να πω κάποια πράγματα που εγώ προσωπικά πιστεύω για τον οπαδισμό-χουλιγκανισμό, που ίσως δεν θα αρέσουν σε πολλούς -δεδομένα δηλαδή δεν αρέσουν, αφού τα έχω συζητήσει πολλάκις. Θεωρώ ότι η συγκεκριμένη “ενασχόληση” αποτελεί ακόμη μια μορφή διαίρεσης της εργατικής τάξης, παρόμοια με αυτές που έχει επιβάλει ο καπιταλισμός και το κράτος του στις συνειδήσεις του μεγαλύτερου κομματιού της και αφορούν, π.χ., το χρώμα του δέρματος, την θρησκεία, την γλώσσα, το φύλο κλπ. Μπορεί η έκφραση αυτής της διαίρεσης να μην είναι το ίδιο απόλυτη και να μην πραγματώνεται με τους ίδιους όρους όπως όλες οι υπόλοιπες, μπορεί να μην έχει την ίδια ένταση τις περισσότερες φορές, όμως αφήνει πίσω της σημάδια και πληγές που πολύ δύσκολα επουλώνονται. Αφήνει μια ρήξη που σχεδόν ποτέ δεν γεφυρώνεται απόλυτα. Και ας νομίζουν οι πιο δικοί μας, οι πιο συνειδητοποιημένοι πολιτικά οπαδοί, οι σύντροφοί μας που πάνε οργανωμένα στο γήπεδο, πως “μπορούμε να είμαστε εχθροί για 90 λεπτά και αδέρφια για όλη την υπόλοιπη ζωή μας ενάντια στο σύστημα”. Δεν ισχύει κάτι τέτοιο δυστυχώς στην ψυχοσύνθεση της μεγαλύτερης μερίδας των οπαδών-χούλιγκανς. Και αυτό το έχω βιώσει κι εγώ προσωπικά από ίδιες εμπειρίες, αλλά το βλέπουμε να συμβαίνει και καθημερινά τριγύρω μας: Ομάδες νεαρών οπαδών, που τις περισσότερες φορές ανήκουν στην εργατική τάξη, βγαίνουν παγανιά, διεκδικώντας ζωτικό χώρο, Lebesraum όπως τον έλεγαν οι Ναζί και οι πρόγονοί τους, από οπαδούς άλλων ομάδων της ίδιας πόλης, πολύ μετά τα 90 λεπτά, πολύ μετά το οποιοδήποτε μεταξύ τους ματς, ως μέρος της καθημερινότητάς τους.

Και φυσικά δέχομαι ότι οι παραπάνω δεν είναι η πλειοψηφία των, φιλάθλων, ούτε και των οπαδών μιας ομάδας και θέλω να κάνω εδώ ένα ξεκαθάρισμα: Όταν αναφέρομαι στον οπαδισμό-χουλιγκανισμό ως πρόβλημα και ως διαίρεση της τάξης, δεν αναφέρομαι φυσικά σε όλους αυτούς που πάνε στο γήπεδο για να δουν την ομάδα τους  -και δεν με αφορά αν είναι οικογένειες ή νεολαίοι, αν είναι καθωσπρέπει ή αν ξεγυμνώνονται στα πέταλα και λούζονται με μπύρα. Με ενοχλεί βέβαια αν βρίζουν λίγο παραπάνω, με τρόπο που δεν είναι “πολίτικαλι κορέκτ”, αλλά αν αυτό μένει μέσα στο γήπεδο, δεν θα το κάνω μείζον θέμα. Το γήπεδο είναι δικαίωμα του καθενός σαν ενασχόληση, σαν τρόπος διασκέδασης. Όπως εγώ μπορεί να έφαγα τα νιάτα μου σε live ή σε bar, άλλος σε cinema ή θέατρο, έτσι και ο μέσος φίλαθλος-οπαδός μιας ομάδας έχει κάθε δικαίωμα να πάει να δει την ομάδα του στο Χαριλάου, το Καυταντζόγλειο, την Τούμπα, την Φιλαδέλφεια, το Λα Μπομπονέρα και το Άνφιλντ. Και ούτε φυσικά θα παραγνωρίσω ότι σε συγκεκριμένες χρονικές συγκυρίες οπαδοί διαφορετικών ομάδων έχουν κάνει υπερβάσεις, έχουν παραγκωνίσει τα χρώματα και έχουν σταθεί μαζί στον δρόμο, έστω και για λίγο ή έχουν οργανώσει πραγματικά αξιέπαινες καμπάνιες κοινωνικής αλληλεγγύης.

Το ζήτημα ξεκινάει όταν η ομάδα γίνεται κάτι παραπάνω από αυτό, παραπάνω από ένα χρώμα που θα υποστηρίξεις μέσα στα “τσιμέντα” -και οκ, δεκτό, μια κουλτούρα που ο καθένας θεωρεί ότι πρεσβεύει η ομάδα του και για αυτό την αγαπά. Όταν η ομάδα και τα χρώματά της γίνονται ένας τρόπος όχι απλά να ΞΕΧΩΡΙΣΕΙΣ από τους υπόλοιπους οπαδούς μέσα στο γήπεδο ή έξω, αλλά ένας τρόπος να ΕΠΙΒΛΗΘΕΙΣ σε αυτούς. Ουσιαστικά, μια “πατρίδα” που πρέπει να υπερασπίσεις από “ξένους”, να την επεκτείνεις γεωγραφικά και πληθυσμιακά και να την κάνεις περήφανη, όχι όμως με βάση το κύριο ζήτημα που πραγματεύεται μια ποδοσφαιρική ομάδα -δηλαδή το ποδόσφαιρο και δεν μιλάω αποκλειστικά για τους τίτλους, αλλά και για την ατμόσφαιρα της κερκίδας κλπ- αλλά με βάση την ισχύ. Όταν αρχίζεις και βλέπεις τον εαυτό σου ως κάποιου είδους θεματοφύλακα. Τότε ξεκινάει το ζήτημα. Και φυσικά, εκεί είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα εμπλακεί και το μεγάλο επιχειρηματικό κεφάλαιο, γιατί εκεί υπάρχει “ψωμάκι”. Θα πάρει αυτόν τον κόσμο, θα τον ντοπάρει με όνειρα για δύναμη και τίτλους και θα δημιουργήσει κι άλλον τέτοιον, γιατί τον χρειάζεται. Και ίσως να τον πληρώσει κιόλας, γιατί τον χρειάζεται να είναι εκεί 24/7. Γιατί, για τον μεγαλοεπιχειρηματία, δεν είναι ουσιαστικά η κουλτούρα μιας ομάδας αυτό που θα διαφυλάξει ο χούλιγκαν, αλλά το δικό του επιχειρηματικό -και πολλές φορές πολιτικό- συμφέρον. Πρέπει να φτιαχτεί ένας στρατός.

Θέλω να επιστρέψω λίγο στην δολοφονία του Άλκη για να πω πως, φυσικά, όταν δημιουργούνται τέτοιοι συσχετισμοί, όταν το πράγμα ξεφύγει από την υποστήριξη της ομάδας και πάει στην φυσική επιβολή απέναντι στον ΑΛΛΟ, είναι σχεδόν σίγουρο ότι θα την πληρώσουν και αυτοί που, αν και αγαπούν μια ομάδα, δεν έχουν κάνει τέτοιες επιλογές. Τα πραγματικά αθώα θύματα. Είτε είναι ένα παιδάκι 12 χρονών που το ξεγυμνώνουν μες την μέση του δρόμου για να του πάρουν την μούφα νάυλον φανέλα που αγόρασε από το ψιλικατζίδικο για 10 ευρώ, είτε ένας πιτσιρικάς ποδοσφαιριστής παιδικού τμήματος κάποιας γνωστής ομάδας, που βλέπει ξαφνικά χούλιγκανς να μπουκάρουν στο γήπεδο εναντίον του, ενώ παίζει αγώνα ερασιτεχνικού επιπέδου, είτε είναι ένας 19χρονος που αράζει γύρω από το γήπεδο του Άρη με τους φίλους του και ξαφνικά, από την μια στιγμή στην άλλη, δεν υπάρχει πια. Μπορεί λοιπόν η δολοφονία του Άλκη να μην ήταν “οπαδικό σκηνικό”, αλλά ξεκάθαρη, ψυχρή εκτέλεση, από κάποιον που πήγε συνειδητά για να μαχαιρώσει, προς κάποιον που δεν είχε ιδέα τι του έμελλε, αλλά εντάσσεται σίγουρα στα πλαίσια αυτού του “πολέμου σε μικροκλίμακα” που ζουν οι οπαδοί-χούλιγκανς στην καθημερινότητά τους. Όπως σε κάθε άλλο πόλεμο υπάρχουν οι κυνικά αποκαλούμενες “παράπλευρες απώλειες”, έτσι και σε αυτόν. Ο Άλκης δεν ήταν η πρώτη τέτοια απώλεια και δυστυχώς, αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά, δεν πρόκειται να είναι ούτε η τελευταία. Και αν νομίζει κάποιος ότι ένας αόρατος “ηθικός κώδικας” των χούλιγκαν μπορεί να περιορίσει την βία απέναντι σε “μη ενεργούς” φιλάθλους, είναι γελασμένος.

Για να μην προλάβουν κάποιοι να πουν πως μιλάω πολύ γενικά: Κατανοώ επίσης πως στην πόλη της Θεσσαλονίκης οι συσχετισμοί είναι τέτοιοι, αριθμητικά, χρηματικά κλπ, που οι οπαδοί-χούλιγκανς μιας συγκεκριμένης ομάδας είναι υπεύθυνοι για την πλειοψηφία των πιο ακραίων σκηνικών τα τελευταία χρόνια. Όταν μάλιστα μιλάμε για μια ομάδα της οποίας ο πρόεδρος έχει και την μεγαλύτερη οικονομική επιφάνεια ως επιχειρηματίας σε όλη την πόλη και ασκεί τόσο μεγάλη πολιτική επιρροή, ενώ έχει συνταχθεί πολλές φορές και με το σκοταδιστικό μπλοκ (π.χ. στα Μακεδονικά), τότε τα πράγματα μιλάνε από μόνα τους σε σχέση με ποιο είναι το ΑΜΕΣΟ ζήτημα και στο εσωτερικό ποιων διεργασιών πρέπει αυτό να πρώτα απ’όλα να (υπάρχει θέληση να) επιλυθεί. Ωστόσο, το ΣΥΝΟΛΙΚΌ πρόβλημα δεν είναι ο χουλιγκανισμός-οπαδισμός  ενός χρώματος, δηλαδή το “περιεχόμενο”. Το πρόβλημα είναι η “δομή”. Η δομή που, ακόμη και να μην έχει καμία σχέση με τέτοιου είδους ιδεολογίες, προσιδιάζει απίστευτα πολύ στον μιλιταρισμό -και τολμώ να πω και στον φασισμό- με την πειθαρχεία, την πίστη στην “Ιδέα”, την υπακοή στον αρχηγό κλπ.

Και το γεγονός ότι σε ομάδες με μικρότερη οπαδική βάση ή σε αυτές που απουσιάζει για αρκετά χρόνια ένας οικονομικός “σωτήρας”, τα πιο “προοδευτικά” στοιχεία στην κερκίδα μπορούν να έχουν μεγαλύτερη επίδραση, αυτό δεν καθιστά σίγουρο πως κάτι τέτοιο θα συμβαίνει εφ’ όρου ζωής, καθώς οι συσχετισμοί αυτοί μπορούν να αλλάξουν πολύ ριζικά και σε μικρό χρονικό διάστημα. Δεν είναι τυχαίο πως και στην εν λόγω κερκίδα για την οποία μιλάμε, αυτή του ΠΑΟΚ, μια από τις μεγαλύτερες στην χώρα και με έντονο έρεισμα στα λαϊκά στρώματα, σε πιο “πέτρινα” -από άποψη τίτλων και δυναμικής χρόνια- επικρατούσε ένα πιο ριζοσπαστικό, αντιρατσιστικό και εμμέσως “αντιεξουσιαστικό” κλίμα. Πιο παλιά ακόμη, την δεκαετία του ’80 για παράδειγμα, μπορούσε μέχρι και “Ριζοσπάστη” να μοιράσει κάποιο μέλος του ΚΚΕ, χωρίς να φάει ξύλο, ίσως μάλιστα να έβρισκε και ευήκοα ώτα στους νεαρούς της εργατικής τάξης και του λούμπεν προλεταριάτου. Δεν νομίζω ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί με τα σημερινά δεδομένα. Το ίδιο ακριβώς μπορούμε να πούμε και για τον Ολυμπιακό, που από ομάδα της εργατικής τάξης και του “κόκκινου” Λιμανιού του Πειραιά, η οποία έδωσε τόσους οπαδούς αλλά και παίκτες στους εργατικούς αγώνες, στο Αντάρτικο, στην Αριστερά κλπ, κατέληξε να είναι τις τελευταίες δυο δεκαετίες σύμβολο της “αδιαφάνειας”, του “στησίματος” και πραγματικό “κόκκινο πανί” για όλες τις υπόλοιπες ομάδες, ενώ οι οργανωμένοι οπαδοί της ουσιαστικά εισήγαγαν το πολύ επικίνδυνο “No Politica”, που τις περισσότερες φορές λειτουργεί ως προγεφύρωμα για τον εκφασισμό της κερκίδας. Πιστεύω πως είναι εύκολη η σύνδεση των παραπάνω με τις οικονομικές μεταλλάξεις που συνέβησαν στην εκάστοτε ομάδα, μέσω προέδρων και μεγαλομετόχων.

Είναι πραγματικά πολύ λίγες οι εξαιρέσεις των κερκίδων ομάδων που θα κρατήσουν μια συγκεκριμένη πολιτική στάση για πάντα. Τις περισσότερες φορές αυτό έχει να κάνει με επαρχιακές ομάδες, που δεν έχουν τον άμεσο γεωγραφικό ανταγωνισμό καμίας άλλης και έτσι δεν αναπτύσσουν το φαινόμενο του “πολέμου σε μικροκλίμακα”, του θεματοφύλακα και του Lebensraum. Άλλες φορές πάλι μιλάμε για ομάδες που δεν έχουν εδώ και πολλά χρόνια μεγάλες αγωνιστικές επιτυχίες, ούτε και κάποιον επιχειρηματία με μεγάλη επιφάνεια για να προωθήσει τέτοια φαινόμενα υπέρ του. Τέλος, μπορεί να μιλάμε για κερκίδες, συνδέσμους και οπαδούς που δημιουργήθηκαν επί τούτου, με συγκεκριμένο ιδεολογικό περιεχόμενο εξαρχής και κάνουν και αυτή την σημαντική δουλειά του ριζοσπαστισμού, του αντιφασισμού και της ανεκτικότητας ή βρίσονται σε πόλεις και περιοχές που αποτελούν προπύργια τέτοιων ιδεολογιών ιστορικά. Στο εξωτερικό αυτό συμβαίνει κατά κόρον σε ομάδες όπως η Λιβόρνο στην Ιταλία, η Ράγιο Βαγεκάνο στην Ισπανία, η Ζανκτ Πάουλι στην Γερμανία κ.ο.κ., ενώ στον αντίποδα της διαχρονικής “πιστής στράτευσης” στην ακροδεξιά ιδεολογία βρίσκουμε την κερκίδα της Λάτσιο. Δυστυχώς όμως, στις μεγάλες μητροπόλεις, όπου υπάρχει ο οπαδικός ανταγωνισμός μεγάλων ομάδων, οι συσχετισμοί διαμορφώνονται αλλιώς και σχεδόν ΠΑΝΤΑ ως αντίθεση στον κύριο οπαδικό αντίπαλο. Κανείς δεν πρόκειται να παραβλέψει τις εσωτερικές αντιστάσεις, τους αντιφασίστες οπαδούς μέσα σε κερκίδες που τείνουν να φασιστικοποιηθούν, καθώς και την δουλειά που μπορεί να κάνουν εκεί μέσα. Αλλά πλέον μιλάμε για τις κύριες, επικρατούσες τάσεις ή τουλάχιστον αυτές που είναι βουτηγμένες περισσότερο σε αυτόν τον σκληρό, αιματοβαμμένο “πόλεμο σε μικροκλίμακα”.

Όχι γενικά κι αόριστα “η βία”, αλλά η βία απέναντι σε ποιον…

Με αφορμή όλα τα παραπάνω και μετά την δολοφονία του Άλκη, είδα αρκετές προσπάθειες συγκάλυψης, καθυστέρησης για ανάληψη δράσης, θολώματος των νερών κλπ, τόσο από τον Τύπο, όσο και φυσικά από το βαθύ κράτος και την ΕΛ.ΑΣ. Δεν θα μείνω σε αυτά, γιατί χρίζουν πολύ βαθιάς ανάλυσης σχετικά με το τι μπορεί να συμβαίνει πραγματικά, ποιοι μπορεί να εμπλέκονται, ποια νήματα να κινήθηκαν. Και ήδη έχω γράψει πάρα πολλά πριν καν αναλύσω τον τίτλο του άρθρου μου και το σκεπτικό πίσω από αυτόν. Κάτι που είδα να επιχειρείται όμως και είναι το πιο επικίνδυνο, γιατί τέτοιες ώρες χτυπάει και στο θυμικό και στο συναισθηματικό, είναι η καταδίκη της “βίας”. Έτσι αόριστα.

Η καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται είναι ένα ιδεολόγημα της αστικής τάξης και του κεφαλαίου, του κόσμου της εξουσίας, Κι αυτό γιατί τις περισσότερες φορές υπονοεί την καταδίκη κάθε βίας, πέραν αυτής του καταπιεστή και του εκμεταλλευτή. Δηλαδή μιλάμε για την καταδίκη της βίας των καταπιεσμένων (μεταξύ τους ή απέναντι στους καταπιεστές). Γιατί, το έχουμε ξαναπεί πολλές φορές, το Κράτος είναι μέρος ενός υποτιθέμενου “κοινωνικού συμβολαίου”, που θεωρητικά έχουν υπογράψει μεταξύ τους οι πολίτες και έχουν εκχωρήσει το δικαίωμα του μονοπωλίου της βίας σε αυτό -ουσιαστικά σε αυτούς που διαχειρίζονται το Κράτος και στα όργανά του- με αντάλλαγμα την “κοινωνική ειρήνη”, την “ασφάλεια” κλπ. Σε ένα καπιταλιστικό Κράτος βέβαια, στο εσωτερικό του οποίου υπάρχουν αντικρουόμενα ταξικά συμφέροντα, ενώ τα ηνία του κρατάει πάντα μια συγκεκριμένη τάξη, τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά.

Γιατί, βία -και μάλιστα η μεγαλύτερη- είναι και η πείνα, η φτώχεια, η εξαθλίωση. Βία είναι ο θεσμικός ρατσισμός -και όχι απλά οι ρατσιστικές επιθέσεις από φασίστες σε μετανάστες. Βία είναι η πατριαρχία ως αόρατος θεσμός και πυλώνας αυτού του συστήματος -και όχι απλά τα περιστατικά έμφυλης βίας. Βία είναι η καταστολή της αστυνομίας απέναντι στους αγώνες των εργαζομένων, των φοιτητών, της νεολαίας. Βία είναι τα pushbacks και ο εγκλεισμός των μεταναστών. Ωστόσο, όλοι αυτοί οι θεσμικοί παράγοντες, αλλά και μερίδα της κοινωνίας, που “καταδικάζουν την βία απ’ όπου κι αν προέρχεται”, δεν τα θεωρούν όλα αυτά βία. Αντίθετα, τα θεωρούν είτε δικαίωμα του Κράτους με βάση τον Νόμο να επιβάλει την τάξη, είτε “φυσικά φαινόμενα”, για τα οποία ευθύνονται κυρίως τα ίδια τα καταπιεζόμενα υποκείμενα και η ικανότητά τους ή μη να επιβιώνουν. Και αν ακόμη μπορεί κάποια από αυτά, τα πιο εξόφθαλμα, να εξωραϊστούν με κάποιους πρόχειρους τρόπους, ώστε να προστατευθεί η κοινωνική ειρήνη, ωστόσο η ρίζα που τα προκαλεί, δηλαδή η ίδια η βία του Καπιταλιστικού Συστήματος, δεν πρόκειται να θιχτεί ποτέ από τους από-τα-πάνω. Μόνο από τους ίδιους τους καταπιεσμένους, την εργατική τάξη, την νεολαία δίχως αύριο.

Αυτό το γνωρίζει πάρα πολύ καλά η Εξουσία και το Κεφάλαιο. Και ξέρει πολύ καλά πως, ιστορικά, η βία, ιδιαίτερα η μαζική και οργανωμένη, ήταν πάντα το μόνο μέσο που είχαν στην διάθεσή τους οι καταπιεσμένες τάξεις προκειμένου να διεκδικήσουν καλύτερους όρους ζωής. Από την πιο μικρή κοινωνική αλλαγή, μέχρι την μεγαλύτερη επανάσταση, ένα συγκεκριμένο, ελάχιστο έστω, ποσοστό βίας από μεριάς των από-τα-κάτω ήταν απαραίτητο. Γι’ αυτό ακριβώς και συμφέρει τρομερά την εξουσία να θολώνει τα νερά και να “καταδικάζει την βία”, ενώ ταυτόχρονα δημιουργεί και το αντίστοιχο κλίμα στην κοινωνία, σε περιόδους οξυμένων κοινωνικών αντιστάσεων ή μετά από τέτοιου είδους περιστατικά όπως η δολοφονία του Άλκη.

Η Εξουσία και το Κεφάλαιο, ωστόσο, δεν είναι μονάχα υπεύθυνα για την βία που προκαλούν τα ίδια. Αντίθετα, οι κοινωνικές συνθήκες που αυτά δημιουργούν και καθορίζουν, είναι ο κυριότερος παράγοντας και για την ίδια την βία μεταξύ των καταπιεσμένων, την αντικοινωνική, ενδοταξική βία. Η εξαθλίωση, η πείνα, η κλοπή του μέλλοντος από την νεολαία, οδηγούν σε φαινόμενα όπως αυτή η ακραία οπαδική βία που σκότωσε τον Άλκη. Οι πεταμένοι στο περιθώριο νέοι της εργατικής τάξης κυρίως -και σε αυτό έχει εν μέρει ευθύνη και το επαναστατικό κίνημα που δεν μπορεί να τους πείσει- ψάχνουν κάπου να ανήκουν, κάπου που, σε συνεργασία με άλλους ανθρώπους θα νιώσουν δυνατοί, ότι η ζωή τους έχει έναν σκοπό. Για να μην στρατευτούν όμως στις επαναστατικές ιδέες, χρειάζεται να δημιουργηθεί η διχόνοια ανάμεσά τους, να δημιουργηθεί ένας πιο “ορατός” εχθρός, ένας που να μπορούν να αντιληφθούν στην καθημερινότητά τους. Έτσι δημιουργείται ο οπαδικός στρατός. Είναι ακριβώς η ίδια διαδικασία, όπως αναφέραμε παραπάνω, με την επίπλαστη διαίρεση με βάση το χρώμα, την φυλή, την θρησκεία, το φύλο, που επιβάλλει στις συνειδήσεις της εργατικής τάξης το Κεφάλαιο.

Σκεφτείτε τώρα, μέσα σε όλο αυτό, να υπάρξει και υλική, χρηματική πριμοδότηση από το Κεφάλαιο, από τον Πρόεδρο. Εκεί λοιπόν δημιουργείται και μια απτή, φυσική εξάρτηση από την ομάδα (νομίζουν, όμως είναι από τον χρηματοδότη στην ουσία). Στην ακραία οπαδική στράτευση που φέρει η ψευδής συνείδηση και η αντίθεση σε έναν “εχθρό”, μπλέκεται και το υλικό στοιχείο, κάτι που περιπλέκει ακόμη περισσότερο τα πράγματα, καθώς ο οπαδός τώρα μπορεί να μην στραφεί απλά απέναντι σε άλλους οπαδούς, άλλων ομάδων, αλλά απέναντι σε όσους αντιστέκονται στα συμφέροντα του προέδρου-χορηγού. Άλλο ένα στοιχείο που συνδέει τον φασισμό με τον χουλιγκανισμό και τους στρατούς των προέδρων είναι η φυσική υπεράσπιση των καπιταλιστικών συμφερόντων και η έμπρακτη δυνητική εναντίωση στην εργατική τάξη και τα κινήματα.

Η ενδο-οπαδική βία, λοιπόν, είναι ενδο-ταξική βία. Είναι αντικοινωνική βία. Στρέφεται από ένα μέρος της εργατικής τάξης και της νεολαίας, προς ένα άλλο. Και όπως είπαμε παραπάνω, παρ’ όλες τις περιπτώσεις που οι οπαδοί-χούλιγκαν βάζουν τα χρώματα στην άκρη για να ενωθούν βραχυπρόθεσμα σε έναν κοινό σκοπό (ακόμη και στην εξέγερση του Δεκέμβρη το είδαμε αυτό), οι πληγές του διχασμού είναι τόσο βαθιές που, μια σύμπλευση των οπαδών όλων των ομάδων σε πιο σταθερή βάση ενάντια στην Εξουσία, το Κεφάλαιο, το Κράτος, φαντάζει ουτοπική, αν και θα ήταν επιθυμητή από όλους μας. Γιατί αυτό που πρέπει να αλλάξει, όπως είπα και παραπάνω, δεν είναι το περιεχόμενο, αλλά η δομή του φαινομένου. Να διαλυθούν όλες εκείνες οι δομές που μετατρέπουν τον φίλαθλο, υποστηρικτή-οπαδό, μιας ομάδας σε οπαδό-χούλιγκαν μιας αφηρημένης “ιδέας”, αλλά ουσιαστικά σε εργαλείο ενός μηχανισμού, ο οποίος μπορεί να ελέγχεται ή να κατευθύνεται (αλλά μπορεί και όχι) από κάποιον επιχειρηματία, Πρόεδρο κλπ, χωρίς πολλές φορές αυτό να γίνεται αντιληπτό από τον ίδιο τον οπαδό. Με απώτερο σκοπό το “διαίρει και βασίλευε” ανάμεσα σε δυνητικά μαχητικά και ζωντανά κομμάτια της εργατικής τάξης.

Και στην αντι-κοινωνική, ενδο-οπαδική βία λοιπόν αντιτασσόμαστε. Όχι όμως επειδή είναι “βία”. Αλλά επειδή είναι αντικοινωνική και διχαστική για την τάξη. Όπως είχε πει μέσες άκρες και η Αφροαμερικανίδα φεμινίστρια και κομμουνίστρια Άντζελα Ντέιβις σε δημοσιογράφο που, ενόσω ήταν πολιτική κρατούμενη μάλιστα, την ρώτησε αν ασπάζεται την βία ως μέσο για την επαναστατική αλλαγή: Το ζήτημα δεν είναι η ίδια η βία, η οποία ενυπάρχει διάχυτη μέσα στην καπιταλιστική κοινωνία, αλλά από που προέρχεται αυτή, οι μηχανισμοί, το σκεπτικό και οι αρχές που την παρακινούν. Είναι ειρωνικό να ζητάς από ένα υποκείμενο που καταπιέζεται επί δεκαετίες με βίαια μέσα από το ίδιο το κράτος και τους θεσμούς του, να αποκηρύξει την βία. Είναι σαν να του ζητάς να μείνει άπραγο απέναντι στην καταπίεσή του, απέναντι στον δυνάστη του. Ακριβώς γι’ αυτό είναι πολύ σημαντικό για το Κεφάλαιο και το Κράτος η βία των καταπιεσμένων, η οποία συσσωρεύεται και ξεσπά λόγω των συνθηκών διαβίωσής τους, να μην στρέφεται ενάντια στον πραγματικό υπαίτιο, δηλαδή το καπιταλιστικό Σύστημα, αλλά ενάντια σε άλλους καταπιεσμένους διαφορετικού χρώματος, θρησκείας, γλώσσας, φυλής, φύλου  και -στην τελική- ομάδας.

Δεν είναι η βία αυτή καθαυτή λοιπόν αυτό που αποκηρύσσουμε. Την στιγμή που θα το κάνουμε αυτό, θα έχουμε χάσει κάθε ελπίδα για την κοινωνική επανάσταση, για να δημιουργήσουμε έναν κόσμο χωρίς καταπιεστές-εκμεταλλευτές και καταπιεζόμενους-εκμεταλλευόμενους. Θα έχουμε συναινέσει στην διατήρηση του υπάρχοντος “Κοινωνικού Συμβολαίου”, της αιώνιας επιβολής της κρατικής και καπιταλιστικής εξουσίας επάνω μας.

Αντίθετα, εχθρευόμαστε την βία της καπιταλιστικής κοινωνίας και του Κράτους απέναντι στη εργατική τάξη και τους από-τα-κάτω, καθώς και την ενδο-ταξική βία που προωθείται από τους εχθρούς μας, ώστε να μας κρατά διαιρεμένους. Οι επαναστάτες όλων των τάσεων γνωρίζουν -και αυτό πρέπει να γίνει κτήμα όλης της εργατικής τάξης- πως “η βία είναι η μαμή της ιστορίας” κατά τους Μαρξ-Ενγκελς, αλλά και κατά τους αναρχικούς θεωρητικούς φυσικά. Την στιγμή που θα μας πείσουν για το αντίθετο, έχουμε χάσει.

Γιάννης Βολιάτης,  3 Φεβ, 2022 στο Alerta.gr

Η 3ετής πανδημία φανέρωσε για άλλη μια φορά τις πραγματικές αντικοινωνικές επιδιώξεις των Κυρίαρχων. Μέσα από την διαχείριση της κατάστασης, τα βασικά στοιχεία της οποίας ήταν οι οικονομικές και πολιτικές επιδιώξεις ντόπιων και διαπλανητικών Αφεντάδων, με την επικοινωνιακή διαχείριση να ορίζεται από έναν πακτωλό χρημάτων προς τα μεγάλα ΜΜΕ. Καταστολή και πρόστιμα στις πιο αφηρημένες έννοιες, αντιφάσεις και αντιθέσεις στα μέτρα προστασίας (παραγωγικές μονάδες, σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, μέσα μαζικής μεταφοράς), υποχρεωτικός εμβολιασμός, επίπλαστοι διαχωρισμοί εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων με κανιβαλικές προεκτάσεις, υγειονομικό Απαρτχάιντ, νομοσχέδια εν μέσω καραντίνας (αντιπεριβαλλοντικό, αντιεκπαιδευτικό Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, νόμος αξιολόγησης για ιδρύματα και λειτουργούς εκπαίδευσης της Κεραμέως, εργασιακός νόμος Χατζηδάκη κλπ), προσπάθειες ιδιωτικοποίησης δημόσιων φορέων που ακόμα λειτουργούν “προβληματικά” λόγω κρατικού σχεδιασμού υποβάθμισης (υποστελέχωση,  αθλιες συνθήκες του ΕΣΥ, του ΕΚΑΒ, των δημοσίων σχολείων, αναστολή οικονομικών παροχών  τους, υποχρηματοδότηση κλπ).

Για να επιτευχθούν όλα αυτά, οι ύαινες της τοπικής και πλανητικής οικονομικοπολιτικής διαχείρισης , άρχισαν   πόλεμο και πρόταξαν ωμή βία απέναντι σε εργαζόμενους, σε κοινωνικές ομάδες και κομμάτια της νεολαίας που αυτοοργανώνονται για να αντισταθούν στα σχέδια της αναδιάρθρωσης. Καταστολή , συλλήψεις, απολύσεις, αναστολή εργασίας, παύση καταβολής μισθού, ωμοί εκβιασμοί και εκφοβισμός.

Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα η αναστολή εργασίας των υγειονομικών που αρνήθηκαν τον εμβολιασμό και η προσπάθεια διάλυσης του ΕΣΥ. Από την αρχική αυτοθυσία των υγειονομικών και τα χειροκροτήματα στα μπαλκόνια για αυτούς που δούλευαν σε “συνθήκες πολέμου” με ελάχιστα μέσα ατομικής προστασίας, περάσαμε στο μαστίγιο των αναστολών, των εξαντλητικών ωραρίων χωρίς ρεπό και άδειες, την αναστολή καθηκόντων,τη στέρηση μισθού, τη διαθεσιμότητα, ακόμα και στις απειλές για απολύσεις στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς, παρουσιάζοντάς τους συλλήβδην ως αρνητές και αποθεώνοντας ακόμα μια φορά την ατομική ευθύνη.  Από τα αυτονόητα της παροχής ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών σε όλους τους ασθενείς χωρίς διακρίσεις, φτάσαμε στους διαχωρισμούς των ασθενών με βάση την εμβολιαστική κατάσταση για τον COVID, με βάση το πόσο μπορεί να αντέξει η τσέπη  του καθενός για να έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες των ιδιωτικών κλινικών.

Και αν η συλλογική αντίσταση παραμένει η μόνη διέξοδος που πραγματικά έχουμε στο να αντιπαλέψουμε τα αδιέξοδα του κόσμου της κυριαρχίας, η ελάχιστη συμπαράσταση από άλλες κοινωνικές ομάδες και φορείς πολιτικών ομάδων στους εν λόγω εργαζόμενους, μας γεμίζει με απογοήτευση. Και αν μας ζητάνε να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για τα δικά τους σπασμένα , να βάλουμε πλάτη στη διαχείρισή τους που ισοπεδώνει κοινωνικά και οικονομικά  ειδικά όσου δε χωρούν στις κυρίαρχες ταυτότητες… εμείς σε πείσμα των καιρών να αντιτάξουμε την Αυτοοργάνωση και την Κοινωνική Αλληλεγγύη

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΓΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΦΟΒΟΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

Τροχιά Στο Άπειρο

ΑΡΘΡΑ ΚΑΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΕΙΣΒΟΛΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΑΣ  ΣΤΗΝ ΟΥΚΡΑΝΙΑ

1. Και εγένετο πόλεμος

Posted by Δήμος Βοσινάκης στο Alerta.gr

Πέμπτη 24/2/2022: Στις 5 το πρωί ο Πούτιν έδωσε εντολή να ξεκινήσει μια ευρεία ρωσική στρατιωτική επίθεση με στόχο την Ουκρανία. Την είχε προαναγγείλει με μία ομιλία που μιλούσε για «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» με στόχο την «αποστρατιωτικοποίηση» της Ουκρανίας. Σύμφωνα με Ουκρανούς αξιωματούχους, το αρχικό κύμα επιθέσεων περιελάμβανε πυραύλους κρουζ, πυροβολικό και αεροπορικές επιδρομές που έπληξαν στρατιωτικές υποδομές και συνοριακές θέσεις, συμπεριλαμβανομένων των αεροπορικών βάσεων. Τρεις ώρες μετά την επίθεση, το ρωσικό υπουργείο Άμυνας ισχυριζόταν ότι είχε «εξουδετερώσει» όλες τις αεροπορικές βάσεις και τις αεροπορικές άμυνες της Ουκρανίας.

Λίγες μέρες πριν, με ένα live stream διάγγελμα, ο Πούτιν ερμήνευσε τα ιστορικά γεγονότα κατά το δοκούν, έδειξε ότι δεν υπολογίζει καθόλου την Ευρώπη, έκανε σαφές προς τις ΗΠΑ ότι δεν θα ανεχτεί καμία περαιτέρω επέκταση του ΝΑΤΟ δίπλα στα ρωσικά σύνορα, εγκαινίασε μία νέα εποχή στη γεωπολιτική σκακιέρα και τελικά αναγνώρισε την ανεξαρτησία των δύο περιοχών των φιλορώσων αυτονομιστών στην ανατολική Ουκρανία (Ντόνετσκ και Λουγκάνσκ). Η επίθεση επικεντρώθηκε στα ανατολικά, αλλά επιδρομές αναφέρθηκαν και στη δυτική και βόρεια Ουκρανία. Αν αυτό αληθεύει, τότε έχουμε να κάνουμε με μια γενικευμένη τριπλή επίθεση από βορρά, νότο και ανατολή.

Όπως είναι λογικό, η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών της Ουκρανίας δεν έχει καμία διάθεση να εμπλακεί στο μακελειό: Μπαίνουν στους σταθμούς του μετρό για να προστατευθούν ή εγκαταλείπουν μαζικά τις πόλεις και προσπαθούν να σώσουν τις ζωές και τις οικογένειές τους. Καλά τα φιλοπόλεμα post και οι εύκολες μαγκιές από το πληκτρολόγιο, αλλά όταν αρχίζει ο πραγματικός πόλεμος τότε σφίγγουν τα γάλατα και αλλάζει η κατάσταση. Την ίδια ώρα, το στρατόπεδο της Δύσης, ΗΠΑ, Ευρώπη και ΝΑΤΟ, προχωράει σε άμεσες οικονομικές κυρώσεις κατά της Ρωσίας, των τραπεζών της και των ανθρώπων του Πούτιν. Η Δύση δήλωσε με ένα στόμα και μία φωνή ότι η Ρωσία παραβιάζει το διεθνές δίκαιο.

Ναι, στη συγκεκριμένη περίπτωση, η Ρωσία παραβιάζει ξεκάθαρα και προκλητικά το διεθνές δίκαιο. Το έχει κάνει και άλλες φορές στο παρελθόν και πιθανότατα θα το κάνει και στο μέλλον. Εδώ και αιώνες έχει δείξει ότι έχει επεκτατικές τάσεις προς τις γειτονικές χώρες και τις τελευταίες δεκαετίες έχει στο τιμόνι της έναν αδίστακτο και απολυταρχικό άνθρωπο που εξοντώνει αντιφρονούντες, νομιμοποιεί τη μαφία, δημιουργεί παγκόσμιες αναταραχές, χρησιμοποιεί τους ολιγάρχες και δεν διστάζει καθόλου να κάνει πόλεμο. Ας μην ξεχνάμε την επέμβαση στην Γεωργία το 2008 (απόσχιση της Αμπχαζίας και της Οσετίας) και την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014. Οι αντιδράσεις των δυτικών όμως φανερώνουν αδυναμία. Το άβολο συναίσθημα που νιώθουν όλοι όταν συνειδητοποιούν ότι η εποχή της παντοδυναμίας τους ανήκει στο παρελθόν.

Μπορεί οι Ρώσοι να ξεκίνησαν αυτό τον πόλεμο που, αν όλα πάνε στραβά για το ανθρώπινο είδος, μπορεί να βάλει κυριολεκτικά φωτιά σε ολόκληρο τον πλανήτη, αλλά οι δυτικοί δεν είναι αθώοι. Είναι εξίσου ένοχοι για όσα συμβαίνουν, έχουν ευθύνη για κάθε ανθρώπινη ζωή που θα χαθεί και έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Από όσο ξέρω, το διεθνές δίκαιο δεν αναφέρει πουθενά ότι μπορείς να προκαλείς πολιτική αστάθεια στην Ουκρανία, να επενδύεις στο εθνικιστικό δηλητήριο, να στηρίζεις φασιστικές παραστρατιωτικές δυνάμεις και να υποδαυλίζεις εμφύλιες διαμάχες. Όλα αυτά τα έκαναν με συνέπεια τόσο οι ΗΠΑ όσο και η, ανύπαρκτη πολιτικά, Ευρώπη στην Ουκρανία. Να θυμίσω ότι η Ουκρανία ήταν μία από τις 40 χώρες που το 2003 πολέμησαν στο πλευρό των ΗΠΑ στο Ιράκ. Τι δουλειά είχε η Ουκρανία να είναι στο Ιράκ; Άγνωστο.

Και οι ΗΠΑ και η Σοβιετική Ένωση λειτουργούσαν σαν νταβατζήδες του πλανήτη την εποχή του Ψυχρού πολέμου που ακολούθησε τον αιματηρό Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Θεωρούσαν επί δεκαετίες ότι μπορούν να εισβάλουν όποτε τους καπνίσει σε ξένες χώρες, να εξοντώνουν εκατομμύρια ανθρώπους, να προκαλούν καταστροφικές μετακινήσεις πληθυσμών, να δημιουργούν πρόσφυγες και μετανάστες, να διαλύουν οικογένειες και να ερμηνεύουν την ανθρώπινη ζωή ως ασήμαντο νούμερο που χρησιμεύει αποκλειστικά για την επίτευξη των πολιτικών και οικονομικών στόχων τους. Όταν αποσύρθηκε ο ένας εκ των δύο μονομάχων, η κατάσταση ξέφυγε. Τα χρόνια της παντοδυναμίας των ΗΠΑ, ας πούμε από τη διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης το καλοκαίρι του 1991 μέχρι το καλοκαίρι του 2021 όταν έφυγε και ο τελευταίος Αμερικάνος στρατιώτης από το Αφγανιστάν, οι gringos έκαναν ότι ήθελαν.

Θυμίζω: Πόλεμος του Περσικού Κόλπου τον Ιανουάριο του 1991. Βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ και αεροπορικές επιδρομές κατά της Γιουγκοσλαβίας το 1999 όπου, εκτός των άλλων, βομβαρδίστηκε «κατά λάθος» η κινέζικη πρεσβεία στο Βελιγράδι και σκοτώθηκαν 3 Κινέζοι δημοσιογράφοι. Αργότερα, ήρθε η νέα εισβολή στο Ιράκ τον Μάρτη του 2003 με στόχο την ανατροπή του Σαντάμ Χουσεΐν γιατί είχε όπλα μαζικής καταστροφής. Αυτά τα όπλα δεν βρέθηκαν ποτέ και δικαιώθηκαν όσοι έλεγαν ότι ήταν ένας ακόμη πόλεμος των Μπους για το πετρέλαιο. Μετά ήρθε και ο πόλεμος στο Αφγανιστάν τον Οκτώβρη του 2001, ο πιο μακροχρόνιος πόλεμος στην στρατιωτική ιστορία των ΗΠΑ. Μετά από 20 ολόκληρα χρόνια και πολλά λεφτά από το εμπόριο ηρωίνης, ο πόλεμος έληξε με την απόσυρση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Αφγανιστάν και την επάνοδο των ταλιμπάν στην εξουσία.

Για να τερματιστεί κάθε πόλεμος στον πλανήτη και να πάψουν οι εχθροπραξίες, δεν χρειάζεται απλά να αλλάξουν οι σημερινοί εξουσιαστές, ούτε να αλλάξουν τρόπο σκέψης οι επόμενοι εξουσιαστές. Η ανθρωπότητα πρέπει να απαιτήσει να πάνε τα αστρονομικά λεφτά που δίνονται σε όπλα και εξοπλισμούς σε αγαθά και τρόφιμα σε όλο τον κόσμο. Να πάνε τα λεφτά στη βελτίωση της Υγείας και της Παιδείας. Να εξαφανίσουμε οριστικά το δηλητήριο του εθνικισμού από κάθε χώρα και να σταματήσει ο κάθε ψυχάκιας να ονειρεύεται μεγάλες πατρίδες και φανταστικές εκστρατείες που θα τιμωρήσουν κάποιους αόριστους εχθρούς για κάτι που έγινε πριν 749 χρόνια. Να θάψουμε τις θρησκείες και τα παραμυθάκια τους. Να φτιάξουμε μία άλλη καθημερινότητα και έναν πιο όμορφο πλανήτη όπου ο πόλεμος θα υπάρχει μόνο σαν μάθημα ιστορίας που θα υπενθυμίζει τις χειρότερες στιγμές του ανθρώπου.

3. Η ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΑΤΟ ΣΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ ΣΕ ΕΝΑΝ ΑΚΟΜΗ ΠΟΛΕΜΟ
ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΟΥΜΕ ΚΡΕΑΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΑΝΟΝΙΑ ΤΟΥΣ

Με διάγγελμα του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν, δόθηκε το πράσινο φως για τη στρατιωτική εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Ο Πούτιν διατείνεται πως η πράξη πολέμου της Ρωσίας κατά της Ουκρανίας αποσκοπεί στην υποστήριξη της υπό ρωσικής κατοχής Κριμαίας και των Λαϊκών Δημοκρατιών του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ από το φιλο-ναζιστικό καθεστώς της Ουκρανίας, που φλερτάρει κατόπιν δυτικών υποδείξεων με την ένταξη στο ΝΑΤΟ. Λίγα 24ωρα πριν, η Ρωσία αναγνώρισε την ανεξαρτησία των άτυπων προτεκτοράτων της στο Ντονμπάς, οξύνοντας την ήδη υπάρχουσα ένταση με τον ευρωατλαντικό άξονα που στηρίζει το καθεστώς της Ουκρανίας.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στην Ουκρανία διεξάγεται ήδη από το 2014 ένας εμφύλιος πόλεμος χαμηλής έντασης, όταν η τότε φιλορωσική κυβέρνηση του προέδρου Γιανούκοβιτς ανατράπηκε από μια «πορτοκαλί επανάσταση» που έφερε στην εξουσία ένα φιλοδυτικό καθεστώς, πρόθυμο να συνταχθεί στο πλευρό του ευρωατλαντικού άξονα. Το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα του Euromaidan απέσπασε την Ουκρανία από τη σφαίρα επιρροής της Ρωσίας. Ενδυνάμωσε, επίσης, την ουκρανική ακροδεξιά, που έλαβε θέσεις στο κοινοβούλιο και ανέπτυξε παραστρατιωτικές μονάδες που διέπραξαν θηριωδίες κατά ρωσόφωνων και μελών εργατικών συνδικάτων. Αυτό το καθεστώς αναγνωρίζουν και στηρίζουν οικονομικά και στρατιωτικά τα κράτη που ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΝΑΤΟ (την ίδια ώρα που εικόνες από σβάστικες σε δημόσια κτήρια διέρρεαν μέσω των social media), που τώρα αναζητούν διπλωματικές λύσεις για την επικράτηση των «δυτικών δημοκρατικών αξιών».

Η Ρωσία από την άλλη εξαρχής δεν ήταν διατεθειμένη να χάσει τα ιμπεριαλιστικά της πατήματα στην Ουκρανία και ιδίως στην περιοχή της Κριμαίας, ανεξαρτήτως της θέλησης του λαού της Ουκρανίας. Μπορεί η εξέγερση του Euromaidan να κατέληξε στο φιλοναζιστικό καθεστώς που κατέληξε, αλλά δεν υπάρχει κάποιος που αυταπατάται ότι η μη αποδοχή του καθεστώτος αυτού προέκυψε από το “αντιφασιστικό” αίσθημα της Ρωσίας ή την “ανάγκη της να προστατεύσει τους Ρώσους πολίτες”. Εξάλλου, το απολυταρχικό καθεστώς του Πούτιν στη Ρωσία πριμοδοτεί τους ναζί και τους φασίστες στο εσωτερικό της χώρας φυλακίζοντας και σκοτώνοντας παράλληλα τους αντιφασίστες, ενώ οι πολυάριθμες επεμβάσεις του ρώσικου ιμπεριαλισμού σε περιοχές της πρώην ΕΣΣΔ δε χρειάζονταν ανάλογες δικαιολογίες. Ένα ήθελε και ένα θέλει η Ρωσία: να επιβάλει τους δικούς της όρους στους εξελισσόμενους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Δεν θα ανεχτεί τη στρατιωτική περικύκλωση που υφίσταται από το ΝΑΤΟ, την εγκατάσταση πυρηνικών όπλων έξω από την πόρτα της, τη δυτική παρακίνηση για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, τον επιχειρούμενο ενεργειακό αποκλεισμό της από την παροχή φυσικού αερίου σε χώρες της ΕΕ και τη μείωση του ελέγχου της στην πρώην σοβιετική περιφέρεια. Στην αντιπέρα όχθη, οι ΗΠΑ και το ευρωατλαντικό στρατόπεδο, με εξέχουσα δύναμη και το Ηνωμένο Βασίλειο, πιέζουν κατά παράβαση διεθνών συμφώνων για την ανατολική εξάπλωση του ΝΑΤΟ, την άσκηση οικονομικής και ενεργειακής πίεσης στη Ρωσία προς όφελος του αμερικανικού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) και τον έλεγχο του εμπορικού δρόμου της Αρκτικής, που ανοίγει με το λιώσιμο των πάγων λόγω της καταστροφικής επίδρασης του καπιταλισμού στο φυσικό περιβάλλον και το οικοσύστημα. Τόσο η Ρωσία, όσο και οι ΗΠΑ, προσπαθούν να εξάγουν την εσωτερική τους κρίση στο εξωτερικό, επιχειρώντας παράλληλα να προκαλέσουν ανακατατάξεις στην παγκόσμια ιμπεριαλιστική ιεραρχία.

Η Ρωσία που συγκεντρώνοντας περίπου 200.000 στρατιώτες στα σύνορα με την Ουκρανία προελαύνει διαρκώς επί ουκρανικού εδάφους και σφυροκοπά και βομβαρδίζει τις μεγαλοπούλεις και τα χωριά της ουκρανικής επικράτειας, πολιορκώντας ήδη το Κίεβο, το Χάρκοβο και τη Μαριούπολη. Οι πρώτες απώλειες του ιμπεριαλιστικού πολέμου είναι γεγονός. Γίνεται ήδη λόγος και για απώλειες αμάχων. Η ουκρανική κυβέρνηση, που ας μην ξεχνάμε ότι αποτελεί μια σύμπλευση νεοφιλελεύθερων και νεοναζί, έχει κηρύξει στρατιωτικό νόμο σε όλη τη χώρα. Στρατιωτικές και παραστρατιωτικές μονάδες εμποδίζουν αμάχους να εγκαταλείψουν το Κίεβο, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν ως «ασπίδα» για τους ρωσικούς βομβαρδισμούς. Ακόμα είμαστε στην αρχή της φρίκης του πολέμου…

Η μόνη χαμένη από τον πόλεμο πρόκειται να είναι η παγκόσμια εργατική τάξη, ειδικά οι προλετάριοι της Ουκρανίας και της Ρωσίας. Αυτούς προορίζουν για κρέας για τα κανόνια τους τα κράτη και οι καπιταλιστές. Ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος διεξάγεται για τον διαμοιρασμό των σφαιρών επιρροής, των ενεργειακών δρόμων και την αναδιάταξη της γεωπολιτικής ισχύος. Κανένα συμφέρον δεν έχουμε να πολεμήσουμε για τα συμφέροντα των ισχυρών, για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Επιπλέον, η έκρηξη του πολέμου αναμένεται να φέρει επιπλέον ανατιμήσεις και πληθωρισμό τόσο στην ενέργεια, όσο και σε βασικά προϊόντα, επιβαρύνοντας ακόμα περισσότερο τις τσέπες όσων ήδη αδυνατούν να καλύψουν τις βασικές τους ανάγκες. Δεν πρέπει να ξεχνάμε πως ο πόλεμος είναι μια λύση του κεφαλαίου, για να ξεπεραστούν οι δομικές κρίσεις υπερσυσσώρευσης από τις οποίες ταλανίζεται περιοδικά ο καπιταλισμός. Η καταστροφή σταθερού (μέσα παραγωγής) και μεταβλητού κεφαλαίου (εργατική δύναμη) ανοίγει τον δρόμο για την καπιταλιστική ανασυγκρότηση και ανάπτυξη.

Το ελληνικό κράτος αποτελώντας προκεχωρημένο φυλάκιο του ΝΑΤΟ στα Βαλκάνια και την Ανατολική Μεσόγειο και όντας στρατηγικά στοιχισμένο στις επιλογές και τα συμφέροντα του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού θα βρεθεί στη δίνη των πολεμικών εξελίξεων. Ήδη ο πρωθυπουργός ανήγγειλε την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού στην Ουκρανία (20.000 καλάσνικοφ που είχαν κατασχεθεί το 2013 από το πλοίο Nour-M, 2 μεταγωγικά αεροσκάφη C-130 φορτωμένα με οπλισμό, φάρμακα και τρόφιμα). Το ελληνικό κράτος υπακούοντας τις ΝΑΤΟϊκές προσταγές αρχίζει ήδη την εμπλοκή του στον πόλεμο. Από την άλλη μεριά, ο Πούτιν προειδοποίησε πως οποιαδήποτε αποστολή στρατιωτικής βοήθειας στην Ουκρανία δε θα μείνει αναπάντητη, ειδικά αν ο απεσταλμένος στρατιωτικός εξοπλισμός αποδειχτεί ότι έχει χρησιμοποιηθεί κατά του ρωσικού στρατού. Την ίδια στιγμή απειλεί με εισβολή τη Σουηδία και τη Φινλανδία σε περίπτωση ένταξής τους στο ΝΑΤΟ, ενώ δηλώνει ότι είναι έτοιμος ακόμα και για πόλεμο με τη χρήση πυρηνικών όπλων! Οι ευρωπαϊκές χώρες-μέλη του ΝΑΤΟ διαβουλεύονται για την αύξηση των στρατιωτικών δαπανών τους. Ήδη η Γερμανία ανακοίνωσε ότι θα ενισχύσει με 100 δις τον εθνικό της στρατό. Κερδισμένες θα είναι σίγουρα οι μεγάλες οπλοβιομηχανίες (ειδικά οι αμερικανικές) που θα θησαυρίσουν σε βάρος των λαών, οι οποίοι θα ματώσουν για τα έξοδα των στρατιωτικών εξοπλισμών και τις διακρατικές πολεμικές συγκρούσεις. Η κοινωνική βάση οφείλει να αποτρέψει πάση θυσία την εμπλοκή του ελληνικού κράτους στον ιμπεριαλιστικό πόλεμο. Να εμποδίσει τη χρησιμοποίηση των εγχώριων ΝΑΤΟϊκών βάσεων για πολεμικές επιχειρήσεις, την αποστολή στρατιωτικού εξοπλισμού και στρατιωτικών μονάδων σε μια τοπική ή διευρυμένη ένοπλη ιμπεριαλιστική σύρραξη.

Το ταξικό μας καθήκον υπαγορεύει την οργάνωση και την ενίσχυση του διεθνιστικού, αντιπολεμικού και αντι-ιμπεριαλιστικού κινήματος της εργατικής τάξης. Η λογική του επιθετικότερου ή του προοδευτικότερου ιμπεριαλισμού είναι μια λογική που οδηγεί στην ήττα της εργατικής τάξης. Δεν μπορεί να υπάρχει φιλολαϊκή ιμπεριαλιστική οδός. Δεν μπορούν τα συμφέροντα της εργατικής τάξης να ταυτιστούν με αυτά των καπιταλιστών και των εκάστοτε ιμπεριαλιστικών δυνάμεων. Το σαμποτάζ της πολεμικής μηχανής, η οργάνωση του ταξικού και διεθνιστικού αντιπολεμικού κινήματος και η ενδυνάμωση των κοινωνικών και ταξικών αγώνων στην κατεύθυνση της παγκόσμιας κοινωνικής επανάστασης για την οικοδόμηση μιας ελευθεριακής κομμουνιστικής κοινωνίας είναι τα επιτακτικά και ιστορικά καθήκοντα των όπου γης καταπιεσμένων και εκμεταλλευόμενων. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να συμβιβαστούμε με μεσοβέζικες και επιζήμιες διευθετήσεις.

Οι εργαζόμενοι, οι άνεργοι και η νεολαία δεν έχουμε κανέναν λόγο να συρθούμε στον πόλεμο για τα συμφέροντα της άρχουσας τάξης. Ας έχουμε επίγνωση της κοινωνικής μας θέσης και των ταξικών μας συμφερόντων. Αυτοί να είναι οι δείκτες της στάσης και της δράσης μας και όχι τα πολεμοκάπηλα, διαταξικά και εθνικιστικά κελεύσματα που προάγουν τα αφεντικά και τα προπαγανδιστικά μέσα που ελέγχουν. Δε θα πληρώσουμε την κρίση του καπιταλιστικού συστήματος με το αίμα μας. Δε θα αλληλοσκοτωθούμε με τους φτωχοδιαβόλους των άλλων χωρών. Αντιθέτως, είναι χρέος μας να μπλοκάρουμε την πολεμική μηχανή και να ανασυγκροτήσουμε τις κοινωνικές και ταξικές αντιστάσεις, έχοντας ως γνώμονα την προώθηση των ταξικών συμφερόντων και των υλικών αναγκών της κοινωνικής βάσης. Να οργανωθούμε στους κοινωνικούς και ταξικούς σχηματισμούς της εργατικής τάξης, οργανώνοντας με μαζικούς και μαχητικούς όρους την αντεπίθεση της τάξης μας. Αυτό το σύστημα γεννά τους πολέμους και ευθύνεται για τη φτώχεια, την αδικία, την εκμετάλλευση και την καταπίεση. Καιρός, λοιπόν, να το αμφισβητήσουμε οργανωμένα και δυναμικά, οργανώνοντας την ανατροπή του σε διεθνή κλίμακα.

ΔΕΝ ΠΟΛΕΜΑΜΕ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΑ ΤΩΝ ΑΦΕΝΤΙΚΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ

ΤΑΞΙΚΟ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΟ ΜΠΛΟΚΟ ΣΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΛΕΦΤΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΓΚΕΣ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΒΑΣΗΣ, ΟΧΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΙΚΟΥΣ
ΕΞΟΠΛΙΣΜΟΥΣ

ΝΑ ΟΡΓΑΝΩΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗ ΤΗΣ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ:
ΤΡΙΤΗ 1/3, 19:00, ΑΓΑΛΜΑ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ

Ελευθεριακή Πρωτοβουλία Θεσσαλονίκης (μέλος της Αναρχικής Ομοσπονδίας)

blog: libertasalonica.wordpress.com
mail: lib_thess@hotmail.com

4. Ενάντια στον πόλεμο, τον εθνικισμό, τα κράτη & τον μιλιταρισμό  Α.Π.Ο. ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

5. Μια πρώτη τοποθέτηση για την ιμπεριαλιστική εισβολή στην Ουκρανία

6. Ανακοίνωση Ρώσων αναρχικών για την Ουκρανία, δημοσιευμένη στο avtonom.org, δικτυακό ενημερωτικό τόπο του ελευθεριακού κομμουνιστικού δικτύου Αυτόνομη Δράση.

7. Ενάντια στον πόλεμο και την «ειρήνη» των κυρίαρχων. Ενάντια στους ιμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Να σαμποτάρουμε τους πολεμικούς τους σχεδιασμούς.

8. Ανακοίνωση Αναρχικών οργανώσεων απο την Αυστραλία για την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία

10. ΠΟΛΕΜΟΣ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ: ΓΑΙΑ ΠΥΡΙ ΜΕΙΧΘΗΤΩ –ΡΩΣΙΑ ΚΑΙ ΗΠΑ ΠΡΟΣ ΝΕΑ ΓΙΑΛΤΑ…    Απο:  Συσπείρωση Αναρχικών

«Δημοσιογράφος: Περισσότερα από 500.000 παιδιά έχουν πεθάνει στο Ιράκ εξαιτίας του εμπάργκο. Πιστεύετε ότι δικαιολογείται;

Μαντλίν Ολμπράιτ: Ήταν μια δύσκολη επιλογή. Αλλά νομίζω ότι άξιζε τον κόπο…»

(από συνέντευξη στο NBC το 1996).

«Λίγο» πριν το «τέλος» της «πανδημίας», και ενώ η ενεργειακή «κρίση» εντείνεται, η εισβολή του ρωσικού κράτους στην Ουκρανία (κατά την γνώμη μας με την σύμφωνη γνώμη των ΗΠΑ) είναι το επόμενο «σκαλί» για την «επικαιροποίηση» της παγκόσμιας κυριαρχικής τάξης.

«Το τέλος της ιστορίας» όχι μόνο δεν ήρθε με την βίαιη διάλυση και των τελευταίων ψυχροπολεμικών μορφωμάτων, όπως η Γιουγκοσλαβία, και την ένταξη στην δυτική σφαίρα επιρροής αρκετών πρώην χωρών του ανατολικού μπλοκ, όπως η Ρουμανία, η Βουλγαρία, η Σλοβακία, η Σλοβενία, η Λετονία, η Εσθονία και η Λιθουανία που επέλεξαν να ενταχθούν στο ΝΑΤΟ το 2004. Αντίθετα, παλιές διαιρέσεις εμφανίζονται και πάλι σαν τα φαντάσματα ενός κόσμου, που υποτίθεται είχε ξορκίσει η επικράτηση του δυτικού μοντέλου κυριαρχίας υπό την αυτοκρατορική ηγεσία των ΗΠΑ.

 

Η λέξεις σταθερότητα και ευημερία, 30 χρόνια μετά την λήξη του Ψυχρού Πολέμου, καθώς και οι περίφημοι ευρωμονόδρομοι ειρήνης και ασφάλειας, αποδεικνύονται μακάβρια αστεία, όχι μόνο για τους κατοίκους της παρηκμασμένης «γηραιάς» Ηπείρου, αλλά για τον παγκόσμιο πληθυσμό. Ο παγκόσμιος πλούτος ξαναμοιράζεται, οι παγκόσμιες ύαινες της κυριαρχίας ανταγωνίζονται για τα ενεργειακά αποθέματα, τις διόδους μεταφοράς τους, τις θαλάσσιες προσβάσεις, το οικονομικό μεγαθήριο που λέγεται κινεζικό κράτος ηγείται τεσσάρων από τους 15 εξειδικευμένους οργανισμούς του ΟΗΕ, και το βρετανικό imperium αναβιώνει μέσα και από την συμμαχία Aucus στην οποία συμμετέχει μαζί με τις ΗΠΑ και την Αυστραλία.

Το 2017, με απόφαση του ΝΑΤΟ, ενισχύονται οι δυνάμεις της Συμμαχίας στις πρώην ανατολικές χώρες με την χρήση  δυο μεγάλων εισόδων, την Δουνκέρκη και την Αλεξανδρούπουλη, ενώ τον Αύγουστο του 2021 οι Ταλιμπάν επανακτούν την εξουσία στο Αφγανιστάν, μετά από πολύχρονη συμφωνία με τις ΗΠΑ, την ίδια στιγμή που το ρωσικό κράτος ζητά την νατοϊκή απόσυρση από Βουλγαρία και Ρουμανία, υπονοώντας ότι μπορεί να βάλει, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, φωτιά στο φυτίλι της πυριτιδαποθήκης των Βαλκανίων.

Αποτυχημένες, λοιπόν, αποδεικνύονται οριστικά και αμετάκλητα οι αυταπάτες περί γραμμικής εξέλιξης της ιστορίας, ενώ άλλο τόσο γελοία είναι η κομπορρημοσύνη των διάφορων θλιβερών κομπάρσων του κυριαρχικού παιχνιδιού, που εξακολουθούν να κομπάζουν ότι βρίσκονται με τους σωστούς συμμάχους και επέλεξαν την «σωστή» πλευρά της ιστορίας. Και γίνονται ακόμη πιο θλιβεροί, όταν ψελλίζουν τις γνωστές φαιδρότητες περί εθνικής ανεξαρτησίας, όταν μάλιστα οι πάτρωνές τους, χωρίς περιστροφές, τον τελευταίο καιρό μιλούν αποκλειστικά και μόνο για νατοϊκή επικράτεια και νατοϊκά εδάφη.

Εμφανίζονται με περίσσιο θράσος σαν υπερασπιστές της ειρήνης, της παγκόσμιας ασφάλειας, διαπρύσιοι υπερασπιστές της εδαφικής ακεραιότητας των κρατών, αυτοί οι ίδιοι  που αφήσαν πίσω τους στην Μ. Ανατολή μια κυριολεκτικά «μαύρη τρύπα», προσφέροντας τον όλεθρο και την καταστροφή στο Ιράκ, στην Συρία, την Λιβύη, στο Αφγανιστάν. Προφανώς απευθύνονται σε λοβοτομημένους ή πλήρως αποχαυνωμένους ανθρώπους. Ήταν, είναι και παραμένουν σφαγείς. Άλλο τόσο δεν ξεχνούμε τα «ανδραγαθήματα» του πάλαι ποτέ κομμουνιστικού μπλοκ της κυριαρχίας.

Την στιγμή που γράφονται τα παραπάνω η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, την δεύτερη μεγαλύτερη σε έκταση ευρωπαϊκή χώρα, που ξεκίνησε στις 24 Φεβρουαρίου έχει ως αποτέλεσμα εκατόμβη νεκρών αμάχων, εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες και δεκάδες εκατομμύρια τρομοκρατημένους ανθρώπους που περιμένουν τα χειρότερα, ενώ το Κίεβο είναι περικυκλωμένο από ρωσικές δυνάμεις. Η νέα Γιάλτα ετοιμάζεται, την ίδια στιγμή που εξελίσσεται η στρατιωτική εισβολή, την ίδια στιγμή που επιβάλλονται «κυρώσεις» στον διεθνή «ταραξία», με τον οποίο ήδη έχουν συμφωνήσει να διαπραγματευτούν την «επόμενη ημέρα».

Ας μη τους αναγνωρίσουμε αυτό το δικαίωμα, ας αντισταθούμε στους κυριαρχικούς σχεδιασμούς, ας οξύνουμε τον κοινωνικό πόλεμο.

26-2-2022,

Συσπείρωση Αναρχικών

11. Πάνε οι αναρχικοί στον πόλεμο;

12. ΝΑ ΜΠΛΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΟΥΣ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

13. Γεωπολιτική του τρόμου – Γεωπολιτική του Χάους

Του Παναγιώτη Ξηρουχάκη

Προλογικό:

Σε άρθρο «Ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος (ή όπως αλλιώς ονομαστεί μελλοντικά) είναι ήδη εδώ: » «Ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος (ή όπως αλλιώς ονομαστεί μελλοντικά) είναι ήδη εδώ» που δημοσιεύτηκε το 2014 στο περιοδικό Zero Geographic (*) και δυστυχώς δείχνει να επιβεβαιώνεται μιλούσα για ένα πόλεμο παγκόσμιο που διεξάγονταν  τόσο σε οικονομικό όσο και σε στρατιωτικό επίπεδο (συνήθως μέσω proxy war και με μορφή υβριδική)αλλά δεν ονομαζόταν έτσι . Ήταν  μικρής έντασης και εκτεταμένος σε πολλά σημεία της υφηλίου.

Όπως υποστήριξα τότε ο μόνο λόγος που δεν έχει ονομαστεί έτσι (παγκόσμιος) ήταν ότι δεν είχε χυθεί αρκετό αίμα ευρωπαίων και άλλων δυτικών. Όπως εξηγούσα η ονομασία παγκόσμιος πόλεμος θα δοθεί μελλοντικά σε αυτή τη σύγκρουση όταν θα πεθάνουν και αρκετοί πολίτες του δυτικού κόσμου και θα υπάρχει εκτεταμένη στρατικοποίηση του δυτικού πολιτισμού. Και τώρα? Το αίμα των Ουκρανών είναι δυτικό? Σίγουρα είναι ευρωπαϊκό  αλλά μη ξεχνάμε ότι οι Ουκρανοί είναι οι πιο φτωχοί Ευρωπαίοι με ότι αυτό σημαίνει. Από την άλλη η χρήση του όρου «Παγκόσμιος πόλεμος» από τον πρόεδρο Μπάιντεν  σαν μία πιθανότητα για το μέλλον (ενώ το 14 η χρήση του όρου από τους πολιτικούς ήταν μηδαμινή) δείχνει ίσως προς τα που φυσάει ο άνεμος.

Έτσι η πιθανή εμπλοκή του ΝΑΤΟ ,της ΕΕ και τον ΗΠΑ μπορεί να οδηγήσει σε εντατικοποίηση της σύγκρουσης τόσο στην Ουκρανία όσο και δυστυχώς αλλού. Μη ξεχνάμε άλλωστε ότι τόσο η Κίνα (είναι πιθανή η επέμβαση της στη Ταιβάν),όσο και η Τουρκία έχουν τονίσει ότι δεν είναι ικανοποιημένες από τα σημερινά τους σύνορα και παρακολουθούν με αγωνία αν θα βγει στη Ρωσία αυτή σύγκρουση. Η συντριβή των ΗΠΑ στο Αφγανιστάν άνοιξε την όρεξη σε πολλούς…O Πουτιν που με την πολιτική του προσπαθεί να συνδυάσει την εκδίκηση για την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, τη σταυροφορία για το θρίαμβο της ορθοδοξίας και τη ρεαλιστική πολιτική ανοίγει την όρεξη σε άλλους ακόμα περισσότερους.

Παραθέτω εδώ το κείμενο του 14.

«ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΙ ΠΟΛΕΜΟΙ

Πρώτα απ’ όλα πρέπει να ξεκαθαρίσω κάτι για τον τίτλο που ίσως φαίνεται λίγο πομπώδης. Αλήθεια τι είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος? Σύμφωνα με την επικρατούσα άποψη, είναι μία σύγκρουση που εξαπλώνεται σε όλη την υφήλιο και στην οποία παίρνουν μέρος τα περισσότερα κράτη. Οι δύο πόλεμοι που έχουν ονομαστεί παγκόσμιοι είχαν θεωρητικά αυτά τα χαρακτηριστικά. Και όμως τόσο ο πρώτος όσο και ο δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος δεν επεκτάθηκαν σε όλη την υφήλιο. Ούτε βέβαια πολέμησαν όλα τα κράτη σε αυτούς. Υπήρξαν επίσης και άλλες συγκρούσεις με χαρακτηριστικά παρόμοια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου που δεν ονομάστηκαν όμως παγκόσμιοι πόλεμοι. Ένα παράδειγμα είναι ο επταετής πόλεμος, οι ναπολεόντειοι πόλεμοι κλπ. Στη διάρκεια αυτών των πολέμων, συγκρούσεις έγιναν σε παραπάνω από δύο ηπείρους, χύθηκε άπειρο αίμα κλπ. Τότε γιατί δεν ονομάστηκαν έτσι?

Το όνομα που δίνεις σε κάτι, έχει πολιτική σημασία και αποσκοπεί σε πολιτικά οφέλη. Άποψη του γράφοντος είναι ότι ο μεγάλος πόλεμος του 1914-1918 (ναι έτσι είχε αρχικά ονομαστεί ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος) επικράτησε να λέγεται αλλιώς για να εξυπηρετηθούν οι πολιτικές και στρατιωτικές αξιώσεις των εμπολέμων ηγετών και να πειστεί η κοινή γνώμη να θυσιαστούν οι νέοι για τις ανάγκες ενός παγκόσμιου και ολοκληρωτικού πολέμου. Το 1914 όλοι οι εμπόλεμοι ηγέτες πίστευαν πράγματι ότι οι συγκρούσεις θα κρατούσαν λίγο. Όταν οι πολιτικοί εξουσιαστές και οι στρατηγοί είδαν τελικά ότι ο πόλεμος θα κρατούσε πολύ, άλλαξαν το ρεπερτόριο τους και υποστήριξαν ότι η ανθρωπότητα ζει μία παγκόσμια σύγκρουση. Το ίδιο έγινε περίπου και στο 2ο παγκ. πόλεμο. Έπρεπε να πειστούν οι λαοί για την αναγκαιότητα και το μεγαλείο της σύγκρουσης. Και για το μακελειό.

Θα αναφέρω εδώ μία σημαντική χρονική περίοδο και την αντιμετώπιση της από την ιστορία, ώστε να γίνει κατανοητό ότι τα συμβάντα από μόνα τους δεν έχουν αξία. Την αξία τη δίνουν οι άνθρωποι και τα πολιτικά οφέλη που αποκομίζονται από αυτά τα συμβάντα. Τα χρόνια που ακολούθησαν το τέλος του 1ου παγκ. πολέμου (1918-1923) δεν έχουν τύχει της κατάλληλης ιστορικής αναγνώρισης. Και όμως τότε πέθαναν ίσως και περισσότεροι άνθρωπο σε πολεμικές συγκρούσεις από ότι τις χρονιές 1914-1918 (περίπου 7 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στη διάρκεια του 1ου παγκ. πολέμου).

Έτσι σε πολέμους που προκλήθηκαν σαν συνέπεια του πρώτου παγκοσμίου πολέμου (Ρώσικη επανάσταση και εμφύλιος, ρωσοπολωνέζικος πόλεμος, ελληνοτουρκικός πόλεμος κλπ) χάθηκαν εκατομμύρια άνθρωποι. Επίσης έγιναν επαναστάσεις σε πολλές χώρες (πχ Γερμανική επανάσταση), ενώ από τη ισπανική γρίπη (που ξέσπασε με το τέλος του 1ο παγκ πολέμου και το ξέσπασμα της πιθανών έχει σχέση με τη μείωση της ποιότητας ζωής που αυτός προκάλεσε) εξόντωσε παραπάνω ανθρώπους από όσους πέθαναν στα χαρακώματα το 1914-1918. Με σιγουριά τα χρόνια που ακολούθησαν το 1918 ήταν χειρότερα για την Ευρώπη.

Ήταν όμως σχετικά καλύτερα για τους αγγλοσάξωνες, τους Αμερικάνους και τους Γερμανούς. Και εδώ φτάνουμε στο μυστικό. Η ιστορία είναι δυτικοκεντρική και αποσκοπεί στο να προασπίζεται τα συμφέροντα της δύσης. Όταν το Βερολίνο, το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη, δεν κινδυνεύουν να καούν τότε αυτό σημαίνει ότι δε ζούμε σε μία παγκόσμια και ολοκληρωτική σύγκρουση. Και ας καίγεται όλη η υπόλοιπη υφήλιος…

Πολύ κόσμος θεωρεί ότι ο τρίτος παγκόσμιος πόλεμος αν ποτέ γίνει, θα χαρακτηριστεί από τη χρήση πυρηνικών. Κάτι τέτοιο δεν είναι απαραίτητα αλήθεια. Μετά τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο οι άνθρωποι φανταζόταν το 2ο παγκ. πόλεμο να σημαδεύεται από τη χρήση χημικών αερίων και μάχες χαρακωμάτων. Κάτι τέτοιο δεν έγινε. Ο κάθε πόλεμος διαφέρει από τον προηγούμενο. Το τι φανταζόταν ο κόσμος για τον 3ο παγκ. πόλεμο δε θα έχει στην πραγματικότητα πολύ σχέση με τον ίδιο.

3ος ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Η οικονομική κρίση του 2007 -2008 είχε τεράστιες συνέπειες για την ανθρωπότητα. Με αφορμή λοιπόν την οικονομική κρίση οι νεοφιλελεύθεροι ολοκληρωτιστές κατάφεραν να επιβάλουν την ατζέντα τους σε διεθνές επίπεδο και προκάλεσαν την οικονομική καταστροφή στις χώρες της νότιας Ευρώπης αφήνοντας πίσω χιλιάδες νεκρούς (η Ελλάδα ειδικά μετατράπηκε στην Ταϋλάνδη της Ευρώπης. Σήμερα η Ελλάδα είναι μία χώρα όπου ανθούν η πορνεία,o τουρισμός, η μαφία, η ανεργία και οι αυτοκτονίες). Η κρίση χτύπησε σε οικονομικό επίπεδο και τις φτωχές χώρες (πχ ανατολική Ευρώπη ) όπως και τις πλούσιες αλλά σε μικρότερο βαθμό απ’ ότι τις χώρες της Νότιας Ευρώπης. Το χειρότερο είναι ότι όπως η κρίση του 1929 προκάλεσε εν μέρει τον 2ο παγκ. πόλεμο, η παγκόσμια οικονομική κρίση του σήμερα δημιούργησε μια ραγδαία άνοδο στις συγκρούσεις και συρράξεις σε διεθνές επίπεδο. Όπως έδειξε μελέτη γερμανικού πανεπιστημίου οι πολεμικές συγκρούσεις του 2013 έφτασαν το επίπεδο του 1945! Και αυτό συμβαίνει πρώτη φορά από τότε.

Η φτώχεια (που αυξήθηκε και εν μέρει από την κρίση) και η δίψα για δημοκρατία οδήγησαν στην έκρηξη της αραβικής άνοιξης που τελικά μετατράπηκε σε αραβικό χειμώνα καθώς και οι ισλαμιστές βγήκαν δυναμωμένοι παραγκωνίζοντας τους αρχικούς εξεγερμένους δημοκράτες, ενώ και οι δυτικές δυνάμεις βρήκαν την ευκαιρία να παρεισφρήσουν και να μετατρέψουν τις λαϊκές εξεγέρσεις σε μηδενιστικούς εμφύλιους (βλέπε Συρία, Λιβύη, Αίγυπτος κλπ).

Ταυτόχρονα οι Αμερικάνοι συνεχίζουν να αιματοκυλούν Αφγανιστάν, Πακιστάν και Ιράκ και οι σύμμαχοι τους Ισραηλινοί την Παλαιστίνη. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχουν χάσει τη ζωή τους σε συγκρούσεις στη Μέση ανατολή και τη Βόρεια Αφρική μετά την αραβική άνοιξη, ενώ είναι πάνω από εκατομμύριο οι νεκροί στην περιοχή αυτή αν ξεκινήσουμε την καταμέτρηση από το 2001 (τη χρονιά εισβολής των Αμερικάνων στο Αφγανιστάν και την έναρξη του «Πολέμου ενάντια στην τρομοκρατία». Ακολούθησε το 2003 το Ιράκ). Οι Αμερικάνοι προφανώς χρησιμοποιούν την παγκόσμια οικονομική κρίση και τις συνέπειες της αραβικής άνοιξης για να ολοκληρώσουν τον έλεγχο τους σε αυτές τις περιοχές (που είναι τόσο απαραίτητες λόγο των πετρελαίων).

Για να δώσω ένα ιστορικό παράλληλο ο σινοκινέζικος πόλεμος που ξεκίνησε το 1933 και ήταν αρχικά άσχετος με τα γεγονότα της Ευρώπης στη συνέχεια εντάχθηκε σαν πολεμικό γεγονός στο 2ο παγκόσμιο πόλεμο (όταν η Κίνα συμμάχησε με τους Συμμάχους). Το ίδιο μπορούμε να πούμε για τον Ιρακινό πόλεμο και την επέμβαση στο Αφγανιστάν που ενώ ξεκίνησαν σαν επεμβάσεις ενταγμένες στον πόλεμο ενάντια στην τρομοκρατία (η ονομασία των δυτικών δυνάμεων βέβαια για αυτόν τον πόλεμο) αναθερμάνθηκαν σαν συγκρούσεις λόγω των συνεπειών της αραβικής άνοιξης-αραβικού χειμώνα και παίρνουν πλέον ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

Εδώ δε πρέπει να ξεχνάμε τους δεκάδες χιλιάδες πρόσφυγες που πνίγηκαν στη μεσόγειο τα τελευταία χρόνια και βέβαια και αυτοί είναι απώλειες πολέμου που κάποιους συμφέρει να μη λέγονται έτσι αλλά «πνιγμένοι λαθρομετανάστες»… Αν πχ στους νεκρούς από πολεμικές συγκρούσεις στη Λιβύη προσθέσεις και τους πνιγμένους πρόσφυγες, οι νεκροί από τον πόλεμο ανεβαίνουν ραγδαία αλλά έτσι χαλάει η σούπα της αναίμακτης επέμβασης του Σαρκοζί στη Λιβύη το 2011. Και σημασία έχει τι πιστεύει η κοινή γνώμη στη Γαλλία.

Στην Ουκρανία έχουμε ραγδαία γεγονότα που πυροδοτήθηκαν από διαδηλώσεις που αρχικά έμοιαζαν να εντάσσονται στο διεθνές κίνημα των πλατειών για να εξελιχθούν σε μία σημαντικότατη γεωπολιτική σύγκρουση. Όλα ξεκίνησαν εξαιτίας της φτώχειας και της διαφθοράς, για να παρεισφρήσουν στην εξέγερση στη συνέχεια ξεκάθαρα οι Αμερικάνοι. Ακολούθησε και αντιεξέγερση στην Κριμαία και στην ανατολική Ουκρανία. Και τελικά πόλεμος και αιματοκύλισμα. Και άνοδος των νεοναζί. Και βέβαια δεν πρέπει να ξεχνάμε τα πετρέλαια και το φυσικό αέριο και τον Ρωσοαμερικάνικο ανταγωνισμό. Και οι νεκροί είναι ήδη χιλιάδες.

Πόλεμοι έχουν ξεσπάσει και στην Αφρική, ενώ και στην Ασία, η Ιαπωνία με την Κίνα φαίνονται να μπαίνουν σε νέα τροχιά γεωπολιτικών συγκρούσεων. Ίσως λοιπόν αυτό που ζούμε να είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος. Κανείς στη Δύση όμως δεν τον λέει έτσι. Δεν είναι τυχαίο όμως ότι (προς το παρών) οι απώλειες Αμερικανών, Βρετανών και πολιτών της Ευρωπαϊκής ένωσης είναι περιορισμένες.Αυτή η συμπεριφορά των ΜΜΕ όμως έχει την εξήγηση του πέρα από τη δυτικοκεντρική άποψη για την ιστορία (το αίμα των αράβων δεν έχει την ίδια αξία με το αίμα των ευρωπαίων) και σε πολιτικές σκοπιμότητες. Πράγματι υπάρχει λογική στο ότι τα ΜΜΕ παρουσιάζουν τα γεγονότα τα σχετικά με αυτόν τον πόλεμο σαν αποκομμένα, αποσπασματικά και άσχετα μεταξύ τους. Έτσι οι πνιγμένοι πρόσφυγες παρουσιάζονται αποκομμένοι από τις αμερικανοευρωπαικές επεμβάσεις, η αραβική άνοιξη είναι άσχετη με τη φτώχεια, η άνοδος του ισλαμισμού άσχετος με το ρόλο των ΗΠΑ κλπ.

Αυτή η πολιτική συμφέρει βέβαια την εξουσία. Είναι βολικό για την πλουτοκρατία να παρουσιάζονται αποκομμένα τα γεγονότα από τη γενεσιουργό αιτία που είναι η επέλαση της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελεύθερου ολοκληρωτισμού. Και είναι βολικό γιατί έτσι αποπροσανατολίζονται οι πολίτες (ως ένα βαθμό βέβαια γιατί δεν είναι όλοι αποχαυνωμένοι) και απομακρύνεται το ενδεχόμενο του να επαναστατήσουν ενάντια στην τυραννία του χρήματος.

Κατά πόσο θα συνεχιστεί αυτή η προπαγάνδα είναι άγνωστο. Αν όμως το παιχνίδι χοντρύνει, θα αλλάξουν πολλά. Ίσως τότε τα ΜΜΕ να μιλήσουν για έναν παγκόσμιο πόλεμο (ή του δώσουν κάποια άλλη πομπώδες ονομασία ανάλογα με τις ανάγκες της προπαγάνδας) που θα ζητήσει θυσία και πιο εύπορων πολιτών (ευρωπαίων και αμερικάνων) σε σχέση μα αυτούς που κυρίως πεθαίνουν τώρα (άραβες, ανατολικοευρωπαίους και αφρικανούς). Έτσι η ΗΠΑ θα αναγκαστεί να ξεφύγει από τη φάση του στρατιωτικού δόγματος της μεταηρωικής εποχής (που στρατηγικά αποσκοπεί στους ελάχιστους νεκρούς αμερικανούς και στη χρήση της υψηλής τεχνολογίας που όμως όπως αποδεικνύεται επί του παρόντος δεν έχει τα καλύτερα στρατιωτικά αποτελέσματα) και να πολεμήσει πραγματικά. Μόνο που τότε, όπως και στους προηγούμενους παγκόσμιους πολέμους θα χρειαστεί ένας απόλυτα κακός. Τώρα που θα βρεθεί? Οι τζιχαντιστές της Συρίας δεν ήταν οι σύμμαχοι του χθές? Πως θα πειστεί η αμερικάνικη κοινή γνώμη μετά από τόσες ανακολουθίες και ψέματα?

Ο ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ ΚΑΙ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ

Και εδώ εισερχόμαστε σε ένα πολύ σημαντικό στοιχείο. Αυτό που ζούμε είναι ίσως μία από τις πρώτες μεγάλες συγκρούσεις που ο ρόλος του κεφαλαίου δεν μπορεί να κρυφτεί. Μεγάλο ρόλο παίζει και το ιντερνέτ που δεν μπορεί να ελεγχθεί πλήρως από τους εξουσιαστές (πληροφοριακός πόλεμος). Έτσι δεν είναι εύκολο να πλασαριστεί το παραμύθι του απόλυτα κακού (πχ ισλαμιστές ή ρώσοι ιμπεριαλιστές) στους πολίτες ώστε να συσπειρωθούν απέναντι του οι δυνάμεις του «καλού» και να επιτευχθεί η μέγιστη συναίνεση που οι παγκόσμιες συγκρούσεις επιζητούν. Γιατί παρά την αποχαύνωση που τα ΜΜΕ προκαλούν, πολλοί άνθρωποι σε όλο τον κόσμο κατανοούν ότι τα πάντα γίνονται για το χρήμα.

Άσχετα με το αν η σύγκρουση που ζούμε σκληρύνει μελλοντικά, αυτό που ζούμε σε παγκόσμιο επίπεδο (είτε στο οικονομικό είτε στο στρατιωτικό του σκέλος) έχει ήδη φρικτές συνέπειες στο παρόν μας. Οι εύποροι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα, αφού μπορούν ακόμα να κάνουν διακοπές, να πιστεύουν ότι όλα πάνε καλά. Και έχουν κάθε συμφέρον να προπαγανδίζουν ότι όλα θα φτιάξουν και για τους υπόλοιπους, ότι την εικόνα τη χαλάνε οι κακοί ισλαμιστές, οι τεμπέληδες νοτιοευρωπαίοι, οι λαθρομετανάστες κλπ. Όπως είπα έχουν κάθε συμφέρον (προς το παρόν βέβαια, γιατί αν χρειαστεί και άλλο αίμα, όπως είπαμε ήδη, θα αλλάξουν πάλι την προπαγάνδα τους). Όπως και να έχει, όλοι οι υπόλοιποι όμως δεν έχουν κανένα συμφέρον από αυτήν την προπαγάνδα. Το αντίθετο. Πρέπει να γίνει συνείδηση του υπόλοιπου κόσμου ότι βάλλεται και καταστρέφεται στα πλαίσια ενός γενικευμένου παγκόσμιου οικονομικοστρατιωτικού πολέμου.

Η μάχη ενάντια στον ολοκληρωτισμό της οικονομίας δίνει τη δυνατότητα στους λαούς να αντισταθούν ενάντια στα συμφέροντα των στρατηγών και των πολιτικών που αιματοκυλούν τον κόσμο ξανά. Η λαϊκή δημοκρατία του Ντονέσκ (αν είναι αλήθεια οι πληροφορίες για τη μάχιμη δράση κομουνιστών), η αυτόνομη περιφέρεια των Κούρδων της Rojava (που δρουν επηρεασμένοι από τον Μπούκτσιν και την άμεση δημοκρατία), οι Ζαπατίστας και οι παλαιστίνιοι δείχνουν το δρόμο. Οι κοινωνικοί αγωνιστές στη Βραζιλία, την Αργεντινή ,στην Ελλάδα, την Τουρκία αλλά και στο Φέργκιουσον πολεμάνε στην ουσία τη δικτατορία της αγοράς και τη βάρβαρη αστυνομοκρατία που την προστατεύει. Αν αυτός ο πόλεμος που ζούμε (άσχετα με το αν τελικά ονομαστεί 3ος παγκ.) εξελιχθεί σε αιματοκύλισμα τύπου 2ου παγκ. πολέμου ή σε ταξικό πόλεμο αυτό ίσως είναι το μεγάλο ζητούμενο της εποχής.»

Βέβαια δε μπορώ πλέον παρά να δω με πίκρα τον επίλογο από το κείμενο αυτό. Τα επαναστατικά κινήματα που θα μπορούσαν «να πολεμήσουν τον πόλεμο» έχουν υποχωρήσει παντού (στην Αμερική αναλώθηκαν να διώξουν τον κλόουν Τραμπ για να φέρουν τον πολεμοκάπηλο  Μπαιντεν…). Επίσης η λαϊκή δημοκρατία του Ντονέσκ δεν ήταν από οτι φάνηκε παρά μια φάρσα του Πούτιν προς όλους τους ονειροπόλους. Μεσολάβησαν επίσης χρόνια καταστολής σε παγκόσμιο επίπεδο με αποθέωση της καταστολής  την υγειονομική χούντα που ζήσαμε. Οι άνθρωποι είναι παντού φοβισμένοι με λιγότερη διάθεση να αντιδράσουν από ότι είχαν το 14.Έχουν ενσωματώσει μέσα τους την καταστολή. Εκτός από μια πιθανή επέκταση των συγκρούσεων, πιθανή είναι και μία επισιτιστική κρίση ως αποτέλεσμα του πολέμου στην Ουκρανία

Ζούμε στην εποχή που οι γεωπολιτικές ανακατατάξεις σκορπίζουν τρόμο στις καρδιές των ανθρώπων. Και δικαιολογημένα. Οι εξουσίες κάνουν παντού τα κουμάντα τους. Το θέμα είναι τι θα κάνουν και οι από κάτω. Όσοι παρακολουθούν αμήχανα ,δεν αντιδρούν, δεν γράφουν ιστορία είναι αναγκασμένοι να αποδεχθούν τις αποφάσεις των εξουσιαστών. Άλλοι θα αποφασίσουν για τη μοίρα τους. Και όπως είχε πει ο Ηράκλειτος : «Πόλεμος πάντων μεν πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς. Και τους μεν θεούς έδειξε, τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε, τους δε ελευθέρους».

ΥΓ. στο κείμενο του 14 είχα κάνει ένα λάθος στους νεκρούς του 1ου παγκ. πολέμου. Ήταν περίπου 9 εκατομμύρια αυτοί που πέθαναν στα πεδία των μαχών και όχι 7 που έγραψα.

14.  Πώς γέμισε η Ουκρανία νεοναζί:Ο σκιώδης ρόλος του Πούτιν και ο χρήσιμος ηλίθιος Ζελένσκι

Επιμέλεια δημοσίευσης – εισαγωγικό : Γιώργος Μεριζιώτης                autonomidrasi.com

Εισαγωγικό

Για να μην ξεχνάμε, Ουκρανία: Οδησσός 2014 

Βίντεο σοκ: Ακροδεξιοί αποτελειώνουν με ρόπαλα & σφαίρες φιλορώσους που πέφτουν από φλεγόμενο κτίριο 2 Μαΐ 2014

Φρίκη προκαλούν οι εικόνες που έρχονται από την Οδησσό της Ουκρανίας δείχνοντας πως η ωμότητα των επεισοδίων ξεπερνάει και την πιο νοσηρή φαντασία.

Δεν είναι μόνο οι άνθρωποι που κάηκαν από τη φωτιά στο κτίριο της Ένωσης Συνδικαλιστών, αλλά οι εικόνες δείχνουν τους τραυματίες να εκτελούνται από τα άτομα που περικύκλωσαν και έκαψαν το κτίριο.

Η πυρπόληση στο κτίριο της Ένωσης Συνδικαλιστών που πραγματοποιήθηκε από τα μέλη των φασιστικών οργανώσεων της Ουκρανίας, που συμμετέχουν στην μεταβατική κυβέρνηση της χώρας, δεν έφτανε όπως φαίνεται από τα βίντεο-ντοκουμέντα που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο.

Το μένος εναντίον των φιλορώσων ήταν τέτοιο, που ακόμα και τα άτομα που πηδούσαν από τα παράθυρα του φλεγόμενου κτιρίου για να σωθούν από την φονική πυρκαγιά, που σκότωσε περισσότερους από 30 ανθρώπους, βρίσκονταν αντιμέτωπα με ένοπλους που τους πυροβολούσαν.

Άτομα βαριά τραυματισμένα από το άλμα από μεγάλο ύψος, αντί να τύχουν ιατρικής περίθαλψης, έγιναν στόχοι, από το πλήθος που είχε κυκλώσει τους φιλορώσους και που όπως φαίνεται δεν ήθελαν να υπάρξει κανείς διασωθείς.

Πώς γέμισε η Ουκρανία νεοναζί:Ο σκιώδης ρόλος του Πούτιν και ο χρήσιμος ηλίθιος Ζελένσκι

Ο Βλαδίμηρος Πούτιν μπορεί επισήμως να δηλώνει πως αποτάσσεται τους νεοναζί, ωστόσο όπως φαίνεται κάνει τα πάντα για την εδραίωσή του.

Υπάρχει μια διατύπωση στον λόγο του Βλαντιμίρ Πούτιν που έχει ιδιαίτερη σημασία σχετικά με όσα γίνονται τις τελευταίες ημέρες στην Ουκρανία. Στο διάγγελμα με το οποίο ανακοίνωνε επισήμως την εισβολή, ο Ρώσος Πρόεδρος έλεγε χαρακτηριστικά:

«O σκοπός αυτής της επιχείρησης είναι να προστατεύσει ανθρώπους που εδώ και 8 χρόνια είναι αντιμέτωποι με μια γενοκτονία, την οποία διαπράττει το καθεστώς του Κιέβου. Για το σκοπό αυτό, θα επιδιώξουμε να αποστρατικοποιήσουμε και να «αποναζιστικοποιήσουμε» την Ουκρανία, να δικάσουμε όσους διέπραξαν αιματηρά εγκλήματα εναντίον πολιτών».

Προφανώς ο εκλεγμένος δικτάτορας Βλαντιμίρ Πούτιν αναφέρεται στα τάγματα ακροδεξιών ενόπλων που από το 2014 και μετά εγκαθιδρύθηκαν στην ανατολική Ουκρανία. Πρόκειται κυρίως για το Τάγμα του Αζόφ, μια εθελοντική, μισθοφορική  μονάδα της εθνικής φρουράς της Ουκρανίας η οποία εδρεύει στη Μαριούπολη, και θυμίζει τα Φράικορπς, τις παραστρατιωτικές οργανώσεις που συγκροτήθηκαν στη Γερμανία μετά το τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου και αποτέλεσαν το πρόπλασμα για τα μετέπειτα ναζιστικά τάγματα εφόδου και τα SS.

Το τάγμα του Αζόφ έχει κατηγορηθεί από την Ύπατη Αρμοστεία των Ηνωμένων Εθνών για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα (OHCR) για εγκλήματα πολέμου, όπως μαζική λεηλασία, χρήση βασανιστηρίων, ξυλοδαρμούς αμάχων, απαγωγές δημοσιογράφων, ηλεκτροπληξία και εικονικούς πνιγμούς. Παράλληλα, το Τάγμα χρησιμοποιεί νεοναζιστικά σύμβολα και σύμβολα των SS. Τον Σεπτέμβριο του 2014, το τάγμα του Αζόφ, εγγράφηκε στην Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας ως Ειδική αστυνομική δύναμη και ακόμη και σήμερα φέρει τα δικά του σύμβολα. Το ίδιο ισχύει και για τον «Δεξιό Τομέα«.

Το ουκρανικό Τάγμα Αζόφ πήρε μέρος στις μάχες μεταξύ των φιλορωσικών αυτονομιστικών δυνάμεων και των Ουκρανών, τον Ιούνιο του 2014 κατά την διάρκεια της κρίσης στη νοτιοανατολική Ουκρανία και έκτοτε κράτησε ισχυρό ρόλο καθώς εγγράφηκε στην Εθνική Φρουρά της Ουκρανίας ως Ειδική αστυνομική δύναμη.

( σημ. Για μια αρκετά ικανοποιητική μετάφραση των λινκ – συνδέσμων που παραθέτω στο κείμενο,  μπορείτε να προσθέσετε το μεταφραστή Google Translator for Firefox).

Πρόσφατα, ο Zach Dorfman έγραφε πως από το 2015 και μετά η CIA ενισχύει τις νεοναζιστικές ομάδες της Ουκρανίας, ως «απάντηση» προς τους φιλορώσους αυτονομιστές. Μάλιστα, ισχυρίζεται πως η CIA βρίσκεται πίσω και από την εκπαίδευσή τους.

Ο Καναδάς, οι ΗΠΑ, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο και άλλες δυτικές χώρες έχουν βοηθήσει στην εκπαίδευση ακροδεξιών εξτρεμιστών στην Ουκρανία, αποκάλυψε μια έκθεση του Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών, Ρωσικών και Ευρασιατικών Σπουδών (IERES) του αμερικάνικου  Πανεπιστήμιου George Washington.

Το Nation είχε δημοσιεύσει πως το 2015 το Κογκρέσο ψήφισε νομοσχέδιο με μεγάλη οικονομική βοήθεια προς την Ουκρανία. Η τροπολογία που διατύπωνε απαγόρευση πώλησης όπλων προς το Τάγμα Αζόφ, τελικά αποσύρθηκε ως «περιττή». Δημοσιεύματα για εκπαίδευση στελεχών του «τάγματος» από ομάδες νεοφασιστών των ΗΠΑ, σε αμερικανικά εδάφη, έχουν κυκλοφορήσει επίσης τα τελευταία χρόνια. Παράλληλα, έχουν καταγραφεί ουκ ολίγες επιθέσεις σε ακτιβιστές για τα δικαιώματα των ΛΟΑΤΚΙ από μέλη των νεοναζιστικών ομάδων πολιτοφυλακής.

Την 1 Ιανουάριου 2022 χιλιάδες Ουκρανοί ακροδεξιοί διαδήλωσαν στο Κίεβο με αναμμένες δάδες για να γιορτάσουν τον Στεπάν Μπαντέρα, τον φανατικό εθνικιστή που συνεργάστηκε με τους Ναζί κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Η Δύση και η ΕΕ δεν πήραν θέση, το Ισραήλ μόνο έκανε λόγο για «προσβολή των θυμάτων του Ολοκαυτώματος». Ενώ ο σημερινός πρόεδρος Βολοντίμιρ Ζελένσκι υποστηρίζει ότι ο Στεπάν Μπαντέρα «υπερασπίστηκε την ελευθερία της Ουκρανίας» και ότι είναι κανονικό «κάποιο ποσοστό των Ουκρανών να τον θεωρεί ήρωα.»

Τα παραπάνω φωτογραφίζουν λίγο-πολύ τον ρόλο και την εμπλοκή της Δύσης στη «ριζοσπαστικοποίηση», τη χρηματοδότηση και την ενδυνάμωση των ομάδων αυτών. Τα παραπάνω χρησιμοποίησε άλλωστε ως πρόσχημα ο Πούτιν για να δικαιολογήσει την μαζική επίθεσή του, που ξεπέρασε κάθε πρόβλεψη της Δύσης.

Παρόλα αυτά, εμπλοκή έχει και η Ρωσία.

Όπως αναφέρει το παρατηρητήριο Antifascist Europe του Ινστιτούτου Rosa-Luxemburg-Stiftung και του Khalifa Ihler Institute, οι Ρώσοι νεοναζί διαδραμάτισαν σημαντικό ρόλο στο ουκρανικό ακροδεξιό κίνημα, παρόλο που η Ουκρανία βρίσκεται σε πόλεμο με τη Ρωσία. Στόχος, η συνολική αποσταθεροποίηση. Η έρευνα υπογράφεται από το Monitoring Project, Marker, που καταγράφει τη δράση της ακροδεξιάς στη χώρα.

Τα γεγονότα του 2014 -το Euromaidan και οι εχθροπραξίες στην Ανατολική Ουκρανία που ακολούθησαν- οδήγησαν σε σχίσμα μέσα στην ίδια τη ρωσική ακροδεξιά, σύμφωνα με την εν λόγω έρευνα. Οι ρωσόφωνοι εθνικιστές επέλεξαν να πολεμήσουν στην πλευρά του Ντονμπάς, ενώ οι ριζοσπαστικοποιημένοι νεοναζί, επέλεξαν την ουκρανική πλευρά.

Στην Ουκρανία, το Τάγμα του Αζόφ και ο Δεξιός Τομέας είναι απόλυτα νόμιμες οργανώσεις με αρκετά σημαντική επιρροή.

Ο Aleksandr Verkhovski, διευθυντής του ρωσικού think tank Sova που ασχολείται με τη καταγραφή ακροδεξιών κινήσεων στην περιοχή της Ουκρανίας από το 2002, είπε στο Maker πως δεν υπήρξε συγκεκριμένη χρονική στιγμή όπου καταγράφεται η αρχή του σχίσματος στη ρωσική ακροδεξιά. «Οι ρωσόφωνοι εθνικιστές «έσπασαν» σε πολλές ομάδες. Στην Ουκρανία, το Τάγμα του Αζόφ και ο Δεξιός Τομέας είναι απόλυτα νόμιμες οργανώσεις με αρκετά σημαντική επιρροή και υποστηρίζονται και  από τον σημερινό πρόεδρο  Βολοντίμιρ Ζελένσκι πρώην ηθοποιό.  Δεν είναι τυχαίο πως εκείνοι που κινήθηκαν προς αυτές τις δύο οργανώσεις, ήταν κυρίως νεοναζί και ριζοσπαστικοποιημένοι ρατσιστές», λέει ο Verkhovski.

Η Ομοσπονδιακή Πολιτεία της Νέας Ρωσίας ή Νέα Ρωσία ήταν άλλωστε κράτος εν κράτει στο ανατολικό τμήμα της Ουκρανίας. Ανακηρύχθηκε στις 22 Μαΐου του 2014 και θεμελιώθηκε στις 24 Μαΐου του ίδιου έτους, όταν οι ρωσόφωνοι αρχηγοί της Λαϊκής Δημοκρατίας του Ντονέτσκ και της Λαϊκής Δημοκρατίας του Λουγκάνσκ υπέγραψαν σύμφωνο ένωσης των περιοχών τους. Ηγέτης των πιο σκληρών κομάντο της «Πολιτείας» ήταν ο οπαδός του Τρίτου Ράιχ, Aleksey Milchakov.

Οι United Armed Forces of Novorossiya χαρακτηρίστηκαν ως «τρομοκρατικές οργανώσεις» από τη κυβέρνηση του Κιέβου. Οι εν λόγω ένοπλοι κατηγορήθηκαν και για τη κατάρριψη της πτήσης Malaysia Airlines Flight 17 στις 17 Ιουλίου του 2014, ενώ εκτιμάται πως οι αποσχιστές αυτοί στηρίζονταν και στηρίζονται οικονομικά από το Κρεμλίνο, με μια στρατιά που είχε εκτιμηθεί στους 4.000 ενόπλους.

«Δεν επέλεξαν όλοι οι νεοναζί την ουκρανική πλευρά. Είδαμε ανθρώπους από τον ίδιο ιδεολογικό κύκλο όπως τον Milchakov και τον Yan Petrovski να αλλάζουν πλευρές. Ο Milchakov αρχικά ήταν στις πορείες του Maidan και αφού πέρασε από τους κύκλους του Azov, επέλεξε να μείνει στη ρωσική, «ιμπερεαλιστική ομάδα», αναφέρει ο ανεξάρτητος δημοσιογράφος Leonid Ragozin, μιλώντας στο Maker.

To 2015, το ραδιόφωνο του Azov φιλοξένησε έναν διάλογο ανάμεσα στον Milchakov και τον νεοναζί Denis Vikhorev που διοικούσε την ομάδα ενόπλων WotanJugend, που δραστηριοποιήθηκε στο Κίεβο. «Ήταν μια δίωρη συζήτηση με σχεδόν ακαδημαϊκό ύφος, όπου οι αντιμαχόμενοι συζητούσαν για το πού θα πρέπει να βρίσκεται ένας ρωσόφωνος πατριώτης. Ο Vikhorev ισχυριζόταν πως υπάρχει ένα ρωσοφοβικό κομμουνιστικό καθεστώς στη Ρωσσία, ενώ ο Milchakov ισχυριζόταν ότι η Ρωσική κυβέρνηση ήταν πιο κοντά στα ιδεώδη του Ράιχ», δήλωνε ο Ragozin.

Μπάλα, μουσική, ναζί

Η μαζική έξοδος των Ρώσων Ναζί στην Ουκρανία θα ήταν αδύνατη χωρίς το υπάρχον διεθνές ναζιστικό δίκτυο που σχηματίστηκε στις μετασοβιετικές χώρες κατά μήκος του άξονα Ουκρανίας-Λευκορωσίας-Ρωσίας πολύ πριν από τα γεγονότα του 2014, όπως αναφέρει η έκθεση. Η μουσική και το ποδόσφαιρο, «ένωσε» αυτές τις υπο-ομάδες. Μάλιστα, φαίνεται πως πριν το Maidan αυτές οι ομάδες συνεργάζονταν, ενώ στελέχη όπως η Olena Semeniaka του Τάγματος του Αζόφ, είχε σχέση με τους οπαδούς του Aleksandr Dugin και είχε παρακολουθήσει σεμινάρια των ακροδεξιών αυτών στα προάστια της Μόσχας.

Ακροδεξιές ομαδοποιήσεις οπαδών καταγράφονται ανάμεσα στους φανς των CSKA Κιέβου και τους «αδελφοποιημένους» νεοναζί της CSKA Μόσχας, αλλά και ανάμεσα σε εκείνος της Metallist με τη Σπαρτάκ Μόσχας. Ο Ρώσος νεοναζί Denis Kapustin ασχολήθηκε με την εκπαίδευση νέων στελεχών σε πολεμικές τέχνες από το 2017.

Το 2009, ο Aleksandr Parinov που δολοφόνησε έναν αντιφασίστα στη Ρωσία, διέφυγε στην Ουκρανία και δεν τιμωρήθηκε ποτέ. Στη συνέχεια μπήκε στο τάγμα του Αζόφ, το οποίο είναι σε αγαστή συνεργασία με τη κυβέρνηση της χώρας, η οποία είχε και τη στήριξη της Δύσης όλα αυτά τα χρόνια.

Ακροδεξιές ομαδοποιήσεις οπαδών καταγράφονται ανάμεσα στους φανς των CSKA Κιέβου και τους «αδελφοποιημένους» νεοναζί της CSKA Μόσχας.

Ο Καναδός συγγραφέας Michael Colborne εξέδωσε βιβλίο για το «Azov movement». Όπως λέει, τα προηγούμενα χρόνια υπήρξε μεγάλο κάλεσμα προς Ρώσους νεοναζί για να φύγουν από την πατρίδα τους και να μπουν στις ουκρανικές νεοφασιστικές τάξεις στο Κίεβο. Σύμφωνα με τον ίδιο, ο Πούτιν «δεν υποστηρίζει ανοιχτά την ακροδεξιά. Παρόλα αυτά, γνωρίζουν πως υπήρχαν διασυνδέσεις ανάμεσα σε ακροδεξιούς σε Ρωσία – Ουκρανία και Λευκορωσία, ένα σταθερό δίκτυο υποστήριξης. Στην Ουκρανία υπάρχουν ακροδεξιοί που βρέθηκαν εκεί μόνο και μόνο για τη βία. Για τους ακροδεξιούς, η σύγκρουση είναι, σε σημαντικό βαθμό, το νόημα της ύπαρξής τους. Πρόκειται για ανθρώπους που ενδιαφέρονται απλώς για σύγκρουση, επομένως σε μεγάλο βαθμό δεν τους ενδιαφέρει σε ποια πλευρά θα πολεμήσουν την Ουκρανική ή τη Ρωσική. Οι Ρώσοι ναζί θεωρούσαν πως δεν μπορούσαν να εκφραστούν ανοιχτά υπό το καθεστώς του Πούτιν και θέτουν ως στόχο την απελευθέρωση της Ρωσίας από το καθεστώς, το οποίο απλώς δεν βλέπουν ως ρωσικό», λέει ο Leonid Ragozin.

Μέσα σε όλο αυτό το κλίμα, πολλοί νεοναζί βρήκαν πεδίο έκφρασης στη δυτική Ουκρανία. Μέσα σε δύο χρόνια, από το 2017 μέχρι το 2019, δεκάδες νεοναζί εντάχθηκαν στο πολιτικό κόμμα, The National Corps party. Γερμανοί, Ρώσοι, Σουηδοί, Αμερικανοί, Κροάτες πήγαν στην Ουκρανία σε αυτό το διάστημα.

Ο σκιώδης στρατός του Πούτιν

Σημειώνεται πως τη Δευτέρα, 13 Δεκεμβρίου του 2021, οι υπουργοί Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης αποφάσισαν να επιβάλλουν κυρώσεις στη ρωσική εταιρεία μισθοφόρων Wagner Group. Οι κυρώσεις αφορούσαν οκτώ φυσικά πρόσωπα, την Wagner Group και άλλες τρεις συνδεδεμένες οντότητες, και περιλαμβάνουν απαγόρευση ταξιδιών στην Ευρωπαϊκή Ένωση και «πάγωμα” των περιουσιακών στοιχείων που διατηρούν στις χώρες του μπλοκ. Η ιδιωτική εταιρεία «Wagner Group» κατηγορείται για εικαζόμενες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Συρία, τη Λιβύη, το Σουδάν, την Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, τη Μοζαμβίκη και την Ουκρανία.

Η Wagner Group είναι ένας σκιώδης, όπως τον χαρακτηρίζουν, ιδιωτικός στρατός που συνδέεται με το Κρεμλίνο και τον Βλαντιμίρ Πούτιν, στην ουσία είναι ένας ιδιοτηκοκρατικός παραστρατός  δημιουργημένος απο το Ρώσικο κράτος με το πρόσχημα ότι είναι μια ιδιωτική εταιρία παροχής  υπηρεσιών Security, όπως η αμερικάνικη Academi πρώην Blackwater.

Επί της ουσίας λοιπόν, ο ίδιος ο Πούτιν φαίνεται πως «αποστρέφεται» τους νεοναζί, ωστόσο χρησιμοποιεί νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες κατά το δοκούν.

Στις 26 Ιανουαρίου, το Πεντάγωνο ανακοίνωνε πως την ώρα που 100.000 Ρώσοι στρατιώτες άρχιζαν ασκήσεις, ή αν θέλετε «πρόβα πολέμου» στα σύνορα με Ουκρανία, μέλη της Wagner Group άρχισαν πάλι να δραστηριοποιούνται στα ανατολικά της χώρας σε συνεργασία με τη Task Force Rusich και τον Alexey Milchakov, που βρίσκεται στα πρόσωπα που δέχθηκαν κυρώσεις από την ΕΕ, και βρήκε καταφύγιο στη Λευκορωσία.

Επί της ουσίας λοιπόν, ο ίδιος ο Πούτιν φαίνεται πως «αποστρέφεται» τους νεοναζί, ωστόσο χρησιμοποιεί νεοναζιστικές παραστρατιωτικές ομάδες κατά το δοκούν. Οι άνδρες του Rusich και της Wagner Group έχουν δράσει τις τελευταίες ημέρες στο Χάρκοβο. Οι παραστρατιωτικοί του Rusich, ή Diversionary Guerilla Reconnaissance Group Rusich (ДШРГ Русич/DShRG Rusich), ιδρύθηκαν στην Αγία Πετρούπολη και αυτοπροσδιορίζονται ανοιχτά ως εθνικοσοσιαλιστές, τόσο ως προς τα σύμβολά τους όσο και ως προς τις ιδεολογικές καταβολές. Οι ένοπλοι της ομάδας έφυγαν το 2015 από την Ουκρανία μετά από ακρωτηριασμούς και ακραίες εκφράσεις βίας για να συνεχίσουν την αποτρόπαια δράση τους στη Συρία. Ο Milchakov για τον οποίο γράψαμε παραπάνω, έχει καταγραφεί να κολυμπάει σε πισίνα κοντά στη Παλμύρα.

Εκτιμάται πως όλες αυτές οι ομάδες Ρώσων ακροδεξιών έχουν εδραιωθεί γύρω από την οργάνωση Russian Imperial Movement, που υπηρετεί την «λευκή ανωτερότητα» και τη σλαβική υπεροχή. Από τον Δεκέμβριο του 2020 μέλη της ομάδας Rusich ανέβαζαν βίντεο στο Instagram και στο VKontakte όπου κατέγραφαν κοινές συνεκπαιδεύσεις με ρωσόφωνους αντάρτες του Ντονμπάς και με την Ένωση «Union of Donbas Volunteers» ή SDD, που διατηρεί πολύ στενές σχέσεις με το κόμμα του Πούτιν.

(https://www.instagram.com/rusichvpk/?utm_source=ig_embed)

Επικεφαλής των παραπάνω θεωρείται ο Dmitri Utkin, Συνταγματάρχης και πρώην αξιωματικός των Ρωσικών ειδικών δυνάμεων, καθώς και αξιωματικός της στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών της Ρωσίας, ο οποίος αποχώρησε από το στράτευμα το 2013. Η Wagner Group και τα παρακλάδια της βρήκαν χρηματοδότηση στο πρόσωπο του Yevgeny Prigozhin, επιχειρηματία που ελέγχεται από τον Πούτιν. Της χρεώνεται η νίκη στη Κριμαία και αποτελεί «καμάρι» των ρωσώφωνων στην Ουκρανία, ενώ επιχειρήσεις της έχουν καταγραφεί σε πολλές «ζώνες επιρροής» της Ρωσίας.

«Μαύρες συμμαχίες»

Ο Mitchell Orenstein, επικεφαλής του τμήματος Πολιτικής Επιστήμης του πανεπιστημίου Northeastern της Βοστώνης έγραφε άλλωστε στην επιθεώρηση Foreign Affairs για μια άτυπη «μαύρη διεθνή» που έχει έδρα τη Μόσχα και δεσμούς με όλα τα ακροδεξιά κόμματα της Ευρώπης, με πολλούς ακροδεξιούς στην ΕΕ να βλέπουν τον Πούτιν ως ένα «μεγάλο νέο ηγέτη», με τον ίδιο να μην αποδέχεται αλλά και να μην απορρίπτει τον ρόλο αυτό. Το ναζιστικό κόμμα Τζόμπικ της Ουγγαρίας άλλωστε, είναι προνομιακός συνομιλητής κύκλων της ρωσικής ελίτ που βρίσκονται κοντά στον Πούτιν.

Και φυσικά ο Όρμπαν είναι από τους πλέον θερμούς υποστηρικτές της άρσης των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, προχωρώντας μάλιστα ένα βήμα παραπέρα καθώς ήδη από το 2014 η Ουγγαρία ανέστειλε τις ροές φυσικού αερίου στην Ουκρανία «επ ‘αόριστον». Ακόμη, μεγάλος θαυμαστής του Πούτιν είναι ο Ματέο Σαλβίνι της ιταλικές Λέγκας του Βορρά, ενώ έχει υπογράψει και συμφωνία συνεργασίας με το κόμμα του Ρώσου Προέδρου. Στενές είναι βέβαια και οι σχέσεις της Εναλλακτικής για τη Γερμανία με το Κρεμλίνο, με το BBC να αναφέρει πως η Μόσχα ελέγχει άμεσα βουλευτές του AfD.

Θυμίζουμε εδώ πως και η Λεπέν έλεγε πως σε περίπτωση νίκης έναντι του Μακρόν, θα υποστήριζε με πάθος την άρση των ευρωπαϊκών κυρώσεων κατά της Ρωσίας, ενώ υποστήριξε έμπρακτα και τις ρωσικές αξιώσεις στην Κριμαία.

Από τα παραπάνω, καταλαβαίνει κανείς πως το περιβόητο «απελευθερώστε το Κίεβο από τους νεοναζί», που είπαν Λαβρόφ και Πούτιν, είναι η μισή αλήθεια, και αν μη τι άλλο σε αυτή τη κατάσταση έχουν και οι ίδιοι ρόλο, παραπάνω από καίριο. Ίσως βέβαια αυτό να εξηγεί εν πολλοίς και το αντικομμουνιστικό μανιφέστο με το οποίο ο Ρώσος Πρόεδρος ανακοίνωσε την έναρξη των ενεργειών του, αναγνωρίζοντας την ανεξαρτησία των περιοχών του Ντονμπάς. Σε κάθε περίπτωση, επιβεβαιώνεται πως ο Πούτιν χρησιμοποιεί προς όφελός του παλαιότερες Σοβιετικές τεχνικές. «Η Ρωσία σήμερα χρησιμοποιεί πολλές από τις σοβιετικές τεχνικές, αλλά τώρα βρίσκει τους ακροδεξιούς καλύτερους συνεργάτες από τους ακροαριστερούς» όπως ανέφερε ενδεικτικά ο Orenstein. Μπορεί να μη μιλάμε για ιδεολογικές συγκλίσεις, μιλάμε όμως για στρατηγικές εργαλειοποιήσεις.

Και η ιστορία συνεχίζεται, με τους αμάχους στη δίνη του σκοταδιστικού κυκλώνα.

Πηγές: news247.gr, efsyn.gr, ethnos.gr, tovima.gr, el.wikipedia.or κλπ

15.  Κάλεσμα σε αντιπολεμική πορεία στην Θεσσαλονίκη

ΟΣΑ ΕΙΠΑΜΕ ΠΑΛΙΑ ΙΣΧΥΟΥΝ!
ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΠΟΡΕΙΑ ΠΕΜΠΤΗ 10/3 ΣΤΙΣ 18:00 ΚΑΜΑΡΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ, ΤΑ ΚΡΑΤΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΜΙΛΙΤΑΡΙΣΜΟ

ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ, ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

«Ακούμε σήμερα τους Σοσιαλιστές να εγείρουν, σαν κάθε άλλο αστό, τη “Γαλλία”, ή τη “Γερμανία”, και άλλες πολιτικές και εθνικές συσσωματώσεις -αποτελέσματα ιστορικών αγώνων- σαν ομοιογενείς εθνογραφικές μονάδες, που η κάθε μία έχει τα δικά της συμφέροντα, φιλοδοξίες, και αποστολή, σε αντίθεση με τα συμφέροντα, τις φιλοδοξίες και την αποστολή των αντίπαλων μονάδων. Αυτό μπορεί να είναι σχετικά αληθές, όσο οι καταπιεσμένοι, και κυρίως οι εργάτες, δεν έχουν αυτοσυνείδηση, δεν αναγνωρίζουν την αδικία των καταπιεστών τους. Υπάρχει, λοιπόν, μόνο η εξουσιαστική τάξη που μετράει και αυτή η τάξη, λόγω της επιθυμίας της να διατηρήσει και να αυξήσει την δύναμή της, τις προκαταλήψεις και τα ιδεώδη της, μπορεί να το βρίσκει βολικό να διεγείρει φυλετικές φιλοδοξίες και μίσος, και να στέλνει το έθνος της, το “ποίμνιο” της, ενάντια σε “ξένες” χώρες, με σκοπό να τις απαλλάξει από τους υπάρχοντες καταπιεστές τους, και να τις υποτάξει στη δική της πολιτική οικονομικής κυριαρχίας».
(Ερρίκο Μαλατέστα, Νοέμβριος 1914)

Ποιος οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια ξανά τους λαούς στο πολεμικό σφαγείο, από όπου ποτέ δεν ξέφυγαν οι χώρες και οι άνθρωποι που δεν είχαν την τύχη να γεννηθούν στην επονομαζόμενη «ανεπτυγμένη» Δύση; Είναι ο Πούτιν και ο ανατολίτικος αυταρχισμός, είναι τα πολεμοκάπηλα γεράκια των ΗΠΑ, ή οι νεοφιλελεύθεροι χαρτογιακάδες της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Η απάντηση είναι απλή: ΟΛΟΙ∙ γιατί αυτό που γεννάει τους πολέμους, τις συγκρούσεις, τις αδικίες, τους νεκρούς και τις ανείπωτες τραγωδίες της ανθρωπότητας είναι το παγκοσμιοποιημένο καπιταλιστικό σύστημα. Σε καιρό ειρήνης καθυποτάσσει εκμεταλλεύεται και ξεζουμίζει τους εργαζόμενους σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης, καταπιέζει και κακοποιεί τους πλέον αδύναμους και συσσωρεύει αμύθητα πλούτη για τους παγκόσμιους ολιγάρχες – όμοιοι παντού: στις ΗΠΑ, στην Ε.Ε., στη Ρωσία στην Κίνα. Το καπιταλιστικό σύστημα συνεχίζει να φέρει εντός του τις αντιφάσεις του, ο ανταγωνισμός μεταξύ των αστικών επιτελείων για την καλύτερη τοποθέτησή τους στη σκακιέρα για την καταλήστευση και τον διαμοιρασμό των πολύτιμων και περιορισμένων φυσικών πόρων, το άπλωμα της «σφαίρας επιρροής» τους είναι που κάνει τις σειρήνες του πολέμου να ηχούν ξανά και ξανά. Γιατί όσο οι κοινωνίες βρίσκονται δέσμιες του λεγόμενου «εθνικού συμφέροντος», του ιδιωτικού κέρδους και της καπιταλιστικής συσσώρευσης ο πόλεμος θα αποτελεί τον μονόδρομο των αυτοκρατοριών σε σύγκρουση. Αυτή η καπιταλιστική νομοτέλεια, ωστόσο καθόλου δεν σημαίνει ότι το σύστημα της καταπίεσης οδεύει μόνο του στον αφανισμό του, μέσω των αδιεξόδων και των αντιφάσεων του. Αν οι λαοί δεν διεκδικήσουν να πάρουν τη μοίρα στα χέρια τους τότε οι συνολικές συνθήκες διαβίωσης θα γίνουν ακόμη χειρότερες, με κυριότερη απειλή αυτήν του πολέμου, καθώς επίσης και της περαιτέρω φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.

Παρατηρούμε ότι ενόσω ο παγκοσμιοποιημένος καπιταλισμός ενοποιεί τα πεδία μέσω της αποικιοποίησης του χώρου από τις σχέσεις εξουσίας που φέρει ταυτόχρονα διαφυλάσσεται ως κόρη οφθαλμού η εθνικιστική αφήγηση σε κάθε έθνος-κράτος είτε ως δήθεν απαραίτητη συνθήκη άμυνας απέναντι σε ορατές και αόρατες απειλές είτε ξεκάθαρα ως ιδεολογική προετοιμασία των πληβείων για τη συμμετοχή τους στην πολεμική μηχανή των κυρίαρχων. Παντού τα ίδια χιλιοπαιγμένα σενάρια: καλλιέργεια αποσχιστικών εθνικιστικών δυνάμεων στη Γιουγκοσλαβία, εμφύλιες συρράξεις, εμπλοκή του εκάστοτε ισχυρότερου ιμπεριαλιστικού πόλου στο πεδίο, πόλεμος, βομβαρδισμοί, φτώχεια, εξαθλίωση για τις μάζες με μοναδικό σκοπό να επιβληθεί δια της βίας η θέληση του επικυρίαρχου. Στην Ουκρανία ξανά στο ίδιο έργο θεατές, τα γνωστά δυτικά καθάρματα εκμεταλλεύονται την κοινωνική διαμαρτυρία, την εκτρέπουν σε χειραγωγήσιμο πολιτικό γεγονός, χρηματοδοτούν την ακροδεξιά που έχει αναπτυχθεί σε ένα πλαίσιο έξαρσης του αντιρωσικού εθνικισμού, κατορθώνοντας να επιβάλουν στο πολιτικό πεδίο μια δυτική φιλελεύθερη κυβέρνηση, η οποία ηγεμονεύουσα νομιμοποιεί τους νεοναζί ως εμπροσθοφυλακή για τις πολύ βρώμικες δουλειές: εξοντώνονται δεκάδες άοπλοι άνθρωποι στην Οδησσό… Από την άλλη πλευρά οι Ρώσοι εκμεταλλεύονται την καχυποψία των Ρωσόφωνων της περιοχής, υποστηρίζουν στρατιωτικά τις απόπειρες απόσχισης τους και εν τέλει με το γνωστό πρόσχημα της υποστήριξης των μειονοτήτων και του «ζωτικού χώρου» εισβάλουν σε όλη τη χώρα από άκρη σε άκρη για να πετύχουν μια νέα ανατροπή στο πολιτικό πεδίο και να επαναφέρουν την Ουκρανία στη σφαίρα επιρροής τους. Άμαχοι βομβαρδίζονται, άνθρωποι σκοτώνονται, υποδομές και ζωές καταστρέφονται… Το να διαλέγει κάποιος πλευρά είναι σαν να βάζει ένα πιστόλι στο κεφάλι του. Το να επιλέγει πλευρά κάποιος φτωχός, κάποιος εργάτης, κάποιος που δεν έχει απολύτως κανένα συμφέρον να το κάνει αποτελεί μια απεριόριστη τραγωδία όχι μόνο γιατί βαδίζει με ταχύτερο βήμα στον όλεθρο του πολεμικού αφανισμού, αλλά γιατί σημαίνει ότι δεν καταλαβαίνει την τεράστια σημασία του να κάνει ότι περνάει από το χέρι του για να σταματήσει αυτόν τον πόλεμο και κάθε πόλεμο. Όπως αποδείχτηκε και στην Ουκρανία η ειρήνη δεν βρίσκεται στους εθελόδουλους εναγκαλισμούς με τον έναν ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο, ούτε στην προτεκταριοποίηση, δεν βρίσκεται στον εθνικισμό, στους στρατιωτικούς εξοπλισμούς, στα τάγματα και τις ταξιαρχίες των τεθωρακισμένων. Η ειρήνη βρίσκεται στον κοινό διεθνιστικό αγώνα ενάντια στους εξουσιαστές, τα αφεντικά ανατολής και δύσης, βρίσκεται στη συναδέλφωση των λαών που δεν έχουν τίποτε να χωρίσουν… Σήμερα, που τα οπλικά συστήματα των κυρίαρχων μπορούν να επιφέρουν τεράστιες απώλειες στους από τα κάτω, περισσότερο από ποτέ είναι επίκαιρη ξανά η παλιά περίφημη κραυγή του διεθνισμού: ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΟΙ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΧΩΡΩΝ, ΕΝΩΘΕΙΤΕ!

Να μην γίνουμε κρέας για τις οβίδες τον αφεντικών, να αντιπαλέψουμε τον μιλιταρισμό, να μπλοκάρουμε τον πόλεμο εδώ αλλά και παντού στον πλανήτη. Η Ελλάδα αποτελεί μέλος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ είναι βαθιά προσδεδεμένη στο άρμα του Ευρωατλαντισμού, υπεύθυνου για τόσες και τόσες εγκληματικές επεμβάσεις τα τελευταία και όχι μόνο χρόνια. Ήδη το υποπόδιο του Δυτικού Συνασπισμού που φέρει τον τίτλο του πρωθυπουργού της χώρας, χωρίς φυσικά να ρωτήσει κανέναν ξεκίνησε αποστολές πολεμικού υλικού με C-130, ο κρετινισμός του μπορεί να γραφτεί με ανεξίτηλα γράμματα στην ιστορία της χώρας. Είναι καθήκον να αγωνιστούμε ενάντια στην επίσημη εμπλοκή της χώρας στον πόλεμο. Ωστόσο αυτή η θέση δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση το υποκριτικό πρόσχημα για την έμμεση υποστήριξη οποιουδήποτε εξουσιαστικού στρατοπέδου. Με την ίδια πίστη στις αρχές του προλεταριακού διεθνισμού που καλούμε σε αντιπολεμική κινητοποίηση εδώ ενάντια σε όλους τους στρατιωτικούς συνασπισμούς με την ίδια ένταση υποστηρίζουμε τις αντιπολεμικές συγκεντρώσεις στη Ρωσία και όπου αλλού οι άνθρωποι καταλαβαίνουν ότι το πεδίο του πολέμου αποτελεί το σφαγείο των αδύναμων. Γιατί εμείς μπορεί να δρούμε σε αυτό το κομμάτι γης όμως ο εχθρός είναι παντού είναι ο παγκόσμιος καπιταλισμός σε όλες τις εκδοχές του. Παντού επίσης όμως βρίσκονται επίσης αναρχικοί και άνθρωποι που θέλουν να παλέψουν ενάντια στην πολεμική κρατική και καπιταλιστική μηχανή. Οι αναρχικοί στη μεγάλη ιστορία τους δεν έπαψαν ποτέ να αγωνίζονται απέναντι στους εξουσιαστές όποια προβιά κι αν αυτοί φορούσαν για να ικανοποιήσουν τα ιδιαίτερα συμφέροντα τους: τα συμφέροντα των αφεντικών. Είτε αγγλικός ιμπεριαλισμός, είτε αμερικάνικος «αντιτρομοκρατικός πόλεμος» είτε σοβιετική «σοσιαλιστική και αντιμπεριαλιστική» επέμβαση, οι αναρχικοί χτυπούσαν τον συναγερμό ενάντια στον πόλεμο και τον μιλιταρισμό, προσπαθώντας να καλύψουν τις σειρήνες των επικείμενων βομβαρδισμών, της επικείμενης βαρβαρότητας. Αυτό θα πράξουμε και σήμερα! Γιατί ή θα σταματήσουμε τον πόλεμο ή θα πρέπει να υποστούμε τις φοβερές συνέπειές του. Συνέπειες που θα έχουν άμεσο αντίκτυπο στις ζωές των φτωχών και των αδύναμων, είτε αυτές αφορούν το κόστος ζωής είτε την ίδια τη ζωή, η αξία της οποίας αρχίζει να ευτελίζεται και στο ευρωπαϊκό έδαφος, όσο την έχουν ευτελίσει τα πλανητικά αφεντικά στην καπιταλιστική περιφέρεια και στα κορμιά των προσφύγων και των μεταναστών που ξεριζώνονται. Είναι καθήκον των επαναστατών να φτιάξουν ένα ισχυρό και πραγματικά ακηδεμόνευτο αντιπολεμικό κίνημα που θα παλεύει για το δίκιο των από τα κάτω εν αντιθέσει με τα υποκριτικά καλέσματα των φιλελεύθερων που προσπαθούν να καπηλευτούν την ανθρωπιά για να την κάνουν καύσιμα για τα νέα πολεμικά τους σχέδια. Καμία εμπιστοσύνη σε οποιονδήποτε δεν κρατά ψηλά τη σημαία του προλεταριακού διεθνισμού – και μόνον αυτή!

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΥΣ ΛΑΟΥΣ ΤΗΣ ΟΥΚΡΑΝΙΑΣ – ΑΜΕΣΗ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΡΩΣΙΚΗΣ ΕΙΣΒΟΛΗΣ & ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΣΥΓΚΡΟΥΣΕΩΝ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΣΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ – ΝΑ ΜΠΟΚΑΡΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΜΗΧΑΝΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΑ ΚΡΑΤΗ, ΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΟΝ ΕΘΝΙΚΙΣΜΟ & ΤΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ

ΑΓΩΝΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΟΥΤΕ ΜΕ ΡΩΣΙΑ ΟΥΤΕ ΜΕ ΤΟ ΝΑΤΟ – ΖΗΤΩ ΤΟ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΡΟΛΕΤΑΡΙΑΤΟ!

Τοπικός Συντονισμός Θεσσαλονίκης | Αναρχική Πολιτική Οργάνωση

16. H οργή ενός ανατολικοευρωπαίου για τη στάση της Δυτικής Αριστεράς

από το aftoleksi.gr/

Συνεχίζουμε να δίνουμε φωνή στις ελευθεριακές φωνές των ανατολικών χωρών που πλήττονται άμεσα από την εισβολή στην Ουκρανία. Όλα τα σχετικά μας άρθρα γύρω από το ζήτημα βρίσκονται ΕΔΩ. Σήμερα δημοσιεύουμε ένα κείμενο της Πολωνής Zosia Brom, συντάκτριας στον αναρχικό αγγλικό ιστότοπο freedomnews (το freedomnews αποτελεί τη συνέχεια της μεγαλύτερης αναρχικής εφημερίδας όπου έγραφαν κατά το παρελθόν οι Κροπότκιν, Μαλατέστα, Γκόλντμαν κ.ά.)

Ενάντια στην αριστερή δυτική πλάνη των ημερών:

Νωρίτερα αυτή την εβδομάδα, το πολωνικό κοινοβουλευτικό προοδευτικό αριστερό κόμμα, Razem, εξέδωσε δήλωση στην οποία ανακοινώνει ότι διακόπτει τους δεσμούς του με δύο ευρωπαϊκές οργανώσεις: την Progressive International και το DiEM25.

«Η ρωσική επιθετικότητα στην Ουκρανία απαιτεί πολλή δουλειά από εμάς και -δυστυχώς- να δωθούν εξηγήσεις σε πολλά θέματα εντός της δυτικής ευρωπαϊκής Αριστεράς», δηλώνει το Razem στα κοινωνικά του δίκτυα. Όπως αναφέρει, «Χθες, το Εθνικό μας Συμβούλιο αποφάσισε να εγκαταλείψει την Προοδευτική Διεθνή καθώς και το DiEM25. Γιατί; Για λόγους ακατανόητους για εμάς, και τα δύο αυτά κινήματα δεν καταδίκασαν κατηγορηματικά τις ιμπεριαλιστικές και επιθετικές ενέργειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας και δεν υποστήριξαν κατηγορηματικά την κυριαρχία της Ουκρανίας, σχετικοποιώντας επικίνδυνα αυτόν τον πόλεμο».

Υποστηρίζω αυτή την πολύ ευγενική και προσεκτικά διατυπωμένη δήλωση, αλλά μιας που γράφω στο freedomnews, επιτρέψτε μου να μεταφέρω το μήνυμα του Razem λίγο διαφορετικά: Άντε γαμηθείτε! Ή, τουλάχιστον, σκάστε πια!

Αυτό το κείμενο δεν αφορά τόσο τους δυτικούς αναρχικούς. Πέρα από τον περίεργο «ναζιστικό στρατό της Ουκρανίας» που ακούμε εδώ και εκεί, πιστεύω ότι κατά βάση οι αναρχικοί δεν είναι πολύ κακοί στα ζητήματα του ρωσικού ιμπεριαλισμού: τόσο σήμερα όσο και ιστορικά. Κάποια περισσότερη δουλειά χρειάζεται να γίνει σίγουρα, αλλά, ειδικά συγκριτικά με ορισμένα άλλα μέρη του Ηνωμένου Βασιλείου, και ευρύτερα, η δυτική Αριστερά, δίνω στους αναρχικούς συντρόφους μου ένα Β μείον εδώ: λέτε πως γνωρίζετε τα πάντα για την Ανατολική Ευρώπη, όμως η μόνη λέξη στις σχετικές γλώσσες που γνωρίζετε είναι η “kurva”. Τουλάχιστον οι περισσότεροι από εσάς δεν αγωνίζεστε να διαπιστώσετε ποιος είναι ο πιο κακός στην παρούσα κατάσταση… Όσον αφορά τους αξιολύπητους και ασταθείς, παρακαλώ την προσοχή σας θα ήθελα για τις επόμενες παραγράφους.

Αυτό το κείμενο δεν αφορά αποκλειστικά τη συνεχιζόμενη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία αλλά και μια πολύ ευρύτερη τάση του δυτικού αριστερισμού. Μπορείτε να εφαρμόσετε τα σημεία που τίθενται παρακάτω όχι μόνο στη συζήτηση γύρω από την Ανατολική Ευρώπη και τον λεγόμενο μετασοβιετικό κόσμο. Παρόμοια θέματα είχαν παρουσιαστεί, επαίσχυντα, στην αριστερή συζήτηση γύρω από τον πόλεμο της Συρίας, για παράδειγμα. Μεγάλα τμήματα της Αριστεράς, υποστηριζόμενα από τον ένδοξο ηγέτη τους Τζέρεμι Κόρμπιν, πάσχιζαν να προσδιορίσουν ποιος είναι υπεύθυνος για τη συντριπτική πλειονότητα των εγκλημάτων πολέμου που διαπράχθηκαν στη Συρία (spoiler: ήταν φυσικά ο Ασάντ, που υποστηρίζεται από τον Πούτιν). Αλλά, παρότι συμμετείχα σε ορισμένες ενέργειες αλληλεγγύης στη Συρία παλαιότερα, δεν νομίζω ότι είναι η θέση μου να μιλήσω για αυτή τη σύγκρουση τώρα. Υπάρχουν καλύτεροι άνθρωποι για να το κάνουν αυτό, και αν είναι διατεθειμένοι τότε μπορώ να τους πω: παρακαλώ, κάντε το.

Το παρόν κείμενο συντάχθηκε έπειτα από διαβουλεύσεις με άλλους συντρόφους της Ανατολικής Ευρώπης. Το υπογράφω με το όνομά μου, κυρίως για να μου δώσετε τη χαρά μιας κατηγορίας ότι «χρηματοδοτούμαι από τη CIA» ή κάτι τέτοιο, αλλά να σας ενημερώσω πως πολλοί αριστεροί της Ανατολικής Ευρώπης βρίσκονται στην ίδια γραμμή πλεύσης εδώ και καιρό.

Αυτό το κείμενο θα είναι λίγο χαοτικό και σας ζητώ προκαταβολικά να το ανεχτείτε αυτό. Όπως οι περισσότεροι ανατολικοευρωπαίοι, έτσι και εγώ έχω περάσει την τελευταία εβδομάδα περίπου ζώντας μέσα σε ένα είδος θολούρας, όπου οι κύκλοι ειδήσεων διαρκούν πραγματικά 24 ώρες, δεν υπάρχει ύπνος και το τηλέφωνο χτυπά συνεχώς. Ορισμένοι από τους φίλους μου, κυρίως από την κεντρική και ανατολική Ευρώπη, θέλουν να μοιραστούν τις ανησυχίες τους, οργανώνουν δίκτυα υποστήριξης, συλλέγουν χρήματα, οδηγούν τους ανθρώπους σε προσωρινά καταλύματα, δημοσιεύουν οδηγούς «Πώς-να-ξεφύγεις-από-την-Ουκρανία» [How-To-Flee-Ukraine] σε πολλές γλώσσες, μαγειρεύουν, οδηγούν φοβισμένους και εξαντλημένους ανθρώπους στην προσωρινή διαμονή τους. Πολλοί, δικαίως, εκφράζουν την αηδία τους για τη διαφορά στον τρόπο με τον οποίο το πολωνικό κράτος και η κοινωνία (και ευρύτερα, ευρωπαϊκά κράτη και κοινωνίες) προσεγγίζουν μια άλλη «προσφυγική κρίση» λίγο πιο βόρεια, στα τμήματα της Λευκορωσίας των πολωνικών συνόρων, ή την «προσφυγική κρίση» σε άλλα μέρη της Ευρώπης. Κάποιοι αντιμετωπίζουν την πολύ πραγματική πιθανότητα να βρεθούν σύντομα μέσα στη μάχη. Άλλοι ανησυχούν για την οικογένειά τους αυτή τη στιγμή που βρίσκεται σε εμπόλεμη ζώνη, μερικοί βρίσκονται σε αυτή την εμπόλεμη ζώνη οι ίδιοι.

Όλοι είναι θυμωμένοι. Όλα είναι τόσο θλιβερά σε σημείο που είναι απίθανο να το συνειδητοποιήσει κανείς.

Κι ενώ εσείς ανταλλάσσετε καυτές λήψεις στο τουίτερ, εμείς είμαστε απασχολημένοι.

Κάθε μέρα ξυπνώ και η πρώτη σκέψη στο μυαλό μου είναι: ο ρωσικός στρατός εισβάλλει στην Ουκρανία. Έπειτα από λίγες μέρες νωθρής παρέλασης, φαίνεται ότι τώρα στοχεύουν σοβαρά στο Κίεβο. Ποτέ δεν πίστευα ότι θα σκεφτώ τέτοιες προτάσεις σε ενεστωτικό χρόνο. Είναι τρομακτικό. Εσείς, οι Δυτικοί, δεν θα το πάθετε ποτέ. Εν μέρει επειδή οι περισσότεροι από εσάς έχετε μια εντελώς διαφορετική εμπειρία της ιστορίας, και είναι αυτή του να ζείτε τη ζωή σας μέσα σε μια κυρίαρχη χώρα. Εν μέρει επειδή δεν μπορείτε να κάνετε τον κόπο να ακούσετε, και ποτέ δεν το κάνετε. Είναι απλά άβολο για εσάς να πάρετε μια ιδέα που δεν θα ταιριάζει στην ήδη καθιερωμένη άποψή σας για τον Κόσμο και –ας το παραδεχτούμε– βαθιά μέσα σας οι περισσότεροι νομίζετε ότι οι ιδέες σας και οι αντιλήψεις σας είναι καλύτερες και πιο νομιμοποιημένες. Ο δυτικός εκλεκτισμός είναι ένα σκουλήκι μέσα στο μυαλό, ένα σκουλήκι απ’ το οποίο προσποιείσαι ότι δραπετεύεις, μόνο και μόνο για να παρελάσεις με τη γιάνκικη, βασιλική. Είσαι καλύτερος και πιο νομιμοποιημένος. Έχεις καλύτερες γνώσεις. Έχεις συνηθίσει να σε ακούνε. Δεν θα χρησιμοποιήσεις τη μετάφραση google, γιατί… «πώς γίνεται κάτι να μην είναι στα αγγλικά»; Τρόμος!

Αλλά και κάποιοι Δυτικοί μου τηλεφωνούν, οπότε κάνω ό,τι μπορώ για να εξηγήσω τα βασικά πράγματα με τα οποία μεγάλωσα και μερικά από τα πράγματα που μου μεταφέρθηκαν από τις προηγούμενες τραυματισμένες γενιές –ή ποια είναι η σωστή προφορά του Χάρκοβο. Ή, το χειρότερο: θέλουν να μου εξηγήσουν πως πρόκειται για μια σύγκρουση που δημιουργήθηκε από το ΝΑΤΟ ή, αν τυχαίνει να αισθάνονται πιο γενναιόδωροι, καταλήγουν σε κάποιου είδους ρητορική του τύπου «και οι δύο πλευρές φταίνε». «Κοιτάξτε, οι Ουκρανοί ανεμίζουν εθνικές σημαίες, είναι ΦΑΣΙΣΤΕΣ»! Αν μπορούσαμε να διαγράψουμε και να απορρίψουμε ολόκληρες τις περιοχές σας τόσο εύκολα όσο κάνετε εσείς για τις δικές μας, θα το κάναμε, αλλά δυστυχώς, το διαδίκτυο ελέγχεται και πάλι λίγο πολύ από εσάς. Μπράβο – η άμεση δράση αυτή τη στιγμή θα ήταν να αποσυνδεθείτε, τουλάχιστον οι διαδικτυακοί μας τοίχοι θα μολύνονταν λιγότερο.

Η έλλειψη γνώσης που έχετε σχετικά με τα ζητήματα της Ρωσίας και του υπόλοιπου κόσμου που παλαιότερα ήταν πίσω από το Σιδηρούν Παραπέτασμα είναι, ειλικρινά, εκπληκτική· εκπληκτική είναι όμως και η έλλειψη περιέργειας – επαίσχυντη.

Στο Λονδίνο και στο ευρύτερο Ηνωμένο Βασίλειο, έχετε συντρόφους που προερχόμαστε από όλες αυτές τις χώρες που εντάχθηκαν στην ΕΕ από το 2004 και μετά. Προφανώς δεν έχετε μπει ποτέ στον κόπο να προσπαθήσετε καν να καταλάβετε περί τίνος πρόκειται. Ήμασταν καλοί για κάποια πράγματα, κυρίως στην αριστερή αντανάκλαση του κυρίαρχου τροπαίου ενός “Πολωνού οικοδόμου” ή ενός “Λιθουανού καθαριστή” (καλοί, σκληρά εργαζόμενοι, απλοί άνθρωποι). Ήμασταν καλοί και για τα περισσότερα πρακτικά πράγματα. Αλλά ποτέ δεν ήμασταν αρκετά καλοί για να έχουμε πραγματικά άποψη: προφανώς ούτε καν για τα πράγματα με τα οποία μεγαλώσαμε! Είναι αυτή η ιδιαίτερη εκδοχή του οριενταλισμού που κρατάτε απέναντί μας, βλέποντάς μας σαν καθυστερημένους, ρατσιστές, πρωτόγονους, αλλά έντιμους – ξέρετε ακριβώς τι εννοούμε, παραδεχτείτε το.

Ήρθα στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2004: πριν από 18 χρόνια. Πολιτιστικά, ήταν και εξακολουθεί να είναι μια πολύ παράξενη εμπειρία και ίσως μια μέρα θα γράψω κάτι γι’ αυτό. Μία από τις πτυχές αυτής της εμπερίας είναι η ανοχή, ή απλά η αποδοχή, των σοβιετικών εικόνων και συναισθημάτων (συναισθήματα και εικόνες, επιτρέψτε μου να επισημάνω, που δεν σας ανήκουν). Κάποια στιγμή, φτιάξατε τη σελίδα Κόκκινο Λονδίνο, μια σταλινική σελίδα, την πιο δημοφιλή αριστερή σελίδα του fb στη χώρα. Ανέχεστε γιγαντιαία πορτρέτα του Στάλιν και του Μάο στις πορείες της Πρωτομαγιάς και –διάολε!– το 2017 ανεχόσασταν τη σημαία ενός πράγματος που ονομάζεται Συριακό Σοσιαλιστικό Εθνικιστικό Κόμμα να πορεύεται στην διαδήλωση της Πρωτομαγιάς στο Λονδίνο, παρά το γεγονός ότι φαινόταν τελείως φασιστική ακόμη και χωρίς καμία γνώση για τη Συρία.

Για σένα είναι ένα αστείο που το βάζεις πάνω στην κούπα σου ή σε άλλα προϊόντα. Άντε γαμήσου, λοιπόν.

Δεκαετίες έπειτα από την κατάρρευση της ανατολικοευρωπαϊκής εκδοχής του κομμουνισμού και τη μετατροπή της Ρωσίας σε ένα σούπερ-καπιταλιστικό, αυταρχικό καθεστώς, εξακολουθείτε να ισχυρίζεστε ότι ο υπεύθυνος άνδρας πίσω από αυτό είναι ένα είδος «αντι-ιμπεριαλιστή» ήρωα, παρά το γεγονός ότι κάνει σχεδόν ό,τι μπορεί για να εξασφαλίσει τον δηλωμένο στόχο του για την ανοικοδόμηση της ρωσικής αυτοκρατορίας και πέρα από αυτήν. Παρομοίως, στο μυαλό σας, το ΝΑΤΟ και άλλοι δυτικοί οργανισμοί βρίσκονται πάντα στη λάθος πλευρά, και είναι πάντα οι δράστες όλων των κακών σε αυτόν τον κόσμο. Θα μπορούσατε, φυσικά –γκουγκλάρετέ το– αλλά γιατί να το κάνετε, όταν τέτοιες διανοητικές φιγούρες όπως ο Noam Chomsky, με τις επαίσχυντες, σχετικοποιημένες θέσεις του, σας λέει τι να σκεφτείτε.

Τις εβδομάδες που προηγούνταν από τη ρωσική εισβολή, οι Δυτικοί προσέφεραν αρκετά κείμενα στο freedomnews, προσπαθώντας σε αυτά να προωθήσουν αυτή την αφήγηση. Τα απέρριψα, καθώς ήταν ανέντιμοι και ειλικρινά αιφνιδιασμένοι. Σε απάντηση, ένας από αυτούς –κάποιος που είχε δημοσιεύσει άρθρο του παλιότερα–, μου έγραψε ρωτώντας «που ήσουν τα τελευταία 20 χρόνια;» και «το να είσαι Πολωνίδα δεν αποτελεί καθόλου απάντηση». Φυσικά, στο μυαλό τους, το «να είσαι Βρετανός» είναι αρκετό για να έχει κανείς ισχυρές απόψεις για ζητήματα που επηρεάζουν άλλα έθνη και τα σύνορα άλλων λαών. Όπως γνωρίζουμε, συνήθως τελειώνει πολύ καλά όταν οι Βρετανοί το κάνουν αυτό –έτσι δεν είναι;

Συνεπώς, επιτρέψτε μου να σας πω μερικά πράγματα σχετικά με τους ανατολικοευρωπαίους, το ΝΑΤΟ και τη Ρωσία:

Βλέπουμε το ΝΑΤΟ με εντελώς διαφορετικό τρόπο, και τολμώ να πω πολύ πιο περίπλοκο τρόπο. Δεν είμαστε οπαδοί του, και μπορούμε να συμφωνήσουμε μαζί σας σε πολλούς, πολλούς λόγους ώστε να το επικρίνουμε. Αλλά όταν λες «γάμα το ΝΑΤΟ» ή «τερματίστε την επέκταση του ΝΑΤΟ», αυτό που καταλαβαίνω είναι ότι δεν σας ενδιαφέρει η ασφάλεια και η ευημερία των ανατολικοευρωπαίων φίλων, των οικογενειών μας και των συντρόφων μου. Είστε στην ευχάριστη θέση να θέσετε τη μαμά μου σε κίνδυνο για φτηνά πολιτικά επιχειρήματα που δεν θα μπορούσατε καν να διαχειριστείτε!

Όταν μιλάτε για «επέκταση», με όλα όσα υπονοεί αυτή η λέξη, στην πραγματικότητα, αναφέρεστε σε αυτή τη διαδικασία στην οποία η Ανατολική Ευρώπη, λόγω του ότι άλλες χώρες λάμβαναν αποφάσεις πάνω από το κεφάλι μας το 1945, κυριολεκτικά δενόταν γύρω από τη Ρωσία ζητώντας της να μας επιτρέψει να κάνουμε αυτό που θέλαμε να κάνουμε. Τελικά, αυτό είχε ως αποτέλεσμα η Ρωσία να υπογράψει κάτι που ονομάζεται Ιδρυτικός Νόμος για τις Αμοιβαίες Σχέσεις, τη Συνεργασία και την Ασφάλεια μεταξύ ΝΑΤΟ και Ρωσικής Ομοσπονδίας [Founding Act on Mutual Relations, Cooperation and Security between NATO and the Russian Federation]. Αυτό συνέβη τον Μάιο του 1997 και η Ρωσία, τέλος, συμφώνησε σε αυτό που αποκαλείτε τώρα «επέκταση» υπό την προϋπόθεση ότι πληρούνται ορισμένες προϋποθέσεις. Αυτές οι προϋποθέσεις μας έκαναν ουσιαστικά μέλη δεύτερης κατηγορίας του ΝΑΤΟ, αλλά αυτό ήταν το μόνο που μπορούσαμε να πάρουμε και έτσι το κάναμε. Η Πολωνία εντάχθηκε στο ΝΑΤΟ το 1999, οι χώρες της Βαλτικής ακολούθησαν το 2004. Και προς το παρόν, θέλω να μείνουν εκεί, και αυτό δεν έχει να κάνει και πολύ με την πολιτική, για να είμαι ειλικρινής. Έχει να κάνει περισσότερο με ένα ένστικτο αυτοσυντήρησης –αλλά κι αυτό είναι κάτι που ίσως δεν καταλάβετε. Μιλάτε περισσότερο για την «επέκταση του ΝΑΤΟ» παρά για το γεγονός ότι είστε μέλη της χρηματοδότησής του.

Επιπλέον, μιλάτε για το πώς επιθυμείτε να σταματήσετε την «επέκταση του ΝΑΤΟ», αλλά δεν αναφέρετε πραγματικά ποια, ακριβώς, θα ήταν μια βιώσιμη εναλλακτική λύση σε αυτό.

Αυτό δεν είναι καθόλου αποδεκτό. Δείχνει απλώς το προνόμιό σας να μεγαλώνετε σε μια χώρα όπου η ιστορία της ζωής σας δεν ήταν γεμάτη με –καθόλου συναρπαστικά– ξεσπάσματα και επιθέσεις διαφόρων κλιμάκων αυτής της μεγάλης, απρόβλεπτης δύναμης που υποθέτει ότι μπορεί να μπει στον δρόμο οποιουδήποτε δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Πείτε μου, πώς ακριβώς θα διασφαλίσετε την ασφάλειά μας; Ποια είναι αυτή η εναλλακτική λύση του ΝΑΤΟ την οποία υπερασπίζεστε; Σκεφτήκατε να μας ρωτήσετε τη γνώμη μας γι’ αυτό; Ή μόλις αποφασίσατε, όπως κάνατε πολλές φορές στην ιστορία σας, και σε πολλές άλλες χώρες, απ’ τις οποίες αισθανόσασταν ανώτεροι, ότι εσείς και οι ηγέτες σας θα ορίσετε τα χαρτιά στο τραπέζι, και εμείς απλά θα πρέπει να ακολουθούμε; Βγάλατε ήδη τον χάρακά σας για να σχηματίσετε ευθείες γραμμές πάνω στον χάρτη, μόνο που αυτή τη φορά πρόκειται για τον χάρτη του τόπου όπου μεγάλωσα.

Και αυτό πέρα από προσωπικό είναι και πολιτικό –αυτό που είναι πιο εξοργιστικό είναι ότι οι άνθρωποι που στηρίζουν αυτή τη δυτική απάτη είναι απολύτως οι ίδιοι που θα κλάψουν για τον Τραμπ μέσω τουίτερ, αλλά δεν θα σηκώσουν ούτε το δάχτυλάκι τους για να τον διώξουν! Δεν είστε κάποιοι στρατιώτες, είστε δειλοί! Και όταν είναι κανείς δειλός, τον μόνο αυτοσεβασμό που μπορεί να έχει είναι κάποια ηθική αρετή, ή ανωτερότητα. Μπορεί να σας φέρει εύκολους οπαδούς όλο αυτό, αλλά κοστίζει ζωές, κοστίζει πίστη, κοστίζει πολιτικό αποπροσανατολισμό, αναπαράγει την υποταγή.

Ο αντιφασισμός προστατεύει τους ανθρώπους από άτομα που κατέχουν δομική εξουσία. Αυτή τη στιγμή ένα τέτοιο άτομο είναι ο Πούτιν. Αν προστατεύεις την ηγεμονία του πάνω στην απέραντη και αυξανόμενη αυτοκρατορία του, αν είσαι ο «αλλά υπάρχει και αυτό, και το άλλο…» είσαι μέρος του επιτιθέμενου. Επομένως, σηκώστε ένα όπλο, ή οργανώστε έναν έρανο, ή καλωσορίστε έναν πρόσφυγα ή ακόμη προτιμότερα: απλώς, σκάστε. Αποσυνδεθείτε, αγγίξτε το γρασίδι έξω, αφήστε αυτόν τον πόλεμο για ανθρώπους που ξέρουν πραγματικά για τι αγωνίζονται. Αγωνίζεστε καλύτερα για τα likes – είναι ταπεινωτικό – για την Αριστερά γενικώς και για τις μελλοντικές γενιές που θα μείνουν αποθαρρυμένες, αντί να εμπνέονται να πολεμήσουν για έναν κόσμο χωρίς δικτάτορες. Ναι, οι ηγέτες σας είναι μερικοί από αυτούς, οπότε φροντίστε να τους καταρρίψετε. Δυστυχώς σπάνια εμπιστευόμαστε καν τους ηγέτες που θα βάζατε στη θέση τους. Αυτό είναι το επίπεδο πίστης που χάνετε.

Κοιτάξτε στον καθρέφτη, κατάστρεψτε τον ιμπεριαλιστή, έναν εξαιρετικό μπάτσο, μέσα στο κεφάλι σας. Καλή τύχη.

Ή, τουλάχιστον, μάθετε πώς να προφέρετε σωστά τα ονόματά μας.

17.  Κάλεσμα για αντιπολεμική πορεία Θεσσαλονίκη (Ε.Π.Θ.)

19. Μια αναρχική προσέγγιση του ρωσο-ουκρανικού πολέμου

άρθρο στο Indymedia Athens με υπογραφή “Το Μαύρο Ρόδο”

Η αναρχική “θέση” για τον ρωσο-ουκρανικό πόλεμο δε προκύπτει από κάποιο αναρχικό “δόγμα”, αλλά απορρέει ως φυσικό επακόλουθο του αγώνα μας για ελευθερία και της πάλης μας κατά κάθε μορφής εξουσίας. Είμαστε κατά αυτού του πολέμου, όπως και κατά κάθε πολέμου που δεν έχει τη μορφή εξέγερσης, αλλά γίνεται για ιμπεριαλιστικούς, οικονομικούς λόγους.

Τον Φεβρουάριο η Ρωσία πραγματοποίησε εισβολή στην Ουκρανία με υποτιθέμενο στόχο την αποναζιστικοποίηση της χώρας, αφού πρώτα αναγνώρισε την ανεξαρτησία των ρωσόφωνων περιοχών Donetsk και Luhansk. Όμως, κάθε άλλο παρά αυτός φαίνεται να είναι ο στόχος της Ρωσίας, η οποία στην πραγματικότητα επιθυμεί να εξουσιάσει και να περάσει υπό τον έλεγχό της την Ουκρανία καθώς και άλλες περιοχές της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Ασκώντας ιμπεριαλιστική πολιτική και παίζοντας παιχνίδια εξουσίας η Ρωσία καταδικάζει με φυλάκιση, συλλήψεις και πρόστιμα όσους πολίτες της δεν ενστερνίζονται, αλλά ούτε και αναγνωρίζουν τον σκοπό αυτής της στρατιωτικής επιχείρησής και διαδηλώνουν ή εναντιώνονται. Ασκεί λογοκρισία στα ρωσικά μέσα ενημέρωσης και στο διαδίκτυο, εμποδίζοντας τον ρωσικό λαό να ενημερωθεί και να αναζητήσει πληροφορίες. Άλλωστε, ο πρόσφατος νόμος που θεσπίστηκε ορίζει ποινή κάθειρξης έως και 15 έτη για τη διάδοση “ψευδών πληροφοριών” για τον στρατό, ποινικοποιώντας έτσι την ανεξάρτητη δημοσιογραφία.

Από την άλλη, η Αμερική και το ΝΑΤΟ στοχεύουν στους ίδιους ιμπεριαλιστικούς σκοπούς στους οποίους στοχεύει και η Ρωσία. Επιπλέον, θέλοντας να πάρουν υπό τον έλεγχό τους την Ουκρανία έχουν δώσει “βήμα” σε φασίστες και έχουν προμηθεύσει με όπλα και ανθρώπινο δυναμικό στρατιωτικά-ναζιστικά τάγματα, όπως αυτό του Αζόφ. Ήδη η κυβέρνηση της Ουκρανίας, ως μαριονέτα της Δύσης, έχει απαγορεύσει εδώ και χρόνια τις δραστηριότητες του κομμουνιστικού κόμματος της χώρας και έχει, μεταξύ άλλων, καταργήσει την ποινικοποίηση της ναζιστικής προπαγάνδας. Η Ουκρανία έχει προωθήσει φασίστες και ναζί σε κρατικές θέσεις και έχει θέσει εντός νόμου το τάγμα Αζόφ. Το νομιμοποιημένο πλέον τάγμα Αζόφ που αποτελείται από εθνικιστές στρατιώτες και υμνητές του νεοναζισμού, έχει οδηγήσει από το ’14 σε χιλιάδες δολοφονίες ρωσόφωνων, μεταναστών και πολιτών που θεωρεί ότι δεν ανήκουν στον “καθαρόαιμο” πληθυσμό. Άλλωστε, το ουκρανικό κράτος είχε ήδη φροντίσει να απαγορεύσει στις μειονότητες να μιλούν τη γλώσσα τους. Η αυταρχικότητα δεν έχει τέλος, καθώς, με το ξεκίνημα του πολέμου η Δύση έχει καταπνίξει, αντίστοιχα, όπως και η Ρωσία, ρωσόφωνα μέσα ενημέρωσης, ξεκινώντας παράλληλα μια παράλογη απαγόρευση ρωσικής τέχνης (και όχι μόνο) και φτάνοντας μέχρι και στην “απομάκρυνση” ρώσων πολιτών.

Ως αναρχικοί-ές είμαστε κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ που όχι μόνο εθελοτυφλούν μπροστά σε εγκλήματα που συντελούνται στην Ευρώπη (και αλλού), αλλά έχουν συμβάλει και στην πραγματοποίηση αυτών των εγκλημάτων. Είμαστε κατά της υποκρισίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ που επικαλούνται το υποτιθέμενο “Διεθνές Δίκαιο” της πλάκας μόνο όταν τους συμφέρει. Καταδικάζουμε αυτούς τους διεφθαρμένους απάνθρωπους καπιταλιστές που δεν κρύβουν καν την ιδεολογική ασχήμια τους και φλυαρούν μέσα στα ακριβά κοστούμια τους ξεστομίζοντας τα βρώμικα λόγια τους σε υποκριτικά συνέδρια. Μολότοφ σε όλα τα επιβλητικά κτίρια που φιλοξένησαν εξουσιαστές, που άλλοτε ξεπλένουν δικά τους αίσχη, άλλοτε βαφτίζουν “ιερό καθήκον” έναν πόλεμο για τους δικούς τους λόγους. Είμαστε κατά της Ρωσίας που χρησιμοποιώντας ως πρόσχημα την αποναζιστικοποίηση πραγματοποιεί εγκλήματα, σκοτώνει αμάχους και είναι αυτουργός μίας μεγάλης προσφυγικής κρίσης, ενώ παράλληλα ασκεί λογοκρισία και πολιτική με αυταρχισμό. Πώς μπορούμε να είμαστε με τα κράτη και τους καταπιεστές που το μόνο που κάνουν είναι να εκμεταλλεύονται τους λαούς και να παίζουν με τις ζωές των ανθρώπων στο βωμό των συμφερόντων τους;

Ως αναρχικοί-ές δεν επιλέγουμε κανένα στρατόπεδο, δε πολεμάμε για κανέναν, δε γινόμαστε μισθοφόροι κανενός κράτους και φτύνουμε στα μούτρα τους ηγέτες, τα τσιράκια τους, τους δήθεν προστάτες και τους καταπιεστές. Αρνούμαστε να διαλέξουμε στρατόπεδο παράνοιας. Το μόνο που θα συνεχίσουμε να κάνουμε είναι να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση του ανθρώπου και κάθε καταπιεσμένου από τα δεσμά που του επιβάλλουν οι ισχυροί. Εμείς άλλωστε βρισκόμαστε ήδη σε “πόλεμο” μια ζωή. Με την εξουσία, το κράτος και το κεφάλαιο. Είμαστε αιώνιοι μαχητές και μαχήτριες και αυτό που θα συνεχίσουμε να κάνουμε είναι να επαναστατούμε εναντίον όλων των εξουσιαστών. Σε αυτό τον πόλεμο λοιπόν, “πολεμάμε” γι’ αυτούς που αγαπάμε, επιδιώκουμε να σαμποτάρουμε τα συμφέροντα των δυνατών και στοχεύουμε στον ανταρτοπόλεμο. Θα συγκρουστούμε με τον ρωσικό στρατό, θα συγκρουστούμε με τους φασίστες του Αζόφ, θα συγκρουστούμε και με το ουκρανικό κράτος. Όχι τώρα, όχι ως μισθοφόροι, αλλά από πάντα, γιατί το μόνο που μας καθοδηγεί είναι η φλόγα της εξέγερσής μας. Αγωνιζόμαστε για τη δημιουργία ελεύθερων και αυτόνομων ζωνών, μακριά από εξουσίες, αγωνιζόμαστε για την ελευθερία μας. Στόχος να υπερασπιστούμε τις ζωές μας, να δημιουργήσουμε καταφύγια, να δώσουμε στέγη στους πρόσφυγες, να παρέχουμε βοήθεια σε τραυματίες, περίθαλψη και στήριξη. Μέσω του επαναστατικού μας αγώνα “πολεμάμε” για την αναδιάρθρωση της κοινωνίας, σαμποτάρουμε τον πόλεμο και υψώνουμε τη μαύρη σημαία. Στόχος, η φωτιά της επανάστασής μας να γκρεμίσει το παρελθόν και να δημιουργήσει ένα μέλλον όπου κανένα κράτος δε θα έχει λόγο στην ελευθερία μας.

Συντρόφισσες, σύντροφοι, συνεχίζουμε την αντίσταση, όπως άλλωστε τόσο καιρό μέσα από τους καθημερινούς μας αγώνες, αλλά και τώρα, πιο πολύ από ποτέ. Δεν εγκαταλείπουμε τον αγώνα για εξέγερση, δε δηλώνουμε το παρόν σε κανένα στρατόπεδο. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι θα εγκαταλείψουμε τους στόχους μας και θα μείνουμε αμέτοχοι. Συνεχίζουμε να παλεύουμε για να ακουστεί η φωνή κάθε καταπιεσμένου, στηρίζουμε τα αναρχικά συντρόφια από ουκρανία και ελπίζουμε ότι συμπορεύονται με αυτή τη στάση. Γιατί σε κρίσιμες καταστάσεις οφείλουμε περισσότερο από ποτέ να μη λυγίσουμε και να μην εγκαταλείψουμε τις ιδέες μας.

ΖΗΤΩ Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ – ΖΗΤΩ Η ΕΞΕΓΕΡΣΗ – ΖΗΤΩ Η ΑΝΑΡΧΙΑ

20. Ανακοίνωση για την εξελισσόμενη πολεμική σύρραξη στην Ουκρανία

Προλέτ Accion  Πάτρα

21.  Αντιπολεμική συγκέντρωση στην Αλεξανδρούπολη

Τα ξημερώματα της Πέμπτης 24/2/22 το Ρωσικό κράτος εισβάλει στρατιωτικά στην Ουκρανία ύστερα από διάγγελμα του Ρώσου προέδρου, Βλαντιμίρ Πούτιν. Λίγα 24ωρα πριν, η Ρωσία είχε αναγνωρίσει την ανεξαρτησία των περιοχών που αυτονομήθηκαν από την Ουκρανία, του Ντονέτσκ και του Λουγκάνσκ, με πρόφαση πως σκοπεύει να υπερασπιστεί τους ρωσσόφωνους κατοίκους των περιοχών αυτών από τις επιθετικές ενέργειες του ουκρανικού κράτους. Παρόλα αυτά, η στρατιωτική εισβολή των Ρώσων εκτείνεται στο σύνολο της χώρας.

Τι συμβαίνει στην Ουκρανία από το 2014 και ποια τα πραγματικά αίτια του πολέμου;

Από το 2014 το καθεστώς του Κιέβου αποτελεί το οπλισμένο χέρι του ευρωατλαντικού ιμπεριαλισμού στον ανταγωνισμό του με τη Ρωσία και στην προσπάθεια περικύκλωσής της. Στην ουσία γι αυτόν ακριβώς το σκοπό συγκροτήθηκε ως συστατικό στοιχείο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων της ΕΕ και των ΗΠΑ το 2014, με το φασιστικό πραξικόπημα του Μαϊντάν, και μια τέτοια πολιτική υλοποίησε τα επόμενα χρόνια προχωρώντας σε μαζικές εκκαθαρίσεις ρωσόφωνων πληθυσμών στην Α. Ουκρανία και επιχειρώντας να μπει στο ΝΑΤΟ. Και από την άλλη η Ρωσία, μια αδυσώπητη ιμπεριαλιστική μηχανή, που φιλοδοξεί εισβάλλοντας στην Ουκρανία και διευρύνοντας την ζώνη επιρροής της, να γίνει αυτό που ήταν ο ιστορικός της πρόγονος, η Τσαρική Ρωσία: παγκόσμια υπερδύναμη και μια απέραντη φυλακή των λαών. Tα οικονομικά επίδικα αυτής της σύγκρουσης επικεντρώνονται στο ζήτημα ενεργειακής εξάρτησης της ΕΕ από την Ρωσία (βλέπε Νordstream 2) και τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της Ουκρανίας (η οποία αποτελεί σιτοβολώνα της Ευρώπης). Ενώ παράλληλα η γεωγραφική της θέση την καθιστά κομβικό γεωπολιτικό παράγοντα όσον αφορά την Μαύρη Θάλασσα και την θωράκιση της Ρωσίας από δυτικές εισβολές χρησιμοποιώντας την χώρα ως μια ουδέτερη “ζώνη” ασφαλείας.

Η κλιμακούμενη ένταση των εχθροπραξιών από πλευράς της Ρωσίας, η μεταφορά στρατιωτικών δυνάμεων και πολεμικού εξοπλισμού από δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην περιοχή και τα έκτακτα και θηριώδη εξοπλιστικά προγράμματα που αναγγέλουν οι ίδιες χώρες, διαμορφώνουν σκηνικό γενικευμένου Ιμπεριαλιστικού Πολέμου, τα επόμενα επεισόδια του οποίου, έρχονται όλο και πιο κοντά χρονικά. Ένας πόλεμος που γίνεται για την κατάκτηση αγορών, πλουτοπαραγωγικών πηγών και σφαιρών επιρροής, ένα πόλεμος που είναι άδικος και από τις δύο πλευρές και καμιά έκβαση του δεν μπορεί να εκπληρώσει το δίκιο των λαών της περιοχής.

Η ελληνική αστική τάξη, προσδεμένη πλήρως στο άρμα των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ, έχει ενεργό ρόλο στην αντιπαράθεση των δύο πόλων. Επιδιώκει να αναδειχθεί ηγέτιδα δύναμη της συμμαχίας στα Βαλκάνια έχοντας μετατρέψει τον ελλαδικό χώρο σε μια απέραντη ΝΑΤΟϊκή βάση. Αλεξανδρούπολη, Άραξος, Σκύρος, Λάρισα, Βόλος, Σούδα, Ανδραβίδα είναι λίγα από τα σημεία που το ελληνικό κράτος φιλοξενεί ΝΑΤΟϊκά στρατεύματα, ενώ στην τρέχουσα πολεμική σύγκρουση συμμετέχει, εκτός των κυρώσεων, με φορτία πολεμικού υλικού που έφτασαν στην Πολωνία, μεταφέροντας πυρομαχικά, τυφέκια τύπου Καλάσνικοφ και εκτοξευτές, ενώ είναι υπό συζήτηση και η αποστολή επανδρωμένων πολεμικών αεροσκαφών. Η ενεργή συμμετοχή του ελληνικού κράτους σε έναν ακόμα πόλεμο, όπως συνέβη με την εμπλοκή του στον πόλεμο στη Συρία μέσω της βάσης στην Σούδα, με την πρόσφατη αποστολή δυνάμεων στην Σαουδική Αραβία αλλά και με την συμφωνία για στήριξη της ιμπεριαλιστικής επέμβασης της Γαλλίας στις χώρες του Σαχέλ, σημαίνει συνενοχή στο αιματοκύλισμα των λαών για τα γεωπολιτικά «παιχνίδια» των σύγχρονων αυτοκρατοριών και τα συμφέροντα των ντόπιων καπιταλιστών αλλά και ξένων μονοπωλίων κάτι που μεταφράζεται στην μετατροπή των περιοχών μας σε στόχο. Για την πόλη της Αλεξανδρούπολης, βλέπουμε πλεόν να διαψεύδεται στην πράξη το αφηγήμα για την δήθεν ασφάλεια που θα εξασφάλιζε στην περιοχή η μόνιμη παρουσία της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ. Η δημιουργία βάσης, το λιμάνι της Αλεξανδρούπολης για την μεταφορά νατοϊκών στρατευμάτων, η αγορά των λιμανιών της Καβάλας και της Αλεξανδρούπολης από κοινοπραξίες που συμμετέχουν κεφάλαια από τις ΗΠΑ, η δημιουργία εγκαταστάσεων αποθήκευσης υγροποιημένου φυσικού αερίου lng και η συνεχώς αυξανόμενη στρατιωτικοποίηση, μετατρέπει την πόλη σε σημαντικό στόχο, φέρνει την βαρβαρότητα του πολέμου ακόμα πιο κοντά στους κατοίκους της.

Δεν ήταν μόνο οι περιβόητες δηλώσεις που έθεταν το δίλημμα “συντάξεις ή πολεμικά αεροπλάνα”. Δεν ήταν μόνο η αύξηση της στρατιωτικής θητείας, οι χιλιάδες προσλήψεις στρατιωτικών την ίδια στιγμή που νοσοκομεία και σχολεία παραμένουν υποστελεχωμένα. Με την αύξηση της τιμής της ενέργειας, πολλών προϊόντων πρώτης ανάγκης αλλά και γενικά του κόστους ζωής να βρίσκεται ήδη στα ύψη πριν τον πόλεμο, οι νέες απότομες αυξήσεις ήρθαν να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα σε εκατομμύρια ανθρώπους, την ίδια στιγμή που το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο τρίβει τα χέρια του για την στροφή της Ελλάδας και της ΕΕ στο πανάκριβο αμερικάνικο lng. Η φτώχεια, η όξυνση των ανισοτήτων, ο μιλιταρισμός, η ολοένα και μεγαλύτερη εμπλοκή στις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις ΗΠΑ/ ΝΑΤΟ/ ΕΕ αποτελούν στρατηγική επιλογή του ντόπιου κεφαλαίου που μας προορίζει για φτηνό εργατικό δυναμικό σε καιρούς ειρήνης και σε “κρέας για κανόνια” σε περίπτωση που χρειαστεί.

Απέναντι στην κρατική και καπιταλιστική βαρβαρότητα που βιώνουμε, πρέπει να κατανοήσουμε πως οι εργαζόμενοι, οι φτωχοί και οι καταπιεσμένοι, δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε και ο εχθρός μας, βρίσκεται στη δική μας γωνιά του πλανήτη, είναι μέσα στην Ελλάδα, μέσα στην Ε.Ε., μέσα στο ΝΑΤΟ.

Μπλόκο στη συμμετοχή στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ, στην μετατροπή τη χώρας σε μια απέραντη αμερικανονατϊκή βάση και κόμβο μεταφοράς ΝΑΤΟϊκών δυνάμεων στην ανατολική Ευρώπη, στις μπίζνες που στήνει το ελληνικό εφοπλιστικό κεφάλαιο για την μεταφορά αμερικάνικου υγροποιημένου φυσικού αερίου LNG.

Μπλόκο στη συμμετοχή στους πολεμοκάπηλους άξονες με Ισραήλ και Αίγυπτο και στις πολεμικές συμφωνίες με ΗΠΑ και Γαλλία, στην ιμπεριαλιστική επέμβαση στο Σαχέλ και στη Σαουδική Αραβία, στην αποστολή πολεμικού υλικού ή και δυνάμεων στην Ουκρανία.

Η ΤΑΞΙΚΗ ΚΑΙ ΔΙΕΘΝΙΣΤΙΚΗ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΑΜΜΟΣ ΣΤΑ ΓΡΑΝΑΖΙΑ ΤΩΝ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΜΗΧΑΝΩΝ

ΟΙ ΛΑΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΑΝΑΓΚΗ ΑΠΟ ΠΡΟΣΤΑΤΕΣ

ΚΑΜΙΑ ΕΜΠΛΟΚΗ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΟ ΠΟΛΕΜΟ/ ΕΞΩ ΟΙ ΒΑΣΕΙΣ

ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΣΑΒΒΑΤΟ 5 ΜΑΡΤΗ ΣΤΙΣ 12.00 ΣΤΟ ΠΑΡΚΟ ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑΣ (ΑΚΑΔΗΜΙΑ)

Κατάληψη Παλιού Νεκροτομείου (Αλεξανδρούπολη) | Πέλοτο, στο δρόμο για την αναρχία και τον κομμουνισμό (Ξάνθη-Αλεξανδρούπολη) | αναρχική ομάδα “δυσήνιος ίππος” (Πάτρα) | Ταξική Αντεπίθεση, ομάδα αναρχικών και κομμουνιστών (Αθήνα, Θεσσαλονίκη)

22.  Ενάντια στον πόλεμό τους και ενάντια στην ειρήνη τους

Κάτω από τη μύτη μας οι ιμπεριαλιστικοί στρατοί συγκεντρώνονται στην Ουκρανία, μη γελιέστε, ετοιμάζονται για άλλη μια φορά, για μια γενικευμένη σφαγή. Ο βρετανικός στρατός αναπτύσσει ήδη στρατεύματα και όπλα “υψηλής τεχνολογίας”, συμπεριλαμβανομένων πυραυλικών συστημάτων που θα εγκατασταθούν κατά μήκος της ουκρανικής ακτής. Ο ρωσικός στρατός συγκεντρώνει ομοίως χιλιάδες στρατιώτες κατά μήκος των συνόρων, προετοιμαζόμενος για ολοκληρωτικό πόλεμο.

Η Ουκρανία έχει “στρατηγικό” ενδιαφέρον στην τρέχουσα ενεργειακή κρίση που κατακλύζει την Ευρώπη. Μια ομάδα ολιγαρχών θέλει να τοποθετήσει έναν νέο αγωγό που θα μεταφέρει καύσιμα που δηλητηριάζουν τον κόσμο από τη Ρωσία στη Δύση. Μια άλλη ομάδα θέλει να ματαιώσει αυτές τις προσπάθειες για να επωφεληθεί η δική της εθνική αστική τάξη. Επιπλέον, οι ΗΠΑ και το Ηνωμένο Βασίλειο θέλουν να εντάξουν την Ουκρανία στο “ΝΑΤΟ”, το γκανγκστερικό-ιμπεριαλιστικό τους διεθνές μόρφωμα που ονειρεύεται μόνο ατελείωτο πόλεμο και λεηλασία, ειδικά τώρα που το Αφγανιστάν έχει λεηλατηθεί για όλη του την αξία, τόσο από τα ορυκτά καύσιμα όσο και από το όπιο του (το οποίο συνεχίζει να κατακλύζει τις δυτικές πόλεις, τα λάφυρα του πολέμου!). Η Ρωσία έχει επίσης βάναυσες ιμπεριαλιστικές φιλοδοξίες, ο μόνος τρόπος για να διαιωνιστεί η αηδιαστική κυβέρνησή τους από τιποτένιους δυνάστες, κλέφτες και δολοφόνους είναι να αναδιατυπώσει την ταξική ένταση στη ρωσική κοινωνία σε μια εθνικιστική σύγκρουση μεταξύ της Ρωσίας και της “Δύσης”.

Κατά συνέπεια, αυτό παρέχει εξαιρετική κάλυψη για τη χορηγία τους σε πραγματική κρατική τρομοκρατία, αντί για τα γελοία καραγκιοζιλίκια στα οποία εστιάζουν τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης, για την παροχή βοήθειας σε κάθε επίπεδο στα γκρίζα γραφειοκρατικά ανδρείκελα, όλα βασικά ανταλλάξιμα, που διοικούν τη Λευκορωσία και το Καζακστάν, πλουτίζοντας τους εαυτούς τους και όσους μπορούν να τους δωροδοκήσουν, ενώ χρησιμοποιούν την αστυνομία τους για να πατάξουν κάθε σημάδι θαρραλέας αναταραχής.

Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες περιπτώσεις όπου οι δυνάμεις αυτές ευθυγραμμίζονται, ιδίως όσον αφορά το φασιστικό ανθρωπάκι της Τουρκίας, τον Ερντογάν. Ολοένα και περισσότερο οι μαφίες του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας μπορούν να κάτσουν στο τραπέζι για να διευκολύνουν τον Ερντογάν στο τεμαχισμό της Αρμενίας, σε συντονισμό με τον εντολοδόχο του στις αρχές του Αζερμπαϊτζάν. Δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι είναι επίσης όλο και περισσότερο σε συμφωνία για τα δικαιώματα του τουρκικού στρατού να εισβάλει και να υποτάξει τα εδάφη της Βόρειας Συρίας, γνωστά ως “Rojava”. Αυτή η φιλοδοξία συνεπάγεται ιδιαίτερα αυτό που μπορεί να αποκληθεί μόνο ως “γενοκτονία”. Δεν θα πρέπει να φανταζόμαστε ότι μια πηγή “λύσης” στο αλληλοφάγωμα του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας με όπλα υψηλής ισχύος, μπορεί να μην επιτευχθεί μέσω της διαμεσολάβησης του Ερντογάν, επιβεβαιώνοντας τη συνολική συμμαχία των κατεστημένων δυνάμεων και των γκάνγκστερ-καπιταλιστών τουλάχιστον στο “σύστημα ή να ‘εξισορροπώντας’ ο ένας την εξουσία του άλλου.

Οι αρχές κάθε χώρας που εμπλέκονται σε αυτό την υποβόσκουσα δυναμική μαζική σφαγή είναι εξίσου εύθραυστες. Όλες τσακώνονται γύρω από ένα τραπέζι για να μοιράσουν τα λάφυρα του κόσμου για να εξασφαλίσουν ή να διατηρήσουν τον πλούτο και την εξουσία τους, που είναι συνώνυμο της δολοφονικής εκμετάλλευσης, τόσο της ζωντανής γης όσο και της πλέμπας και των αποκλεισμένων της, “στο εσωτερικό” και μέσω των ιμπεριαλιστικών τους εγχειρημάτων. Καμία από αυτές τις παγκόσμιες δυνάμεις δεν προσποιείται καν πλέον ότι έχει μια ιδεολογία που να το δικαιολογεί αυτό. Χωρίς τον “κομμουνισμό” ή τη “δημοκρατία” ως προσχηματικές δικαιολογίες για τη βαρβαρότητά τους, το ΝΑΤΟ και η Ρωσία προχωρούν με αδηφάγα όρεξη για έλεγχο και υποδούλωση και ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΥΝ ΤΑ ΟΛΟΕΝΑ ΚΑΙ ΠΙΟ ΑΥΤΟΜΑΤΟΠΟΙΗΜΕΝΑ, ΥΨΗΛΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ, ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΙΚΑ ΤΟΥΣ ΟΠΛΑ, ΟΧΙ ΕΝΑΝΤΙΑ ΤΟΥ ΕΝΟΣ ΣΤΟΝ ΑΛΛΟΝ, ΑΛΛΑ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΣ, των ανθρώπων που είναι κολλημένοι κάτω από υπό την κυριαρχία αυτών των ανταγωνιστικών καρτέλ! Οι αξιολύπητοι δειλοί που διοικούν αυτές τις χώρες θέλουν να στρέφονται ο ένας εναντίον του άλλου για να μας τρομοκρατήσουν και να μας κάνουν να υπακούσουμε, και τελικά, αν τα πράγματα συνεχίσουν όπως είναι, να μας βάλουν στη μηχανή του κιμά ενός άλλου ιμπεριαλιστικού πολέμου.

ΑΛΛΆ ΞΈΡΟΥΜΕ ΑΚΡΙΒΏΣ ΠΟΙΟΙ ΕΊΝΑΙ ΥΠΕΎΘΥΝΟΙ. Οι στρατιωτικοί εργολάβοι, τα στρατόπεδα, οι τράπεζες, οι βάσεις, οι κατασκευαστές όπλων και οι σάπιοι “δημοκρατικοί μας εκπρόσωποι”. Αν θέλουμε να βάλουμε έστω και ένα οδόφραγμα στην προέλασή τους στον αιματηρό δρόμο που έχουμε ξεκινήσει, τότε πρέπει να κάνουμε τον πόλεμο δαπανηρό για εκείνους που σε όλη την ιστορία έχουν οργανώσει ατιμώρητα τον θάνατο και την καταστροφή, υποκλινόμενοι ακόμη και για ένα μετάλλιο από τη βασίλισσα στην εντελώς μπανάλ περίπτωση του Μπλερ, για τις προσπάθειές τους. Οι σύντροφοι διεθνώς μας παρουσίασαν πρόσφατα ευγενή παραδείγματα άμεσης δράσης για να επιτεθούν στις δολοφονικές ικανότητες των ευρωπαϊκών κρατών.

Μια πρόσφατη ανακοίνωση από τη Γερμανία αναφέρει:

“Ο πόλεμος γίνεται αποδεκτός με ένα ανασήκωμα των ώμων, ως μια ρεαλιστική επιλογή. Μερικές φορές φαίνεται ότι όλες αυτές οι στρατιωτικές επιχειρήσεις “χωρίς εναλλακτική λύση” μας έχουν αποκοιμίσει. Μερικές φορές. Ενθαρρυμένοι από την επίθεση στην εταιρεία όπλων OHB στη Βρέμη τον Νοέμβριο, αποφασίσαμε να πολεμήσουμε τον πόλεμο εδώ. Γι’ αυτό νωρίς το πρωί της 7ης Δεκεμβρίου βάλαμε φωτιά σε έναν στόλο στρατιωτικών οχημάτων στην περιοχή Neustadt της Βρέμης – στο πάρκινγκ της εταιρείας MAN, η οποία επωφελείται από τον πόλεμο.

Όπως λέει και το παλιό σύνθημα: ό,τι καίγεται στη Γερμανία δεν μπορεί να προκαλέσει ζημιά αλλού”.

Έξι μήνες νωρίτερα στη Σουηδία:

“Βάλαμε φωτιά σε τρία μεγάλα ρυμουλκούμενα της βρετανο-ολλανδικής εταιρείας Shell στο βενζινάδικο της εταιρείας στο Λουντ (Σουηδία) τη νύχτα της 27ης Αυγούστου. Ο λόγος για να πάρουμε τη Shell ως στόχο επίθεσης ήταν η συμμετοχή της Shell στην κατασκευή του αγωγού φυσικού αερίου Nord Stream 2 ως επενδυτής. Η δράση αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο της Διεθνούς Εβδομάδας Αλληλεγγύης με τους Αναρχικούς Κρατούμενους (23-30 Αυγούστου).Το Nord Stream 2 ανήκει στη ρωσική κρατική εταιρεία Gazprom και αποτελεί στρατηγικό έργο του καθεστώτος Πούτιν. Αυτός ο αγωγός φυσικού αερίου θα γίνει ένα σοβαρό όπλο στα χέρια της δικτατορίας. Παρ’ όλα αυτά, η Shell και αρκετές ακόμη δυτικές εταιρείες βοηθούν οικονομικά το ρωσικό κράτος…”.

Και τέλος από την Ελβετία πριν από μερικά χρόνια:

” Σαν μια μαύρη ίνα διατρέχει την ιστορία – η επαναστατική βία ενάντια στην κυριαρχία σε όλα τα χρώματα και τις αποχρώσεις. Παρά όλες τις προσπάθειες ενσωμάτωσης, όλες τις καταπιέσεις, όλη τη φαινομενική απελπισία και σύγχυση, το πάθος της ελευθερίας συνεχίζει να φλέγεται και σήμερα.” Τη νύχτα του Σαββάτου προς την Κυριακή 17.12.2018, η φωτιά αυτή ξεχύθηκε σε δύο οχήματα: Πρώτον, ένα αυτοκίνητο της Siemens. Μέσα από την ιστορία της – της ενεργού συμμετοχής στον ναζισμό, της κατασκευής πολεμικού εξοπλισμού και εξοπλισμού ελέγχου και της ανάπτυξης των λεγόμενων “έξυπνων” τεχνολογιών – η εταιρεία αυτή έχει επανειλημμένα γίνει στόχος των εξεγερμένων. Σε αυτό το πλαίσιο, η τεχνολογική πρόοδος κάθε άλλο παρά μια ουδέτερη διαδικασία είναι, είναι μόνο το επόμενο στάδιο στην ιστορία της καπιταλιστικής απαλλοτρίωσης. Από την άλλη πλευρά, ένα φορτηγό διανομής της κατασκευαστικής εταιρείας Implenia, η οποία κερδίζει τα χρήματά της από την κατασκευή των σημερινών φυλακών, στρατοπέδων και ναών καταστολής.

Ας χαθεί αυτός ο παλιός κόσμος!

Ζήτω η αναρχία!”

Βλέπουμε ότι με την επίθεση στα πλοκάμια αυτών των φαινομενικά αφηρημένων και υπερεθνικών τεράτων, μπορεί να δημιουργηθεί ένας πολύμορφος κίνδυνος για τους πολεμοκάπηλους που μας κυβερνούν και μας εκμεταλλεύονται. Τα παραδείγματα έχουν ήδη γραφτεί σε δεκαετίες αγώνα ενάντια στα σχέδια και τα πρόσωπά τους, οι μέθοδοι είναι εύκολο να εφαρμοστούν στην πράξη. Αυτό που έχει σημασία είναι ότι ΑΥΤΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΔΡΌΜΟΣ ΤΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΎ ΑΓΏΝΑ ΕΝΆΝΤΙΑ ΣΤΟ ΚΕΦΆΛΑΙΟ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΠΟΛΈΜΟΥΣ ΤΟΥ. Οι ηλίθιες σαχλαμάρες του “Stop the War” έχουν ήδη κάνει την “ειρήνη” τους με μια κατάσταση αέναου πολέμου. ΚΑΜΙΑ από αυτές τις ακτιβιστικές ομάδες, τους μεγάλους συνασπισμούς, τις “καμπάνιες” για ένα και μόνο θέμα, δεν έχει κανένα συμφέρον να δώσει στον ταξικό εχθρό κάποια άμεση συνέπεια για τον αυτοκρατορικό τυχοδιωκτισμό του, και ως εκ τούτου, πρέπει να καταλάβουμε ότι ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΝΕΝΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΤΟ “ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ” ΣΤΑΜΑΤΗΜΑ ΤΟΥ ΕΡΧΟΜΕΝΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.

Με το covid-19(84) να αρχίζει να ξεπερνά τη χρήση του ως “κρίση έκτακτης ανάγκης” για να μας αναγκάσει σε υπακοή, αποκαλύπτεται ένα νέο σύνορο για να στηρίξει τη μακρόχρονη νομιμότητα των ηγετών μας και των ολιγαρχών που εκπροσωπούν.

Όλοι μπορούν να ενωθούν κατά της “Ρωσίας”, ελπίζεται ίσως ακόμη και οι αναρχικοί. Και όταν οι “παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων”, όπως αποκαλούνταν πάντα κατ’ ευφημισμόν οι βιασμοί, τα βασανιστήρια και η καταστροφή που προκάλεσε ο τελευταίος εικοσαετής πόλεμος στο Αφγανιστάν, θα φουντώσουν τη δίκαιη αγανάκτηση της φιλελεύθερης συνείδησης, θα είναι ήδη πολύ αργά.

Αυτή η σάπια τάξη πραγμάτων, αυτή η φυλακή ανοικτού τύπου που ονομάζεται “Ηνωμένο Βασίλειο” έχει ξεμείνει από δικαιολογίες για τον εαυτό της – δεν πιστεύει ακριβώς σε τίποτα, αφήνοντας μόνο την παγκόσμια απληστία. Ενώ οι καλοί πολίτες υπεκφεύγουν και κυλούν τις ειδήσεις τους, μια άβυσσος νέων φρικαλεοτήτων, που δημιουργήθηκαν από τη δική μας παθητικότητα, αρχίζει να γίνεται ορατή. ΑΝΤΊΘΕΤΑ, ΈΧΟΥΜΕ ΜΙΑ ΙΔΈΑ ΕΛΕΥΘΕΡΊΑΣ, ΑΞΙΟΠΡΈΠΕΙΑΣ ΚΑΙ ΠΆΘΟΥΣ, ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΊ ΝΑ ΞΕΤΥΛΊΞΕΙ ΤΑ ΣΧΈΔΙΆ ΤΟΥΣ, ΤΑ ΟΠΟΊΑ ΕΊΝΑΙ ΉΔΗ ΓΡΑΜΜΈΝΑ, ΓΙΑ ΜΙΑ ΔΗΛΗΤΗΡΙΑΣΜΈΝΗ ΓΗ, ΈΝΑΝ ΟΥΡΑΝΌ ΣΚΟΤΕΙΝΌ ΑΠΌ ΑΡΠΑΚΤΙΚΆ ΚΑΙ ΜΙΑ ΖΩΉ ΠΟΥ ΑΦΉΝΕΤΑΙ ΣΤΟ ΈΛΕΟΣ ΤΩΝ ΔΕΙΛΏΝ ΠΟΥ ΘΕΩΡΟΎΝ ΤΟΥΣ ΕΑΥΤΟΎΣ ΤΟΥΣ ΑΦΈΝΤΕΣ ΜΑΣ, ΜΙΑ ΖΩΉ ΠΟΥ ΕΠΙΤΡΈΠΟΥΜΕ, ΜΕ ΤΗ ΔΙΚΉ ΜΑΣ ΑΔΡΆΝΕΙΑ, ΝΑ ΓΊΝΕΙ ΝΑ ΣΠΑΤΑΛΗΘΕΊ ΣΤΑ ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΈΝΑ ΕΡΓΑΣΤΉΡΙΑ ΕΛΈΓΧΟΥ ΤΟΥΣ.

Με αφίσες, γκράφιτι, αντιπληροφόρηση και όλες τις επαναστατικές τεχνικές των άμεσων ενεργειών, ας φέρουμε τους πολέμους τους στο σπίτι! Με ευέλικτη, αιχμηρή ανάλυση που καταγγέλλει τον εχθρό εκεί που κρύβεται, δομές και πρόσωπα σε κοινή θέα, και σε μικρές, άτυπα οργανωμένες ομάδες που βασίζονται στη συγγένεια, ας πολεμήσουμε τις μηχανές θανάτου του ΝΑΤΟ/Ρωσίας!

ΚΑΤΆ ΤΟΥ ΠΟΛΈΜΟΥ ΤΟΥΣ ΚΑΤΆ ΤΗΣ ΕΙΡΉΝΗΣ ΤΟΥΣ

ΔΙΕΘΝΉΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΎΗ ΚΑΙ ΕΞΈΓΕΡΣΗ!

Αναρχικοί/ες

Μετάφραση : Δ.Ο. ΕΗΦ  (Ευλογημένη η Φλόγα)

https://actforfree.noblogs.org/post/2022/03/02/against-their-war-against-their-peace-for-insurrection-freedom-and-anarchy-uk/

23. Κανένα έθνος δεν μας ενώνει με τους εκμεταλλευτές μας. Κανένα σύνορο δεν μας χωρίζει από τις καταπιεσμένες

 Εδώ και λίγες εβδομάδες συντελείται ένοπλη επίθεση του απολυταρχικού ρωσικού κράτους στον ουκρανικό χώρο με αποτέλεσμα εκατοντάδες νεκρούς και τραυματίες, ανυπολόγιστες καταστροφές και μεγάλο κύμα προσφύγων που φεύγει από την περιοχή προς γειτονικά κράτη. Την ίδια στιγμή παρακολουθούμε τα κροκοδείλια δάκρυα των δυτικών κρατών που με κάθε ευκαιρία τονίζουν την υποτιθέμενη αλληλεγγύη τους στον ουκρανικό λαό, έχοντας φυσικά τις δικές τους βλέψεις για το ουκρανικό κράτος. Δεν είναι άλλωστε μακριά ο Φλεβάρης του 2014, τότε που μια μαζική πολύμηνη κινητοποίηση χιλιάδων Ουκρανών πολιτών, υποκινούμενη από τη Δύση, ζητώντας την ένταξη της χώρας στην Ε.Ε., εξελίχθηκε σε πραξικόπημα, που ανέτρεψε τον εκλεγμένο φιλορώσο πρόεδρο Βίκτορ Γιανουκόβιτς και έφερε στην εξουσία εθνικιστικές οργανώσεις (όπως οι φασίστες του «Δυτικού Τομέα» και της «Ταξιαρχίας Αζόφ»), με σκοπό να κοπούν οριστικά οι δεσμοί του ουκρανικού κράτους με τη Ρωσία.

Από τότε, με τη στήριξη της Δύσης, οι εθνικιστές εξαπέλυσαν πογκρόμ δολοφονιών και διώξεων εναντίον συνδικαλιστών και αντιφασιστριών, απαγορεύτηκε σε όλη την ουκρανική επικράτεια η χρήση της ρωσικής γλώσσας και κάθε άλλης πέραν της ουκρανικής, καθώς και τα κομμουνιστικά και αριστερά κόμματα. Ακόμα και στρατόπεδα προσανατολισμένα στη μετατροπή παιδιών σε στρατιώτες με ναζιστική ιδεολογία έχουν δημιουργηθεί στην Ουκρανία τα τελευταία χρόνια με κρατική χρηματοδότηση υπό τη διαχείριση νεοναζιστικών οργανώσεων, που διαθέτουν μάλιστα και ένοπλα τάγματα που συμμετέχουν στον τακτικό στρατό της Ουκρανίας.

Όπως τότε που τα δυτικά Μ.Μ.Ε. αναφέρονταν στον ουκρανικό εμφύλιο ως «σύγκρουση» μεταξύ δυνάμεων της τάξης και «αποσχιστών», έτσι και τώρα οι θηριωδίες του ρωσικού κράτους παρουσιάζονται με ιδιαίτερη ευαισθησία την ίδια στιγμή που αποσιωπάται η εμπλοκή των δυτικών δυνάμεων στην εμπόλεμη συνθήκη. Αφήνουν, λοιπόν, να εννοηθεί πώς ο πόλεμος αυτός δεν είναι παρά απόφαση ενός «παρανοϊκού προέδρου» προσωποποιώντας και ψυχολογιοποιώντας τις αιτίες του πολέμου και παραβλέποντας σκόπιμα πως για τον έλεγχο της Ουκρανίας έχουν διεξαχθεί τα τελευταία 170 χρόνια μεγάλοι πόλεμοι μεταξύ Δύσης και Ρωσίας (1853-56, 1918-21, 1941-44) με εκατομμύρια νεκρούς για λόγους που αφορούν τόσο τη σημαντική γεωστρατηγικά θέση της όσο και τις πλουτοπαραγωγικές πηγές της που προσελκύουν το ενδιαφέρον του μεγάλου κεφαλαίου. Η χρόνια εμπλοκή της Δύσης στο εσωτερικό της Ουκρανίας, ο ένοπλος πόλεμος που κήρυξε τώρα το ρωσικό κράτος και παράλληλα οι στενές σχέσεις της Κίνας με τη Ρωσία κάνουν φανερό πως οι ισχυροί αυτού του κόσμου ξαναμοιράζουν τα κέρδη τους, αυτή τη φορά στο ουκρανικό έδαφος.

Σε ασφυκτικό κλοιό βρίσκονται και οι κάτοικοι του ρωσικού κράτους που ζώντας σε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς είναι αντιμέτωποι χρόνια τώρα με λογοκρισία, διώξεις και απολυταρχισμό όσο οι ταξικές ανισότητες και στις δύο χώρες αυξάνονται οδηγώντας σε περαιτέρω φτωχοποίηση τις κατώτερες κοινωνικές τάξεις. Έτσι, δεν είναι λίγοι οι Ρώσοι που αυτή τη στιγμή διαδηλώνουν ενάντια στον πόλεμο στην Ουκρανία και υπομένουν τη σκληρή καταστολή του ρωσικού καθεστώτος.

Αμέτοχο στον πόλεμο δεν είναι το ελληνικό κράτος που με περίσσιο γόητρο έστειλε στρατιωτικό εξοπλισμό. Μιλά μάλιστα για αλληλεγγύη σε πρόσφυγες από την Ουκρανία την ίδια στιγμή που η Ευρώπη Φρούριο με κύριο διαχειριστή το ελληνικό κράτος αναλαμβάνει τη δολοφονία χιλιάδων μεταναστριών από την Ανατολή, με το Αιγαίο να ξεβράζει καθημερινά πτώματα στις ελληνικές ακτές, ενώ τα pushbacks και οι απαγωγές έχουν γίνει κανονικότητα στα ελληνικά νησιά. Ο διαχωρισμός μεταξύ καλών και κακών προσφύγων (με κριτήριο την ευρωπαϊκή ταυτότητα, τον πολιτισμό, το θρήσκευμα) αποτελεί μια ακόμα προσπάθεια διαίρεσης των καταπιεσμένων και συσκότισης της πραγματικότητας: πως τα σπασμένα σε κάθε διακρατικό πόλεμο πληρώνουν οι καταπιεσμένες, οι φτωχοί, οι από τα κάτω.

Παράλληλα, ο διαχωρισμός αυτός αποτελεί μια υπενθύμιση του πολιτισμικού ρατσισμού με τη διάχυση της αντίληψης περί ανωτερότητας του δυτικού πολιτισμού. Έτσι εκπρόσωποι των δυτικών κρατών δεν διστάζουν να μιλούν ανοιχτά για τα κριτήρια του λευκού δέρματος και του θρησκεύματος ως εκείνα που προϋποθέτουν τη δυτική αλληλεγγύη. Ο διακρατικός αυτός πόλεμος αποτελεί μεταξύ άλλων έναν πόλεμο πολιτισμικό μεταξύ Ανατολής και Δύσης, με τα κράτη να προχωρούν σε ενέργειες λογοκρισίας με την απαγόρευση της ρωσικής τέχνης, το κλείσιμο των ρωσικών μέσων ενημέρωσης στην Ευρώπη, την εκδίωξη Ρώσων φοιτητών από τα Πανεπιστήμια και αθλητών από τις διοργανώσεις και την υιοθέτηση μιας συνολικής ρατσιστικής πολιτικής σε βάρος των Ρώσων υπηκόων.

Τα κράτη και οι πολιτικοί διαχειριστές τους ζητούν για άλλη μια φορά εθνική ομοψυχία και ενότητα. Από το ουκρανικό κράτος που ζητά από τους κατοίκους να παραμείνουν στην Ουκρανία και να πολεμήσουν μέχρι τέλους, έως το ρωσικό που οδηγεί με τη βία τους στρατιώτες στον πόλεμο, τα κράτη ζητούν να στρέψουμε τα όπλα απέναντι στους φτωχούς και τις καταπιεσμένες των άλλων κρατών και να δώσουμε τη ζωή μας για κρατικά και οικονομικά συμφέροντα. Και όλα αυτά στο όνομα του έθνους, στη μεγάλη αγκαλιά του οποίου θα χωρέσουν τελικά όλες οι σχέσεις εξουσίας και εκμετάλλευσης, καθώς μπροστά στο φαντασιακό εθνικό συνανήκειν οι οποιεσδήποτε ταξικές/κοινωνικές/έμφυλες διαφορές μοιάζουν ασήμαντες.

Δύο χρόνια μετά την κήρυξη κατάστασης έκτακτης ανάγκης με πολεμικά διαγγέλματα ενάντια σε έναν αόρατο εχθρό και τη στρατιωτικοποίηση κάθε πτυχής της ζωής μας, ο πόλεμος γίνεται ορατός με το πέρασμα από τη μία «κρίση» στην άλλη. Από την πολεμική ρητορική (ο ιός ως εθνικός εχθρός, τα εμβόλια ως όπλα) μέχρι την παρουσία του στρατού στα εμβολιαστικά κέντρα και τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας με μέτρα που επιβάλλονταν «για το καλό μας» το κράτος μας εκπαιδεύει δύο χρόνια τώρα να λειτουργούμε ως πειθαρχημένοι πολίτες, χρήσιμοι για κράτος και καπιταλισμό μόνο όταν παράγουμε ή καταναλώνουμε. Από τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» και την «οικονομική κρίση», στην «υγειονομική κρίση» και τα λοκντάουν, την κλιματική «κρίση» και τώρα την «κρίση» των διακρατικών σχέσεων, είναι πλέον φανερό πως οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης και οι «κρίσεις» που επικαλούνται τα κράτη δεν είναι μεμονωμένα γεγονότα αλλά αποτελούν τον ίδιο τον τρόπο διακυβέρνησης. Η εμφάνιση τους ως προσωρινή συνθήκη αποκρύπτει πως σε κάθε έκτακτη ανάγκη, στο όνομα της οποίας οφείλουμε να προτάξουμε το εθνικό καλό, συντελείται στις πλάτες μας μια συνολική κρατική και καπιταλιστική αναδιάρθρωση.

Συγχρόνως, ο πόλεμος στο ουκρανικό έδαφος έχει οξύνει την εθνικιστική ρητορική απέναντι στον αιώνιο εθνικό εχθρό της Ελλάδας, τη γειτονική Τουρκία, με τα ελληνικά μέσα να αναπαράγουν αδιάκοπα τους παραλληλισμούς μεταξύ ρωσικού και τουρκικού καθεστώτος, προκειμένου να εγείρουν τον αντιτουρκισμό των Ελλήνων υπηκόων.

Γνωρίζουμε καλά πως δεν ζήσαμε ποτέ μια περίοδο ειρήνης. Ο ταξικός/κοινωνικός πόλεμος μαίνεται καθημερινά. Ο εχθρός μας βρίσκεται εδώ, στην αιματοβαμμένη εθνική ενότητα που χτίζεται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, σε εργασιακά κάτεργα, στην ιερότητα των οικογενειακών δεσμών και στην τιμή της αρρενωπότητας, σε επιχειρήσεις σκούπα όσων περισσεύουν και σε καταστολή όλων όσων αμφισβητούν την «κανονικότητα» του έθνους. Ενάντια σε κάθε εθνική ιδέα, σε κάθε κράτος, μικρό και μεγάλο, ενάντια σε ντόπιο και ξένο κεφάλαιο, να αντεπιτεθούμε στους καταπιεστές μας και να υπερασπιστούμε τα κοινά κοινωνικά και ταξικά μας συμφέροντα.

Αλληλεγγύη στους αρνητές στράτευσης που αρνούνται να σκοτώσουν και να σκοτωθούν για τα κέρδη κρατών και κεφαλαίου

Αλληλεγγύη σε όλες/ους τις κατατρεγμένες/ους, προσφύγισσες/ες και μετανάστριες/ες

Ειρήνη ανάμεσα στους καταπιεσμένους/ες όλου του κόσμου- Αντεθνικός/αντικρατικός και ταξικός πόλεμος για ένα κόσμο χωρίς εκμετάλλευση και εξουσία.

αναρχική συλλογικότητα, Ανάδραση

Μάρτης, 2022

https://anadrasi.noblogs.org/?p=367