Η 3ετής πανδημία φανέρωσε για άλλη μια φορά τις πραγματικές αντικοινωνικές επιδιώξεις των Κυρίαρχων. Μέσα από την διαχείριση της κατάστασης, τα βασικά στοιχεία της οποίας ήταν οι οικονομικές και πολιτικές επιδιώξεις ντόπιων και διαπλανητικών Αφεντάδων, με την επικοινωνιακή διαχείριση να ορίζεται από έναν πακτωλό χρημάτων προς τα μεγάλα ΜΜΕ. Καταστολή και πρόστιμα στις πιο αφηρημένες έννοιες, αντιφάσεις και αντιθέσεις στα μέτρα προστασίας (παραγωγικές μονάδες, σχολεία, εκπαιδευτικά ιδρύματα, μέσα μαζικής μεταφοράς), υποχρεωτικός εμβολιασμός, επίπλαστοι διαχωρισμοί εμβολιασμένων-ανεμβολίαστων με κανιβαλικές προεκτάσεις, υγειονομικό Απαρτχάιντ, νομοσχέδια εν μέσω καραντίνας (αντιπεριβαλλοντικό, αντιεκπαιδευτικό Κεραμέως-Χρυσοχοϊδη, νόμος αξιολόγησης για ιδρύματα και λειτουργούς εκπαίδευσης της Κεραμέως, εργασιακός νόμος Χατζηδάκη κλπ), προσπάθειες ιδιωτικοποίησης δημόσιων φορέων που ακόμα λειτουργούν “προβληματικά” λόγω κρατικού σχεδιασμού υποβάθμισης (υποστελέχωση,  αθλιες συνθήκες του ΕΣΥ, του ΕΚΑΒ, των δημοσίων σχολείων, αναστολή οικονομικών παροχών  τους, υποχρηματοδότηση κλπ).

Για να επιτευχθούν όλα αυτά, οι ύαινες της τοπικής και πλανητικής οικονομικοπολιτικής διαχείρισης , άρχισαν   πόλεμο και πρόταξαν ωμή βία απέναντι σε εργαζόμενους, σε κοινωνικές ομάδες και κομμάτια της νεολαίας που αυτοοργανώνονται για να αντισταθούν στα σχέδια της αναδιάρθρωσης. Καταστολή , συλλήψεις, απολύσεις, αναστολή εργασίας, παύση καταβολής μισθού, ωμοί εκβιασμοί και εκφοβισμός.

Το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα η αναστολή εργασίας των υγειονομικών που αρνήθηκαν τον εμβολιασμό και η προσπάθεια διάλυσης του ΕΣΥ. Από την αρχική αυτοθυσία των υγειονομικών και τα χειροκροτήματα στα μπαλκόνια για αυτούς που δούλευαν σε “συνθήκες πολέμου” με ελάχιστα μέσα ατομικής προστασίας, περάσαμε στο μαστίγιο των αναστολών, των εξαντλητικών ωραρίων χωρίς ρεπό και άδειες, την αναστολή καθηκόντων,τη στέρηση μισθού, τη διαθεσιμότητα, ακόμα και στις απειλές για απολύσεις στους ανεμβολίαστους υγειονομικούς, παρουσιάζοντάς τους συλλήβδην ως αρνητές και αποθεώνοντας ακόμα μια φορά την ατομική ευθύνη.  Από τα αυτονόητα της παροχής ιατρικών και νοσηλευτικών υπηρεσιών σε όλους τους ασθενείς χωρίς διακρίσεις, φτάσαμε στους διαχωρισμούς των ασθενών με βάση την εμβολιαστική κατάσταση για τον COVID, με βάση το πόσο μπορεί να αντέξει η τσέπη  του καθενός για να έχει πρόσβαση στις υπηρεσίες των ιδιωτικών κλινικών.

Και αν η συλλογική αντίσταση παραμένει η μόνη διέξοδος που πραγματικά έχουμε στο να αντιπαλέψουμε τα αδιέξοδα του κόσμου της κυριαρχίας, η ελάχιστη συμπαράσταση από άλλες κοινωνικές ομάδες και φορείς πολιτικών ομάδων στους εν λόγω εργαζόμενους, μας γεμίζει με απογοήτευση. Και αν μας ζητάνε να αναλάβουμε εμείς την ευθύνη για τα δικά τους σπασμένα , να βάλουμε πλάτη στη διαχείρισή τους που ισοπεδώνει κοινωνικά και οικονομικά  ειδικά όσου δε χωρούν στις κυρίαρχες ταυτότητες… εμείς σε πείσμα των καιρών να αντιτάξουμε την Αυτοοργάνωση και την Κοινωνική Αλληλεγγύη

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΥΓΕΙΑ ΧΩΡΙΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

ΦΟΒΟΣ ΠΕΙΘΑΡΧΙΑ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗ, ΑΥΤΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΓΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΦΥΛΑΚΗ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΙΣ ΑΝΑΣΤΟΛΕΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟΤΗΤΑ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗ ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΟΥ ΕΣΥ

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΟΥΣ ΕΚΒΙΑΣΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΑΠΟΛΥΣΕΙΣ

Τροχιά Στο Άπειρο